tag:blogger.com,1999:blog-34165671749387287672024-03-18T19:44:53.968-07:00മഞ്ഞുതുള്ളിഅഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.comBlogger25125tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-33386541942258568432014-12-21T06:45:00.000-08:002014-12-21T06:45:01.335-08:0021/12/2014<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
പെട്ടന്നൊരു ദിവസം ,<div>
ഒന്നും പറയാതെ , ആരോടും മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയതാണ് ഞാനിവിടുന്ന്</div>
<div>
തിരിച്ചു വരില്ലായെന്നു ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് </div>
<div>
എഴുതിക്കൂട്ടിയതൊക്കെ കീറിയെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞു </div>
<div>
ഡയറികള് കത്തിച്ചു !!</div>
<div>
എഴുതി തുടങ്ങിയ അന്നുമുതല് സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന എന്റെ ഒരു കൊച്ചു ഡയറിയുണ്ടായിരുന്നു അതും !</div>
<div>
ഒറ്റയ്ക്കാണെന്നു തോന്നിയപ്പോഴൊക്കെ എന്തൊക്കെയോ എഴുതിക്കൂട്ടി , അതു വായിച്ചവര് പറഞ്ഞു കൊള്ളാമെന്നു !</div>
<div>
പിന്നെയും ഒരുപാടെഴുതി :)<br />ജീവിതം അനുഭവങ്ങള് നല്കി തോല്പ്പിച്ചപ്പോള് , അനുഭവങ്ങളെ എഴുതിത്തോല്പ്പിക്കാന് പഠിച്ചു ....</div>
<div>
പക്ഷെ , ഇന്നിപ്പോ തോന്നുന്നു എനിക്കു കൂട്ടുവന്ന അക്ഷരങ്ങളെ , ആരോ എന്നിലേക്കു , എന്റെ കൊച്ചു കൊച്ചു വിഷമങ്ങള്ക്കു കൂട്ടിരിക്കാന് പറഞ്ഞയച്ച അവരെ ഞാന് കൊന്നുകളഞ്ഞുയെന്നു<br /> ഇനിയവര് കൂട്ടുവരുമോയെന്നു അറിയില്ല , ശ്രമിച്ചുനോക്കാം ...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- അഞ്ജലി അനില്കുമാര് </div>
</div>
Anjaly anilkumarhttp://www.blogger.com/profile/14957821457992848168noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-88178383406060114022013-10-27T13:55:00.002-07:002013-10-27T13:57:52.183-07:00ബാല്യം <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/_2iNQnDPbLoE/TN7Zjo5rvzI/AAAAAAAACrA/1qUul3hGFKw/s1600/Blg1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="http://2.bp.blogspot.com/_2iNQnDPbLoE/TN7Zjo5rvzI/AAAAAAAACrA/1qUul3hGFKw/s400/Blg1.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<i><br /></i>
<div style="text-align: left;">
<i>ചിലപ്പോളൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട് </i></div>
</div>
<div>
<i>ഞാനെത്ര വിചിത്രയാണെന്ന് ...</i></div>
<div>
<i>എത്ര മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു ഞാന് ഒത്തിരിയൊത്തിരി മാറിയിരിക്കുന്നു ... </i></div>
<div>
<i>പറമ്പിലും തൊടിയിലും അച്ഛമ്മയുടെ കയ്യില്ത്തൂങ്ങി നടന്ന പ്രായം </i></div>
<div>
<i>അമ്മയുടെ ഇടംനെഞ്ചാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ ലോകമെന്നു വിശ്വസിച്ചുറങ്ങിയിരുന്ന കാലം </i></div>
<div>
<i>അച്ഛനെന്ന ദൈവത്തെ ആരാധിച്ചിരുന്ന കാലം </i></div>
<div>
<i>ഞാന് സൃഷ്ടിച്ച സാങ്കല്പിക ലോകത്തെ കൂട്ടുകാരോട് </i></div>
<div>
<i>കൂട്ടുകൂടി കളിച്ചും , അവയ്ക്ക് മണ്ണപ്പം ചുട്ടും കളിച്ച കാലം </i></div>
<div>
<i> കുടുംബത്തിന്റെ ആ വലിയ ആല്മരതണലില് ഞാന് സന്തുഷ്ടായായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഞാന് </i></div>
<div>
<i> ഇന്നതാകെ മാറിയിരിക്കുന്നു </i></div>
<div>
<i>ആരോടും അധികം സംസാരിക്കാതെ ഒരു പുസ്തകത്താളില് സ്വയം ഒളിപ്പിച്ചൊരു മയില്പ്പീലിയായി മാറി </i></div>
<div>
<i>അതെന്തുകൊണ്ടാണ് ?</i></div>
<div>
<i> കുറെയേറെ ചിന്തിച്ചിട്ടും എനിക്കുത്തരം കിട്ടിയില്ല </i></div>
<div>
<i>ചിലപ്പോള് ബാല്യമെന്ന നിഷ്കളങ്കത എന്നില്നിന്നു വിട്ടൊഴിഞ്ഞ ആ നിമിഷമായിരിക്കും അല്ലെങ്കില് </i></div>
<div>
<i>ലോകവും സ്വര്ഗ്ഗവും നരകവും എല്ലാം ഒന്നുതന്നെയെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോളലായിരിക്കാം </i></div>
<div>
<i> ചിലപ്പോളൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് ഞാനെന്റെ ഹൃദയവും ബുദ്ധിയും വേര്തിരിച്ചു ഉപയോഗിക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോളാണ് ഞാന് മാറിയതെന്ന് ... സ്നേഹം ഒരിക്കലും ബുദ്ധിയില് നിന്നും ഉണ്ടാവുകയില്ല </i></div>
<div>
<i>അത് ഹൃദയത്തിനു മാത്രം സ്വന്തമാണ് </i></div>
<div>
<i>അത് ബോധപൂര്വമോ അല്ലാതെയോ ഞാനോ നിങ്ങളോ ഇടയ്കിടയ്ക്ക് വിസ്മരിക്കുന്നു </i></div>
<div>
<i> പലപ്പോഴും , കാലമെനിക്കു വേണ്ടിയെഴുതിയ ഡയറികുറിപ്പുകള് ഞാന് മറിച്ചുനോക്കാറുണ്ട് , കൃത്രിമം കലരാത്ത പുഞ്ചിരിയും , നിഷ്ക്കളങ്കത നിറഞ്ഞ രണ്ടു കണ്ണുകളും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു </i></div>
<div>
<i> പിന്നെ ഈ ലോകത്തിന്റെ കറുപ്പുചായം പുരളാത്ത മനസും </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>ഇന്നും എന്റെ മനസ്സില് മായാതെ നില്ക്കുന്ന ഒരു മഴനനഞ്ഞു കുതിര്ന്ന പ്രഭാതമുണ്ട്</i></div>
<div>
<i> എന്റെ മാറ്റങ്ങള് എനിക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു തരുന്ന , കാലത്തിന്റെ സാക്ഷികളായ ഓര്മ്മകള് </i></div>
<div>
<i> ഇന്ന് ഒരിക്കല്പ്പോലും എന്റെയച്ചന് ലീവ് കഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോള് ഞാന് കരഞ്ഞിട്ടില്ല , വിഷമം ഉള്ളിലടക്കി ഒരു ചിരി എടുത്തണിയാന് ഞാന് പഠിച്ചു , പക്ഷെ ചായം തേയ്ക്കാന് അറിയാത്ത ഒരു മനസ് എനിക്കന്നു സ്വന്തമായി ഉണ്ടായിരുന്നു </i></div>
<div>
<i> അന്ന് ഞാന് ഏഴോ എട്ടോ വയസുള്ള ഒരു കൊച്ചുപെണ്കുട്ടിയാണ് </i></div>
<div>
<i>റിയാദില് നിന്നും നാലുവര്ഷം കഴിഞ്ഞാണ് അച്ഛന് ആ വര്ഷം നാട്ടില് വന്നത് , രണ്ടു മാസത്തെ അവധിക്കാലം , അതിനുള്ളില് ഞങ്ങള് പുതിയ വീട്ടിലേക്കു താമസംമാറി , പിന്നെയത് ഞങ്ങളുടെ മാത്രം ലോകമായിരുന്നു </i></div>
<div>
<i>ഞാനും അച്ഛനും അമ്മയും മാത്രം ....</i></div>
<div>
<i> പെട്ടന്നൊരു ദിവസം അച്ഛന് തിരികെ പോകുന്നുവെന്ന് കേട്ടപ്പോള് </i></div>
<div>
<i>കരച്ചിലടക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല ...</i></div>
<div>
<i>ആ ദിവസം മുഴുവന് കരഞ്ഞും ബഹളം വെച്ചും കിടക്കയില്നിന്നും എഴുനേല്ക്കാതെ കിടന്നു </i></div>
<div>
<i>അതുപിന്നെ ഒരാഴ്ചയോളം നീണ്ടു ... </i></div>
<div>
<i> ഇന്നും ഓര്മയില് നിന്നും മായാതെ നില്ക്കുന്നത് കണ്ണുനിറഞ്ഞു പടിയിറങ്ങി പോകുന്ന അച്ഛന്റെ മുഖമാണ് ...</i></div>
<div>
<i> ഈ ലോകത്ത് മക്കളായി പിറക്കുന്ന ഓരോരുത്തര്ക്കും അവരവരുടെ അച്ഛനമ്മമാരെക്കള് പ്രധാനമായി ഒരു കാലം കഴിയുംമ്പോള് മറ്റു ചിലതു കടന്നുവരും .... കടന്നു വരണമെന്നത് പ്രകൃതിയുടെ നിശ്ചയമായിരിക്കാം </i></div>
<div>
<i> ബുദ്ധി മനസിനെ കീഴടക്കുന്ന കാലം !! </i></div>
<div>
<i>പക്ഷെ അത് വെറുമൊരു തോറ്റു കൊടുക്കല് മാത്രമാണ് </i></div>
<div>
<i>ബുദ്ധിയില്നിന്നു ഒരിക്കലും സ്നേഹം ഉണ്ടാക്കുകയില്ലയെന്നു </i></div>
<div>
<i>അവ ഹൃദയത്തിനു മാത്രം മനസിന് മാത്രം സ്വന്തമെന്നു മനസിലാക്കണമെങ്കില് </i></div>
<div>
<i>, ഒരു പൂവിടരുന്ന സമയം വേണ്ടിവരാം ... പതിയെ നമ്മളിലെ നമ്മള് ഓരോ ദളങ്ങളലായി വിടര്ന്നു , കെട്ടിയാടിയ വേഷങ്ങള് അഴിച്ചുവെച്ചു </i></div>
<div>
<i>മുഖത്തെ ചായക്കൂട്ടുകള് തുടച്ചുമാറ്റി </i></div>
<div>
<i>ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിച്ച ചിന്തകളെ ഒരുമിച്ചുകൂട്ടിയിട്ടു അഗ്നിക്ക് ഭക്ഷണമാക്കുന്ന സമയം വേണ്ടി വരുമായിരിക്കാം ......</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="color: red;"> ആ പൂവിടരുന്ന സമയം കാത്തിരിക്കുന്ന ചിലര് നമ്മളല്ലേ ??</span></div>
<div>
<span style="color: red;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: red;">- അഞ്ജലി അനില്കുമാര് </span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
Anjaly anilkumarhttp://www.blogger.com/profile/14957821457992848168noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-34854372052751209362013-03-04T04:58:00.000-08:002013-03-04T04:58:44.945-08:00ഇര <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കാലമെത്രയായി ഒരാത്മത്യ കുറിപ്പും എഴുതി ഞാന് ആര്ക്കോ വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നു <div>
മഴയും വെയിലും മഞ്ഞും സമ്മാനിച്ച് കാലചക്രം തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു </div>
<div>
ഇടയ്ക്ക് നിറം മങ്ങിയ ചുവരില് സ്ഥാനമുറപ്പിച്ച ക്ലോക്ക് ഓരോ മണിക്കൂര് കഴിയുമ്പോളും എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നും </div>
<div>
കഴിഞ്ഞ പതിനാറു വര്ഷമായി തുടരുന്ന പതിവാണത്തു</div>
<div>
എനിട്ടും ഞാന് എന്തിനോ വേണ്ടി കാത്തിരിപ്പ് തുടര്ന്നു</div>
<div>
<div>
കോരിചൊരിയുന്ന മഴയുള്ള രാത്രികളില് ഞാന് മതിലില് തൂക്കിയ വിളക്ക് അണചില്ല </div>
<div>
രണ്ടാം നിലയിലെ പൊടി പിടിച്ച ജനലഴികളും നിലവും തുടചിട്ടത് എന്തിനെന്നു അറിയില്ല !!</div>
<div>
ക്രിസ്ത്തുമസ്സും ഓണവും വിഷുവുമെത്തുമ്പോള് ഞാന് ആര്ക്കോ വേണ്ടി പ്രിയപ്പെട്ടതെല്ലാം ഉണ്ടാക്കി കാത്തിരുന്നു </div>
<div>
പിന്നെ ചിലപ്പോള് മതിലിനപ്പുറം നിന്ന് ആരോ വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് പുറത്തെക്കൊടുമായിരുന്നു </div>
<div>
പക്ഷെ കുന്നിനു മുകളിലുള്ള ഈ രണ്ടുനില തൊഴുത്ത് തേടി ആര് വരാനാണ് ?? ആ യാതാര്ത്ഥ്യം ഞാന് ഇടയ്ക്കിടെ മറന്നു പോകുന്നു </div>
<div>
<div>
ചിലപ്പോള് പച്ചമാംസത്തിനു വേണ്ടി ചിലരൊക്കെ വാതിലില് മുട്ടി വിളിക്കാറുണ്ട് അതിനല്ലാതെ ആരും ഇതുവരെ ഈ രണ്ടു നില തൊഴുത്ത് തേടി വന്നിട്ടില്ല , ഞാനെന്ന മനുഷ്യജീവിയെ തിരഞ്ഞു ആരും വന്നിട്ടില്ല </div>
</div>
<div>
എനിട്ടും എന്റെ കാത്തിരിപ്പുകള് ആര്ക്കോ വേണ്ടി നീളുന്നു </div>
<div>
മഴ തിമിര്ത്തു പെയുന്ന രാത്രികളില് ഞാന് കേള്ക്കാറുണ്ട് അവ്യക്തമായെങ്കിലും അവരുടെ ആര്ത്തനാദങ്ങളും പതിഞ്ഞ വാക്കുകളും </div>
<div>
അവ ഇന്നും എന്റെ മനസിനെ ആകെ പിടിച്ചുലയ്ക്കുന്നു </div>
<div>
ആ ശപിക്കപെട്ട രാത്രികളെ എന്നില് നിന്നും ഞാന് ആട്ടിയകറ്റാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് </div>
<div>
എന്നും പത്രതാളുകള് പുതിയ എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു </div>
<div>
പുതിയ പേരുകളില് . . . പത്രത്താളുകള് കേവലം ദൂതന്മാര് സ്രഷ്ടാക്കള് കറുത്ത മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞ ഈ ലോകം തന്നെ </div>
<div>
അങ്ങനെ ദൂതന്മാര് കറുത്ത അക്ഷരത്തില് എഴുതിയ കടലാസിന് കഷ്ണങ്ങള് എല്ലാ പ്രഭാതങ്ങളിലും എനിക്ക് സമ്മാനിക്കുമ്പോള് </div>
<div>
ഞാന് വീണ്ടും എന്റെ മരണദിവസം ഓര്ക്കുന്നു </div>
<div>
ഞാനെന്ന പെണ്ണ് മരണപെട്ട , അല്ല കൊല്ലപെട്ട ദിവസം </div>
<div>
എന്റെ മേശയില് ഞാന് ഇന്നും സൂക്ഷിക്കുന്നു രക്തത്തിന്റെ ചുവപ്പില് മുക്കി ഞാനെഴുതിയ ആ കത്തും , ഡയറി കുറിപ്പുകളും , പിന്നെ ലോകം എനിക്കുവേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയ വാര്ത്തകളും </div>
<div>
അവ തുറക്കുമ്പോള് ചിത കത്തിയെരിഞ്ഞതിന്റെ മണം എന്റെ മുറിയില് ആകെ പടര്ന്നുപിടിക്കും </div>
<div>
എങ്കിലും എല്ലാ ദിവസവും ഞാനവ മറക്കാതെ വായിക്കുന്നു </div>
<div>
ദിവസവും നിലവിളക്ക് കത്തിക്കുന്നത് പോല് </div>
<div>
ഇന്നും ഞാന് ആ ഡയറി തുറന്നു , തലങ്ങും വിലങ്ങും എന്നെപ്പോലെ അനേകം പേരുടെ ജീവിത കഥകള് നിറഞ്ഞ താളുകള് </div>
<div>
അവയെല്ലാം ഞാനല്ലേ ?? </div>
<div>
അവരുടെ നിലവിളിയും കണ്ണുനീരും വേദനയും വാക്കുകള് പോലും എന്റേതായിരുന്നു </div>
<div>
അതെല്ലാം ഒപ്പിയെടുക്കാന് അവ ഒപ്പിയെടുത് ആരെയൊക്കെയോ സന്തോഷിപ്പിക്കാന് കറുത്ത മുഖം മൂടിയണിഞ്ഞു ആരൊക്കെയോ കാത്തു നില്ക്കുന്നുണ്ട് </div>
<div>
ചിത്രങ്ങള് അവ്യക്തം , എന്നാല് മേല്വിലാസം തുടങ്ങി ജാതകം വരെ എല്ലാവര്ക്കുമറയാന് കഴിയും വിധം അവര് വാകുകളെ ക്രമപ്പെടുത്തി </div>
<div>
അപ്പോള് ചിത്രം അവ്യക്തമാക്കുന്നതില് എന്തര്ത്ഥം ??</div>
<div>
അന്നും എന്നെ ഈ ലോകം തിരിച്ചറിഞ്ഞത്തും ഈ വാക്കുകളിലുടെയാണ് വാര്ത്തകളിലുടെയാണ് </div>
<div>
ഒരു നികൃഷ്ടജീവിയെപ്പോലെ എന്നെ എല്ലാവരും ആട്ടിയകറ്റിയപ്പോള് </div>
<div>
വെറുപ്പും കാമവും നിറഞ്ഞ നോട്ടങ്ങള് മാത്രം എന്നെ എതിരേല്ക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് ആരോടും പറയാത്തെ ഞാന് മാഞ്ഞു </div>
<div>
അങ്ങനെ വന്യമൃഗങ്ങളും , കള്ളവും ചതിയുമാറിയാത്ത ഈ മനുഷ്യരുടെ ഇടയില് ഞാന് എന്റെ പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങി </div>
<div>
അവര്ക്ക് ഞാന് എയ്ത്തമ്മയായി ആദിവാസി കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്ക് അക്ഷരം പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്ന എയ്ത്തമ്മ </div>
<div>
എന്റെ ജീവിതം തുടങ്ങിയത് ഇവിടെ നിന്നെന്നു ഞാന് വിശ്വസിച്ചു </div>
<div>
അവര്ക്ക് വേണ്ടി പ്രവര്ത്തിച്ചു </div>
<div>
പക്ഷെ അവിടെയും ലോകം അതിന്റെ ദ്രംഷ്ടകള് പുറത്തെടുത്തു</div>
<div>
എനിക്കുനേരെയല്ല ഒരു ഇളം പെണ്പൂവിനു നേരെ </div>
<div>
എന്നെ എയുത്തമ്മ എന്ന് വിളിച്ചു പിറകെ നടന്ന ഒരു ബാലികയെ</div>
<div>
എന്നെ ഇരയാക്കിയ അതെ മൃഗം അതിന്റെ പല്ലും നഖവും കൊണ്ട് അവളെ പിച്ചി ചീന്തി </div>
<div>
പല മൃഗങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം തീര്ത്തു കൊടുക്കാന് കഴിയാതെ അവള് ഈ നീചന്മാരുടെ ലോകത്ത് നിന്നും യാത്രയായി </div>
<div>
പിന്നീടു അവളുടെ ശരീരം പ്രത്യക്ഷമായത് ഞാന് ജീവിക്കുന്ന ഈ ശവപ്പറമ്പില് </div>
<div>
എന്നെ കൊത്തിവലിക്കാന് കിട്ടാത്തതിന്റെ വിഷമത്തില് ജീവിച്ചിരുന്ന മറ്റുമൃഗങ്ങള്ക്ക് ഉത്സവമായിരുന്നു , എന്റെ പടമെടുത്തും </div>
<div>
എന്നെ കുറിച്ച് പുതിയ എക്സ്ക്ലുസിവ് വാര്ത്ത സൃഷ്ടിച്ചും അവര് അത് കൊണ്ടാടി , </div>
<div>
ഒരിക്കല് കൂടി എന്നെ ഭോഗിച്ച ആ മൃഗം അതിന്റെ പല്ലുകള് എനിക്ക് നേരെ പുറത്തെടുത്തു ഞാനാണ് ആ ബാലികയെ അയാള്ക്ക് സമ്മാനിച്ചതെന്ന വാര്ത്ത പരന്നു</div>
<div>
വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാന് ക്രുഷിക്കപ്പെടുകയാനെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു</div>
<div>
അയാള് വീണ്ടും എന്റെ വാതില്ക്കല് മുട്ടാന് തുടങ്ങി . . . ഒടുങ്ങാത്ത കാമം നിറച്ച ആ മൃഗം എന്ത് വിലകൊടുത്തും ഇനിയും എന്നെ ഇരയാക്കും എന്ന് ബോധ്യപ്പെടാന് തുടങ്ങിയപ്പോള് </div>
<div>
മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന ഒരു ഡിസംബര് മാസിലെ രാത്രിയില് അയാള്ക്കായി ഞാന് വീഞ്ഞും വിരുന്നും ഒരുക്കി എന്റെ രണ്ടു നില തൊഴുത്തില് കാത്തിരുന്നു അതെ കാലമിത്രയും ഞാന് കാത്തിരുന്നത് ഈ മൃഗത്തെയാണ് </div>
<div>
ഞാന് വെറുത്ത ആ കാല്പ്പെരുമാറ്റം വീണ്ടും എന്നെ തേടിയെത്തി </div>
<div>
ഇത്തവണ അത് എന്റെ സമ്മതത്തോട് കൂടിയായിരുന്നു </div>
<div>
കാമം തിങ്ങി നില്കുന്ന ആ കണ്ണുകള് ഞാന് കണ്ടു , </div>
<div>
അയാള്ക്കായി എന്റെ വാതിലുകള് ഞാന് അടച്ചു </div>
<div>
പിറ്റേന്ന് എന്റെ തോഴുത്തിന് പുറകിലെ ചതുപ്പ്നിലങ്ങളില് അവനായുള്ള അന്ത്യവിശ്രമം നല്കി കൂടെ എന്റെ ആതമത്യകുറിപ്പിനും </div>
<div>
ഇന്ന് ഞാന് കണ്ണാടിയില് നോക്കുമ്പോള് എനിക്ക് കാണാം , എനിക്കും ദ്രംഷ്ടകള് കിട്ടിയിരിക്കുന്നു , ഇതുപോലെ പെണ്ണായി രൂപപെടുന്ന ഓരോ ശരീരത്തിനും ദ്രംഷ്ടകള് നല്കിയിരുന്നെങ്കില് !! </div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-49273922769436087742012-04-05T11:13:00.001-07:002012-04-05T11:32:04.126-07:00അബോര്ഷന്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"><br class="Apple-interchange-newline" /></span><br />
<span style="font-size: large;">അറിയില്ല എന്നെ എങ്ങോട്ടാണ് പറഞ്ഞു വിടുന്നെ എന്ന് !!</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ഞാന് ആരേം ഒന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ ?? . . . എനിട്ട് എന്തിനാ എന്നെ ഉപദ്രവിക്കണേ ? . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">എന്നെയൊന്നു കാണാന് പോലും കൂട്ടാക്കാതെ എന്തിനാ എന്നെ ഇല്ലാണ്ടാക്കിയെ ?? അമ്മ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞതല്ലേ വേണ്ടാന്ന് . . നിട്ടും എന്നെ എന്റെ അമ്മേന്റെ അടുത്തുന്നു പറഞ്ഞു വിട്ടു . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ഞാന് വീണ്ടും തനിച്ചായി . . എനിക്ക് പാട്ടുപാടി തരാനും . . ന്നോട് മിണ്ടാനും ആരും ഇല്ലാണ്ടായി . . ഞാന് തനിച്ചായി . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> നിങ്ങള്ക്കറിയോ ഞാന് ആരാന്നു ?? . . . എനിക്കും അതറിയില്ല . . എനിക്ക് പേരില്ലാ . . ആകെ എനിക്ക് ന്റെ അമ്മേനെ മാത്രേ അറിയൂ . . ന്റഅച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും അറിഞ്ഞുടെ അത് ? വെല്യ പഠിപ്പ് ഉള്ളവരല്ലേ അവര് ? . . നിട്ടും ആരും അത് മനസിലാക്കീല. . . . . എന്റെ അമ്മേന്റെ അടുതുന്നു എന്നെ പറഞ്ഞയച്ചു . . ഞാന് വന്നാ അതവര്ക്ക് ഒരു ശല്യം ആവുംന്നു . . അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ സന്തോഷം ഞാന് കാരണം ഇല്ലാണ്ടാവുംന്നു . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> നിങ്ങള്ക്കറിയോ . . . ഒരു വിഷുക്കാലത്താ ഞാന് ന്റെ അമ്മേന്റെ അടുത്ത് വന്നെ . . . . അന്ന് ന്റ അമ്മ അമ്മമ്മയോടു പറഞ്ഞത് നിക്ക് ഇന്നും ഓര്മയുണ്ട് . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">"അമ്മയ്ക്ക് കളിപ്പിക്കാന് ഒരാള് വരുന്നുന്നു . . . " അന്ന് ന്റെഅമ്മ അമ്പലത്തില് പോയി പറഞ്ഞില്ലേ ന്റെ ഉണ്ണി ഭഗവാന്റെ കൈനീട്ടം ആണെന്ന് . . . എന്നിട്ടും !</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> അന്ന് തുടങ്ങി അമ്മ ന്നോട് മിണ്ടാന് തുടങ്ങി . . രാത്രി കുറെ നേരം ന്നോട് സംസാരിക്കും . . നിക്ക് പാട്ട് പാടി തരും . . . നിട്ടു കുറെ കഴിയുമ്പോ അമ്മ കിടക്കും . . പതുക്കെ അമ്മേടെ വയറു കയ്യോണ്ട് ചേര്ത്ത് പിടിച്ചിട്ടു . . എത്ര കൊതിച്ചിട്ടുന്ടെന്നരിയോ ന്റെ അമ്മേന്റെ കയ്യില് കിടന്നുറങ്ങാന് . . . അത് മനസിലാക്കിയപോലെ ഒരിക്കല് അമ്മ ന്നോട് പറഞ്ഞിലെ കുറച്ചു ന്നാള് കഴിഞ്ഞാ ഉണ്ണിക്കു അമ്മേനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നുറന്ഗാന്നു . . . അങ്ങനെ എന്നും ഞാന് ന്റെ അമ്മേന്റെ വയറിനു ഉള്ളില് ചുരുണ്ടുകുടി കിടന്നുറങ്ങി . . </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSoTihseROTUK5Tzj9vfNDaXOKBTWtsMs_ZHkdKK1xXV_0_2AdEJRcdrLU2Lg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSoTihseROTUK5Tzj9vfNDaXOKBTWtsMs_ZHkdKK1xXV_0_2AdEJRcdrLU2Lg" /></span></a></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">എന്നും ന്നെ കെട്ടിപിടിക്കുന്ന പോലെ അമ്മ അമ്മേന്റെ വയറിനു മുകളില് കൈവെച്ചാ കിടന്നുഉറങ്ങിയിരുന്നത് . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെ കുറെ ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോ വിഷുന്നു പറയണ ദിവസം നാളെയാന്നു അമ്മ ന്നോട് പറഞ്ഞു . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> യ്യോ അന്ന് രാത്രി ഞാന് പേടിച്ചു . . എന്ത് ഉറക്കെയാ എന്തൊക്കയോ ശബ്ദം കേക്കണേ ! . . . പാവം ന്റെ അമ്മ ഞാന് പേടിക്കുംന്നു വിചാരിച്ചിട്ടാവും ഉള്ളിലെ മുറിയിലേക്ക് പോയിരുന്നു . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">നിട്ടു ന്നോട് പറഞ്ഞു . . . അത് പടക്കം പൊട്ടുന്നാതന്നു . നല്ല രസാത്രേ കാണാന് ! അടുത്ത വിഷുനു എനിക്കും കാണിച്ചു തരാന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ . . ഹായ് ങ്ങനെലും ന്റെ അമ്മേന്റെ അടുത്തേക്ക് എത്താന് കൊത്യാവുനു . . . ന്നാവും ഞാന് ന്റെ അമ്മേനെ കാണാ?? . . അപ്പോളാ അമ്മ പറഞ്ഞെ നാളെ അച്ഛന് വരുംന്ന് ! . . അച്ഛന് അറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്രേ ഞാന് വന്നത് !</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അച്ഛന് വേറെ ഏതോ ഒരു സ്ഥലത്ത് പോയിരിക്ക്യാന്നു . .. ഞാന് വന്നുന്നറിയുംമ്പോ ന്റഅച്ഛന് സന്തോഷാവുംന്നു . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> അങ്ങനെ അന്നും ന്നെ വയറുമേകൂടെ കെട്ടിപിടിച്ച് അമ്മ ഉറങ്ങി . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> ഇന്ന് രാവിലെ തന്നെ അമ്മേനെ അമ്മമ്മ കയ്യോണ്ട് കണ്ണ് പൊത്തി പുജാമുറലക് കൊണ്ട് പോയി . . . എന്തിനാവോ അത് ? . . അവിടെ എന്തൊക്കയോ കത്തിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">നല്ല മണം . . . അമ്മമ്മ അമ്മേന്റെ കണ്ണ് തുറന്നു . . . അമ്മ അന്ന് അമ്പലത്തില് ചെയ്തപോലെ ഇവിടേം തൊഴുതു . . . ന്തിനാവോ അങ്ങനെ ചെയ്യണേ ?? . .. . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> ഇന്ന് കുറേ ആള്ക്കാരൊക്കെ വന്നു . . രണ്ടുമൂന്നു ചേച്ചിമാര് വന്നു ന്റഅമ്മേന്റെ വയറില് തൊട്ടു ! ന്തിനാ അത് എനിക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടായില്ല . . ന്റ അമ്മ ന്റെ മാത്രല്ലേ ?? അങ്ങനെ ആരും തോടെണ്ടാ . . . അവരൊക്കെ പോയപ്പോ അമ്മ ന്നോട് വര്ത്താനം പറയാന് തുടങ്ങി . . അച്ഛന് വരാറായിന്നു . . അങ്ങനെ നിക്ക് പാട്ടൊക്കെ പാടി തരുമ്പോ അമ്മേന്റെ വാതിലില് </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ആരോ മുട്ടി . . അമ്മ പോയി വാതല് തുറന്നപ്പോ ഒരാള് . . . ഹായ് നല്ല ചന്തം ഒക്കിണ്ട് . . അവര് വര്ത്താനം പറയണ കേട്ടപ്പോ മനസിലായി അതെന്റെ അച്ചനാന്നു . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">എന്ത് ഭംഗ്യാ ന്റഅച്ഛനേം അമ്മേനേം കാണാന് ? . . . അതുപോലെ ആയിരിക്ക്യോ ഞാനും ? . . . അമ്മ എന്റെ കാര്യം പറയാന് തുടങ്ങിപ്പോ അച്ഛന്റെ മുഖം ആകെ മാറി . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അയ്യോ ! അച്ഛന് അമ്മേനെ തല്ലി ! അയ്യോ ന്തിനാവോ തല്ലനെ ? . . . അമ്മേനെ തള്ളിട്ടു അച്ഛന് മുറിക്കു പുറത്തു പോയി . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അമ്മ കുറെ കരഞ്ഞു പാവം . . . . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ഞാന് കരയെണ്ടാന്നു കുറെ പറഞ്ഞു . . .ആരും കേട്ടില്ല . . അന്ന് അമ്മ ഒന്നും കഴിചില്ല്യാ . . . ആ മുറിവിട്ടു പുറത്തിക്കും പോയില്ല . . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">രാത്രി കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോ അമ്മമ്മ മുറിയിലേക്ക് വന്നു . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അവര് തമ്മില് കുറെ സംസാരിച്ചു . . അപ്പോളാ മനസിലായെ എന്റെ അച്ഛന് ന്നെ വേണ്ടാന്നു . . ഞാന് വരാനുള്ള സമയം ആയിട്ടില്ലാന്നു . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അച്ഛന് ഇപ്പൊ എന്നെ Accept ചെയ്യാന് പറ്റില്യാന്നു ! . . അപ്പൊ ഇനി ന്താ ചെയ്യാ ?</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">പാവം അമ്മ എപ്പോളോ ഉറങ്ങി . ഞാന് ഉറങ്ങീല . . . ഉറക്കം വരുന്നില്യാ . . . ആകെ ഒരു പേടിപോലെ . . അമ്മയ്ക്ക് ന്നെ ഒന്ന് കെട്ടിപിടിക്കായിരുന്നിലെ ?? ന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടായിരുന്നില്ലേ ? . . . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> ഞാന് വീണ്ടും തനിച്ചായി . . . എന്നോടിപ്പോ അമ്മ മിണ്ടനില്ല്യ . . . ചിരിക്കുന്നും ഇല്ല . . . മുറിന്നു ങ്ങോട്ടും പോണും ഇല്ല . . . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">കുറച്ചിസം കഴ്ഞ്ഞപ്പോ അമ്മേം അമ്മുമ്മയും കുടി രാവിലെ തന്നെ എങ്ങോ പോവ്വാന് വേണ്ടി തയ്യാറായി . . അമ്മ ഉടുപ്പൊക്കെ എടുത്തു വെയ്ക്കനുണ്ട് !! . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ഒരിക്കല് അമ്മയും അമ്മമ്മയും കുടി ഷോപ്പിങ്ങിനു പോയപ്പോ എനിക്ക് ഇളം മഞ്ഞ നിറത്തില് പിങ്ക് പൂക്കള് ഉള്ള ഉടുപ്പ് വാങ്ങ്യിരുന്നു . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അലമാരിന്നു അതെടുത്തു കുറെ നേരം അതുനോക്കി അമ്മ കരഞ്ഞു . . . . നിട്ട് ആ ഉടുപ്പ് അലമാരില്ക്ക് എറിഞ്ഞിട്ട്</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അമ്മ ബാഗും എടുത്തു ഇറങ്ങി . . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> കാറില് കുറെ ദൂരം പോയ്കഴിഞ്ഞപ്പോ വെല്യൊരു വീട് കണ്ടു . . അവിടെ കുറെപേരുണ്ട് . . . വെള്ള നിറം . . . ന്തോ ഒരു പേടി പോലെ . . അമ്മെ അമ്മെ ന്നു കുറെ വിളിച്ചു . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ആരും കേട്ടില്ല . . . . അമ്മയും അമ്മമ്മയും കാറിന്നു ഇറങ്ങി . . . അമ്മമ്മ വെല്യാ ബാഗ് ഒക്കെ എടുക്കാനുണ്ട് . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">എന്താവോ ആ പേടി കൂടി കൂടി വരണത് പോലെ . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ഒരു മുറിടെ മുന്നില് കുറെ ആള്ക്കാര് ഇരിക്കനുണ്ട് . . . അമ്മയും അമ്മമ്മയും അവിടെ ഇരുന്നു . . . . . കുറെ പേരൊക്കെ ആ മുറിടെ അകത്തു പോയി വരുന്നുണ്ട് . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ അമ്മയും അതിനകത്തേക്ക് പോയി . . . . വെള്ള ഉടുപ്പിട്ട് അമ്മേനെ പോലെ ഒരാള് . . . അമ്മേനെ അവിടെ കിടത്തി . . അമ്മേടെ വയറില് കുറെ ഞെക്കി അവസാനം പേടിച്ചപോലെ ന്നെയും . . . ന്ത് വേദനയാ . . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> അമ്മ കുറെ കരഞ്ഞു . . . ഡോക്ടര് ന്നാ ആ ആളെ അമ്മ വിളിച്ചത് ! . . . ആരയിപ്പോ ഈ ഡോക്ടര് ? അവര് ആരെയോ വിളിച്ചു . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു വെള്ള ഉടുപിട്ട ഒരു ചേച്ചി വന്നു . . അമ്മേനേം കൊണ്ട് ഒരു മുറിയിലേക്ക് പോയി .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> .. . നല്ല തണുപ്പ് . . . അവര് അമ്മയ്ക്ക് പച്ച നിറം ഉള്ളൊരു ഉടുപ്പ് കൊടുത്തു . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large; line-height: 1.8;">അയ്യേ ന്റെഅമ്മയ്ക്ക് ഇതൊട്ടും യോജിക്കില്ല്യ . . . ഒരു ഭംഗിയില്യ കാണാന് . . . . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">കുറച്ചു കഴ്ഞ്ഞപ്പോ വയറില് കയ്യോണ്ട് ചുറ്റിപിടിച്ചു കുറെ കരഞ്ഞു ന്റെ അമ്മ ! അമ്മ കരയെണ്ടാന്നു കുറെ പറഞ്ഞു ഞാന് . . . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അപ്പോളേക്കും ആ നേഴ്സ് ചേച്ചി അമ്മേനെ പച്ചനിറമുള്ള കിടക്കയിലേക്ക് കിടത്തി . . . . ഒരു വെല്യാ വെളിച്ചം . . അതിനു ചുറ്റും കുറേ പച്ച ഉടുപ്പിട്ട ആള്ക്കാര് . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അവരെന്തോ അമ്മേന്റെ കയ്യില് കുത്തി . . കുറച്ചു കഴ്ഞ്ഞപ്പോ അമ്മ ഉറങ്ങാന് തുടങ്ങി . . ഞാന് കുറെ കരഞ്ഞു . . അമ്മേനെ വിളിച്ചിട്ടും അമ്മ ന്നോട് മിണ്ടിയില്ല . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> അങ്ങനെ ഞാന് ചുരുണ്ട് കുടി കിടക്കുമ്പോ ന്റെ അടുത്തേക്ക് ന്തോ ഒരു സാധനം നീണ്ടു നീണ്ടു വരാന് തുടങ്ങി . . . നിക്കൊന്നും ചെയ്യാന് പറ്റില്ല്യാ . . . ഞാന് ഉറക്കെ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.arcademi.com/data/images/user_11125/2595/medlgods-abortion_6u07kpqa_id_user_portfolio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="http://www.arcademi.com/data/images/user_11125/2595/medlgods-abortion_6u07kpqa_id_user_portfolio.jpg" /></span></a></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ആരും ന്റെ കരച്ചില് കേട്ടില്ല . . . ന്റെ കയ്യും കാലും ഒക്കെ മുറിച്ചെടുത്തു . . . അവസാനം ന്നെ പുറത്തേക്കു എടുത്തു ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് പാത്രത്തില് ഇട്ടു . . .</span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://i116.photobucket.com/albums/o18/sofi_019/angels/shs_babyAngelTornWing.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="320" src="http://i116.photobucket.com/albums/o18/sofi_019/angels/shs_babyAngelTornWing.jpg" width="242" /></span></a></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെ ഞാന് വീണ്ടും ഈ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു. .. . . ഇവിടെ എന്നെ പോലെ കുറെ പേരുണ്ട് . . അവരാ പറഞ്ഞെ എന്നെ കത്തി കൊണ്ട് കീറി മുറിച്ചതിനെ "അബോര്ഷന്" എന്നാ പറയുന്നേ ന്നു <span style="line-height: 1.8;">. . . . </span></span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large; line-height: 1.8;">അമ്മ പേടിക്കേണ്ട എനിക്കിവിടെ സുഖം തന്നയാണ് .. . ന്നാലും അമ്മെ . ഞാന് എന്ത് ചെയ്തിട്ടാ എന്നെ വേണ്ടാന്നു പറഞ്ഞെ ? അച്ഛനോട് എന്ത് ചെയ്തിട്ടാ എന്നെ കളയാന് അച്ഛന് പറഞ്ഞെ ? . . . അമ്മ പറഞ്ഞില്ലേ ഞാന് അമ്മേന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നാ അമ്മ ന്നെ കെട്ടിപിടിച്ച് ഉറക്കാം . . . കാക്കെനേം പൂച്ചേനേം കാട്ടി തരാംന്ന് ! . . . ഞാന് അമ്മേനെ സ്നേഹിക്കില്ലാന്നു വിചാരിച്ചിട്ടാ എന്നെ കളഞ്ഞേ ? എനിക്കിപോഴും ഇഷ്ടം തന്ന്യാ </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാ . . . . എന്നാലും വളര്ന്നു വെല്യാ ആളായി ന്റെ അമ്മേടേം അച്ഛന്റേം അഭിമാനമായി മാറാന് നിക്കും ആഗ്രഹം ഉണ്ടാവില്ലേ ? . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">എല്ലാം നിങ്ങളായിട്ട് ഇല്ലാണ്ടാക്കിലെ?? . . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> അപ്പൊ പണ്ട് ഇതുപോലെ അച്ഛനേം അമ്മനേം എന്നെ വേണ്ടാന്ന് വെച്ചപോലെ അച്ഛന്റേം അമ്മേടെയും അച്ഛനമ്മമാര് വേണ്ടാന്നു വെച്ചിരുന്നെങ്കിലോ ? . . . . </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;">* * * * * * * ** * * * * * * ** ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 28px; text-align: -webkit-auto;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br class="Apple-interchange-newline" /></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-42531720200786709022012-02-27T09:16:00.000-08:002012-02-27T09:16:57.289-08:00ഫ്യുച്ചുര് ഫീവര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ഒന്പതാം ക്ലാസ്സിന്റെ അവസാന ദിവസങ്ങള് . . തൃശൂര് പൂരത്തിന്റെ തകര്ക്കലാണ് ! റെക്കോര്ഡ് കിട്ടാനുള്ള ടീച്ചര്മാരുടെ യുദ്ധം ! അത് കഴിയാവുന്ന അത്ര വൈക്കിക്കാന് അറിയാവുന്ന പതിനെട്ടുഅടവും പയറ്റുന്ന ഞങ്ങള് . . . മോഡല് ചോദ്യങ്ങളുടെ കൊഷയാത്ര . . . സ്പെഷ്യല് ക്ലാസ്സ് ഇങ്ങനെ പോകും ജനുവരി - ഫെബ്രുവരി മാസം ! <div>പിന്നെ ഫെബ്രുവരിമാസത്തിന്റെ നടുക്കില് ഒരു മോഡല് അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് പിന്നെ അടുത്ത ആക്രമണം സെമെസ്റെര് എക്സാം ! </div><div>ഇതെല്ലം കഴിഞ്ഞു ഒന്ന് ശ്വാസം വിടാനുള്ള സമയം പോലും തരാത്തെ പത്താം ക്ലാസ്സിന്റെ തുടക്കം !</div><div> ഈ വര്ഷത്തെ മോഡല് ആക്രമണം തുടങ്ങിയത് ഈ കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിയൊന്നാം തിയതിയാണ് . . ആദ്യം കണക്ക് കണക്കിന് ആക്രമിച്ചു ! അത് കഴിഞ്ഞു മലയാളം , അതൊരു സമാധാനമായിരുന്നു ! പക്ഷെ മൂന്നു മണിക്കൂര് അല്ല മൂന്നു വര്ഷം എഴ്ത്യാലും തീരാത്ത തരത്തില് ചോദ്യങ്ങള് ! എങ്കിലും അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തൊക്കെ എഴ്തി തീര്ത്തു . . . </div><div>അന്നത്തെ ഒരു സംഭവം ഞാന് പറഞ്ഞിട്ട് ! ബാക്കി പറയാം ! </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.dipeshpatel.com/wp-content/uploads/2011/02/happy-student.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="http://www.dipeshpatel.com/wp-content/uploads/2011/02/happy-student.jpg" width="320" /></a></div><div><br />
</div><div> പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു പേപ്പറും , ബോക്സും വെള്ളംകുപ്പിയും ( ചാകാനുള്ളത് എവിടെ ഇരുന്നായാലും ചാകും ! പ്രത്യേകിച്ച് പരീക്ഷഹാളില് വെചാകുമ്പോള് സാധ്യത കൂടും , അപ്പൊ വെള്ളം കുടിച്ചു ചാകാന് വേണ്ടി ഒരു ലിറ്റര് വെള്ളം കൊള്ളുന്ന കുപ്പിയില് വെള്ളം നിറച്ചു പോകുന്നത് പതിവാ ! ) ഒക്കെയെടുത്തു പുറത്തുവന്നപ്പോള് പുറത്തൊരു ആള്ക്കൂട്ടം ! </div><div>യ്യോ ആരേലും ഇനി ചോദ്യപേപ്പറു കണ്ടു മയ്യത്തായ ? ഏയ് അതിനു സാധ്യതയില്ല !</div><div> അതുശരി പേടിച്ച പോലെ ഒന്നുമില്ല . . . പേപ്പര് പോസ്റ്റ്മോര്ട്ടമാണ് . . അതുമാത്രമല്ല ചെറിയ രീതിയിലുള്ള വായ്നോട്ടവും ! ന്തായാലും വേണ്ടില്ല ഞാനും കൂടി ! . . . </div><div><br />
</div><div>" ഡേയ് നീ ഇതാ ഉപന്യാസിച്ചത് ?? " അശ്വതി ചോദിച്ചു </div><div>" എന്തരു ഉപന്യാസിക്കാന് ? സന്യാസിക്കാന് സമയായി ന്നു തോന്നായികയില്ല . . ല്ലേ അഞ്ചു ?? " ഐഷു ചോദിച്ചു </div><div>" ഓ ന്ത് പറയാനാ ഒരെണ്ണം എഴ്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട് . . . കുറച്ചൊന്നും പോരല്ലോ ? പത്തു മാര്ക്കല്ലേ വെര്തെ കളയാന് പറ്റോ ? നിയെന്തുട്ടാ എഴ്ത്യെ ? മയക്കുമരുന്നാ ?? ഞാനതാ എഴ്ത്യെ " ഞാന് പറഞ്ഞു </div><div>" ഹ്മം . . . തൊണ്ണൂര് മാര്ക്കല്ലേ ! അതിനു മൂന്നു പേജ് ചോദ്യം . . . മ്മടെ വീട്ടുകാര്ടെ സംസാരം കേട്ടാ അവര് പഠിച്ച കാലത്ത് കഷ്ടപാട് മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ! ന്റെ അഭിപ്രായത്തില് ആ കാലയിരുന്നു സുഖം ല്ലേ ? ഒക്കെ കാണാപ്പാഠം പഠിച്ച പോരെ ? " രെഹ പറഞ്ഞു </div><div>" ഇല്ലാടാ അങ്ങനെ തീര്ത്തു പറയാന് പറ്റില്യ കാരണം ന്താന്നുവേച്ചാ നമ്മുക്ക് ഇക്വേഷന് മാത്രം കാണാതെ പഠിച്ച മതി ! ബാക്കിയൊക്കെ നമ്മുടെ സ്കില്ല്സ് അല്ലെ ? സി സി ഇ സിസ്റ്റം അല്ലെ </div><div>അതോണ്ട് അങ്ങനെ പത്തില് പൊട്ടല് കുറവാ , ല്ലേ ? " ദിവ്യ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി </div><div>" അങ്ങനെയും പറയാം , രണ്ടിനും അതിന്റേതായ ഗുണവും ദോഷവും ഉണ്ട് സി സി ഇ ഒരു തൊണ്ണൂറ്റി അഞ്ചു ശതമാനം നല്ലതാ . . . എന്നാലും ഈ ബിലോ ലെവല് ഉള്ള കുട്ടികള്ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാന്നു തോന്നണു കാരണം നമ്മള് സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കി എഴ്തനം ! " ഞാന് പറഞ്ഞു . .</div><div>" ആ പറഞ്ഞത് പോയിന്റ് ! " ദിവ്യ പറഞ്ഞു </div><div>" ഹ്മം . . ങ്ങനെ പഠിച്ചാലും നമ്മള് എല്ലാത്തിലും എ പ്ലസ് വാങ്ങണം ഇല്ലെങ്കി വീട്ടാര്ക്ക് അത് സ്റ്റാറ്റസ് ഇല്ലായ്മ അല്ലെ ? ആരെങ്കിലും ടീച്ചര് , വക്കീല് , ഐ എ സ് ആവണം ന്നൊക്കെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ ? എല്ലാര്ക്കും മെഡിസിന് അല്ലെങ്കി എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഇത് മതി . . ഇങ്ങനെ ല്ലാരും ഡോക്ടറും എന്ജിനീരും അയാള് ഇനി ഉള്ള തലമുറയെ ആരാ പടിപിക്ക്യാ ?? ന്തേ നമ്മടെ വീടുകാര് അതലോചിക്കാത്തെ ?? " രെഹ ചോദിച്ചു </div><div>" ശരിയാണ് നമ്മുടെ ജീവിതാ ഇത് ! നമ്മളാണ് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് ! ഞാനും ഒരു ഐ എ സ് ആസ്പിരന്റ്റ് തന്ന്യാ പക്ഷെ എല്ലാം ഒരു കറക്കി കുത്തല്ലേ ? അത് കിട്ടിലെന്കിലും ജീവിക്കണ്ടേ മച്ചു ? രണ്ടു തോണിയില് കാലിടല്ല ന്നാലും ഒരു ബി ടെക് കയ്യിലുണ്ടേ ഒരു ഉറപ്പല്ലേ ?? ഈ കാലത്ത് നമ്മടെ നാട്ടില് ആഴിമതി മാത്രേ ഉള്ളു ! അപ്പൊ പിന്നേ യു പി സ് ഈ റാങ്ക് ലിസ്റ വരെ തിരുത്താന് കയ്യില് നാല് കാശുണ്ടായ മതി , പിന്നൊരു ഖദറിട്ട കഴുതയും ! " ഞാന് പറഞ്ഞു </div><div>" ഹ ഹ ഖദറിട്ട കഴുത ! കൊള്ളാം . . .. അതെ പൊളിറ്റിക്സ് പറഞ്ഞ്കൊണ്ടിരുന്നാ നാളത്തെ പൊളിറ്റിക്സ് പൊട്ടും . . സമയം പോവ്വാ നമ്മുക്ക് റോഡില് കൂടി നടന്നും വായ്നോക്കിയും ചര്ച്ച ചെയ്യാം ! " ബാഗും എടുത്തു എല്ലാരും ഇറങ്ങി . . .</div><div><i>* * * * * * * </i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://librarykvpattom.files.wordpress.com/2010/10/image22.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://librarykvpattom.files.wordpress.com/2010/10/image22.png" width="242" /></a></div><div><i><br />
</i></div><div><br />
</div><div> അന്നത്തെ ചര്ച്ച അന്ന് അവിടെ തീര്ന്നില . . പിന്നിടുള്ള ദിവസങ്ങളിലും മുടങ്ങാതെ ഞങ്ങളുടെ സംസാരത്തില് ഫ്യുച്ചുര് ഒരു പ്രശ്നം തന്നെയായിരുന്നു . . . </div><div>പഠിക്കുന്ന്നുണ്ട് എല്ലാ വിഷയത്തിലും എ പ്ലസ് . ഉണ്ട് പക്ഷെ നമ്മുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള വിഷയമെടുക്കാന് നമ്മുടെ നാട്ടാരും വീട്ടാരും സമ്മതിക്കുന്നില . . ഒരിക്കലും ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്പില് കോട്ടും സുട്ടും ഇട്ടു ഇരിക്കാന് ഞങ്ങളാരും ആഗ്രഹിക്കുന്നില . . </div><div>സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തിനു ഒരു വിലയുമില്ല ഞങ്ങളുടെ പലരുടെയും വീടുകളില് . . എഞ്ചിനീയറിംഗ് അല്ലെങ്കി മെഡിസിന് രണ്ടിലൊന്ന് , ഇല്ലേ പത്തിനെട്ടു വയസില് കെട്ടിച്ചു വിടും . . . </div><div>മെഡിസിനും , എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജ് നമ്മുടെ നാട്ടില് പേര് കേട്ടതായില്ലെന്കിലും പ്രശ്നം തന്ന്യാണ് . . . ഒരു കുട്ടി എഞ്ചിനീയരോ ഡോക്ടറോ ആയില്ലെങ്കില് അച്ഛനമ്മമാര്ക്ക് സ്റ്റാറ്റസ് കുറയുമെന്ന പേടിയാ ! അവരുടെ സ്റ്റാറ്റസ്നു വേണ്ടി കളയാനുള്ളതാനോ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം ? . . </div><div> അച്ഛനമ്മമാര്ക്കാന് ഞങ്ങളെക്കാള് ചോദ്യപേപ്പറും വെച്ചുള്ള ദ്രോഹിക്കല് ! ഒരിക്കലും അവരെ കുറ്റം പറയുകയല്ല ! ഇങ്ങനെയാണെങ്കില് സ്വര്ണകൂട്ടില് തത്തമ്മയെ വളര്ത്തും പോലെയാണ് </div><div> സ്വന്തമായി തീരുമാനമെടുക്കാന് ആര്ക്കും സ്വാതന്ത്രം ഇല്ല . . എനിട്ടു ഉത്തരവാദിത്തം ഇല്ലതവരെന്ന്നു വിളിക്കുക്കയും ചെയ്യുന്നു ! . . . ഇത്രയൊക്കെ ഞങ്ങള് പരസ്പരം ചര്ച്ച ചെയ്തു അവസാനം വീണ്ടും വന്നിടത് തന്നെ എത്തി ! </div><div><br />
</div><div> <u>എന്ത് ചെയ്യാം എന്തൊരു ലോകം ! വല്ല 70' 80'സില് ജനിച്ചാ മത്യയിരുന്നു . . .</u></div><div><u><br />
</u></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://indrus.in/assets/images/old_refactored/main/11890.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://indrus.in/assets/images/old_refactored/main/11890.jpg" width="320" /></a></div><div><u><br />
</u></div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div>നോട്ട് ദി പോയിന്റ് : എന്തെങ്കിലും തെറ്റായിട്ടോ ശരിയായിട്ടോ ഉണ്ടെങ്കില് പറയുക ! </div><div><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-18892945043008225652012-02-08T10:20:00.000-08:002012-02-10T05:15:01.997-08:00ട്രെണ്ടി ലൈഫ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://i2.cdn.turner.com/cnn/2011/images/06/06/t1larg.sad.girls.ts.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://i2.cdn.turner.com/cnn/2011/images/06/06/t1larg.sad.girls.ts.jpg" width="320" /></a></div><br />
സ്നേഹം ഇഷ്ടം ഇതൊക്കെ വെറും പ്രകടനങ്ങള് മാത്രമാണ് അല്ലേട ?? " വല്ലാത്തൊരു ചോദ്യമാണ് റിച്ചു നേരെ എറിഞ്ഞു തന്നത് !<br />
<div>എന്റെ ഉത്തരം കാക്കാതെ അവള് വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ! </div><div>" നിയിപ്പോള് അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തെ കുറിച്ച്പറയാനായിരിക്കും ആലോചിക്കുന്നത് ! പക്ഷെ അവിടെയും നിനക്ക് ഉപമിച്ചു കാണിക്കുവാന് ആരാണുള്ളത് ?? തെറ്റുകള് മാത്രമേ ഇപ്പോളത്തെ മനുഷ്യരില് ഉള്ളു സ്നേഹത്തിന്റെ ദേവതയായ അമ്മയോന്നും ഇക്കാലത്തില്ലടോ " അവള് കണ്ണുതുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞുനിര്ത്തി . . . . . </div><div> " എനിക്കിപ്പോ ആരോടും ഒരു കമ്മിട്ട്മെന്റും തോന്നുന്നില്ല . . . അവര്ക്ക് തോന്നിയതുപോലെ വളര്ത്തുന്നു . . അവര് വളര്ത്തുന്നത് ബിസിനസ് എന്നൊരു പടുവൃക്ഷതെയാണ് . . .അതിനെ അവര് ആവിശ്യംപോലെ വെള്ളവും വളവും നല്കുന്നു . . . എനിക്കോ ? അതിനു നനച്ച ശേഷം ബാക്കി വന്ന ഒരുതുള്ളി വെള്ളം ! അതുകൊണ്ട് തൃപ്തി പെടണം! എന്തൊരു വിധിയല്ലേ ?? </div><div>എനിക്കിപ്പോ എന്തോ ഒരുതരം വാശിയനെടോ ജീവിച്ചു കാണിച്ചുകൊടുക്കണം . . . അമ്മയ്ക്ക് തോന്നുന്ന നേരത് കയറിവരാന് ഒരു വീട് ! അച്ഛന് കള്ളുകുടിച്ച് തല്ലാന് രണ്ടു മക്കള് . . . ഇതൊക്കെയനോടോ ഒരു ലൈഫ് ?? എങ്കില് ഈ ജന്മം വേണ്ടായിരുന്നു ! " അവള് ദൂരേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് എല്ലാം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു </div><div>എനിക്ക് പറയാന് വാക്കുകള് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . . . </div><div>അല്ലെങ്കില് തന്നെ ഞാനെന്താണ് പറയേണ്ടത് ??എങ്ങനെ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കും ??? . . . . എനിക്കും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില . . ഇപ്പോള് അവളെപ്പോലെ തന്നെ എന്റെ പ്രശ്നങ്ങള്ക്കും കേള്വിക്കാര് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ . . . </div><div>ഇ ലോകത്തിന്റെ മാജിക് അങ്ങനെ ഞാന് സ്വയം വിശ്വസിപ്പിച്ചു . . . ഈ ജന്മത്തില് അനുഭവിക്കാന് ആരോ എഴുതി വെച്ച നാടകം . . . . എങ്കിലും അതെഴുതിയവന് മഹാപ്രതിഭ തന്നെ . . . . .</div><div> എന്നെ കുറെ നേരം അവള് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു . . .</div><div>" തനിക്കും പറയാന് ഒന്നുമില്ല അല്ലെ ???? . . . എനിക്കറിയാം എന്നേക്കാള് ഒരുപാട് താനനുഭവിചിടുണ്ട് എന്ന് . . . പക്ഷെ ആരോട ഞാന് പറയാ ? ആരാ എനിക്കുള്ളത് . . .ഇപ്പോള് ആകെയൊരു ആശ്വാസം ദീപുവാന് . . . ഫേസ്ബുക്ക് അഫയര് ആണ് എങ്കിലും വിശ്വസിക്കാം . . എന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവനറിയാം . . . ചതികില്ല . . എനിക്കുറപ്പാണ് . . . " അവള് പറഞ്ഞു നിര്ത്തി . . . . ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷ ഞാനവളുടെ മുഖത്തു കണ്ടു . . . </div><div> കുറെ നേരത്തെ മൌനത്തിനു ശേഷം ഞാന് അവളോട് പറയാന് വാക്കുകള് ചേര്ത്ത് വെച്ചു . . . </div><div>" ഡാ എനിക്കെന്താ നിന്നോട് ഈ അവസ്ഥയില് പറയേണ്ടത് എന്നറിയില്ല ! ഈ അഫയര് അത്രയ്ക്ക് വിശ്വസിക്കണോ ?? എനിക്കാകെ ഒരു ഭയം . . . " മുഖം താഴ്ത്തി ഞാന് പറഞ്ഞു . . </div><div>" ഏയ് ഇല്ലട ദൈവം അത്രയ്ക്ക് ദുഷ്ടനാകില്ല ! എനിക്കുറപ്പുണ്ട് . . . അവനെന്നെ പറ്റികില്ല , ഹി ഈസ് ടൂ സിന്സിയ്ര് ഇന് ദിസ് ലവ് അഫയര് . . . ., " അവള് പറഞ്ഞു </div><div>" ഹം . . ശരി . . . നിനക്ക് ശരിയെന്നു തോന്നുനത് നീ ചെയ്യു . . നിന്റെ ലൈഫ് ആണ് അതിലാര്ക്കും ഇടപെടാന് അവകാശം ഇല്ല . ബെറ്റര് യു സ്റ്റഡി വെല് നവ് ! " പറഞ്ഞു നിര്ത്തി ഞാനെന്റെ വാച്ചില് സമയം നോക്കി നാലേനാല്പ്പത്! എത്ര പെട്ടന്നാണ് സമയം പോയത് ! ഇനിയും വൈകിയാല് അത് അടുത്ത പ്രശ്നങ്ങള്ക്ക് വഴി വെയ്ക്കും . . . .</div><div>" ഡാ ഞാന് ഇറങ്ങട്ടെ ?? അഞ്ചു മണിയാകുന്നു ! . . . . " അവളെ നോക്കി യാത്ര ചോദിച്ചു </div><div>" ഹ്മം. . . ശേരി . . . ഞാനും വീടിലേക്ക് പോകുവാ . . . അങ്ങനെ ഇന്നത്തെ ദിവസവും തീര്ന്നു ! " അവള് ബാഗെടുത്തു സ്റെപ് ഇറങ്ങി . . . . </div><div>"നിയായിട്ടു ഒന്നും പറയേണ്ട ! പറയുന്നവര് പറയട്ടെ ! നീ ഇപ്പോള് പഠിച്ചാല്മതി . . . . ലവ് ഒക്കെ ശരി പക്ഷെ പഠിത്തം കളയേണ്ട . . ." എന്തോ അങ്ങിനെ പറയാനാണ് തോന്നിയത് ! </div><div>"ഹ്മം . . ഓക്കേ ഡാ മണ്ടേകാണാം ! ബൈ " അവള് കൈ വീശി റോഡിലെ തിരക്കില് എവിടെയോ മറഞ്ഞു . . .<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://image.shutterstock.com/display_pic_with_logo/196309/196309,1255352758,3/stock-photo-two-young-girls-walking-bicycles-38736946.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://image.shutterstock.com/display_pic_with_logo/196309/196309,1255352758,3/stock-photo-two-young-girls-walking-bicycles-38736946.jpg" width="206" /></a></div><br />
</div><div> <br />
സൈക്കിള് എടുത്തു വീട്ടിലെത്തി . . . വാതിലില് മുട്ടിയപ്പോള് . . പതിവില് നിന്നും വെത്യസ്ത്മായി ജോലിക്കാരിയാണ് വാതില് തുറന്നു തന്നത് ! </div><div>"അമ്മ അമ്മയിടെ വീട്ടില് പോയിരിക്കയാണ് . . . കഴിക്കനുള്ളത് ടാബിളില് മുടി വെച്ചിട്ടുണ്ട് . . തനുത്തിട്ടുണ്ടാകും . . . ചൂടാക്കണമെങ്കില് പറഞ്ഞാല്മതി ചെയ്യാം " അവര് പറഞ്ഞു </div><div>"വേണ്ട . . വിശപ്പില്ല " ഇത്രയും പറഞ്ഞു മുറിയില് കയറി വാതിലടച്ചു </div><div>ഡ്രസ്സ് ഊറി കുളിച്ചു കട്ടിലില് ചാര്ജ് ചെയ്യാന് വെച്ചിരുന്നുന്ന മൊബൈല് എടുത്തു നോക്കി<br />
പ്രത്യേകിച്ചൊന്നുമില്ല ത്രീ മിസ്സ്കാള് . ടെന് മെസ്സേജ് . ..<br />
എല്ലാം . ഫ്രണ്ട്സ് . . . . വീണ്ടും ചാര്ജ്ല് തന്നെയിട്ടു</div><div>കിടക്കയില് കിടന്നു . . . . . . .</div><div> ഇന്നവള് പറഞ്ഞത് ! അതെന്റെ ജീവിതമായിരുന്നില്ലേ ?. . . വര്ഷങ്ങളായി ഞാന് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നത് പോലെ ഇത്രയധികം ആള്ക്കാരോ ?? എല്ലാവരും എന്തെ ഇങ്ങനെ ? . . . . .എല്ലാവരും യുദ്ധം ചെയുന്നത് അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും ഒരിറ്റു സ്നേഹത്തിന് വേണ്ടി . . . കാശിന്റെ കണകുകള് മാത്രം സൂക്ഷിക്കുന്ന അവരുടെ മനസിലെന്തു സ്നേഹം ?? </div><div>അവരുടെ സുഖങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി അവരെന്തും ചെയ്യാന് തയ്യാര് . . . അതിനു തെളിവാണ് തന്റെ നെറ്റിയിലെ ആ നീണ്ട മുറിവ് . . . മുറിവ് കരിഞ്ഞുവെങ്കിലും. . ഉള്ളില് അത് പഴുത്ത് നീറുന്നു . . . .. അമ്മയെ എങ്ങനെയൊക്കെ താന് കണ്ടു ! പലര്ക്കൊപ്പം പലരീതിയില് ! </div><div>എങ്കില് എന്തിനിവര് മക്കള്ക്ക് ജന്മം നല്കുന്നു ??? . . . . അവരവരുടെ സുഖങ്ങള്ക്ക് മാത്രം വേണ്ടി ജീവിക്കമായിരുന്നിലെ ?? . . . . </div><div> ചിന്തകള് പറന്നു പറന്നു ഉറക്കത്തില് അഭയം തേടി . . . . . . </div><div>അടുകളയിലെ ബഹളം കേട്ടാണ് ഉണര്ന്നത് . . . വാച്ചില് സമയം നോക്കി . . . </div><div>ഏഴു മണി . . . അച്ഛന് വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് താഴാതെ സ്വരത്തില് നിന്നും മനസിലായി . . . </div><div> വാതിലടച്ചു ലോക്ക് ചെയ്തവള് ഉറങ്ങി . . . . . .<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://images.inmagine.com/img/imagesource/ie379/ie379065.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://images.inmagine.com/img/imagesource/ie379/ie379065.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div><br />
</div><div> പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഫോണിന്റെ ബെല് കേട്ടാണ് ഉണര്ന്നത് . . . .</div><div>പുതപ്പിന് കീഴില് നിന്ന് കയ്യെത്തിച്ചു ഫോണ് എടുത്തു . . . .</div><div>" ഡാ ഞാന അവിനാഷ് , നീ വല്ലതും അറിഞ്ഞോ ? " അവന് പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു </div><div>" ഇല്ലട , ഞാന് ഉറക്കത്തിലാണ് ഇതുവരെ ഉണര്ന്നില്ല . . . എന്താണ് കാര്യം " </div><div>" ഡാ റിച്ചു മരിച്ചു ! അവന് ചതിച്ചതാടാ " അവന് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു </div><div>ഒരു ഞെട്ടലാണ് ഉണ്ടായതു ! ഇന്നലെ സംസാരിച്ചു പിരിഞ്ഞതാണ് അവളോട് ! </div><div>കുറെ നേരം തരിച്ചിരുന്നു . . . ഫോണില് നിന്നും അവന് പറയുന്നതൊന്നും അവള് കേട്ടില . . .</div><div>ലൈന് കട്ട് ആയി . . അവള് ഫോണ് നോക്കിയപ്പോള് പന്ത്രണ്ടു മെസ്സേജ്<br />
അതിലൊന്ന് അവളുടെതായിരുന്നു<br />
<br />
<br />
</div><div>" റിച്ചു : ഡാ അവന് എന്നെ പറ്റിച്ചു ! അവനെന്നെ അവന്റെ ആവിശ്യങ്ങള്ക്ക് മാത്രമായിരുന്നു . . </div><div>അവന് എന്റെ അമ്മയുടെ കാമുകന് കുടിയാണ് . . എനിക്കാകെ തല കറങ്ങുന്നെട ! അവനെന്നെ വേണ്ടാന്ന് ! ഇതൊകെ വെറും ട്രെണ്ടി ലൈഫ്ന്റെ ഭാഗമാണെന്ന്! എനിക്ക് ജീവിക്കേണ്ട ! </div><div>ഞാന് പോവ്വാ . . . . ഇത്രമാത്രം എന്ത് പാപം ചെയ്തിട്ടാണ് ഇങ്ങനെയോരോരോ ജന്മങ്ങള്. . . .. . .</div><div>ഗുഡ് ബൈ . . . . ഒന്നുമാത്രം പറയുവാ നിന്നോട് ലോകത് ആരെയും വിശ്വസിക്കരുത് ! സ്വന്തം കാര്യങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി അവരെന്തും ചെയ്യാന് തയ്യാറാണ് . . . ഞാനും നീയുമടക്കമുള്ളവര് ഈ ലോകത്തിനു ചേരാത്തവരാണ് . . ബൈ "</div><div> കയ്യില് നിന്നും മൊബൈല് താഴെ വീണു ! ലോകത്തിന്റെ ട്രെന്ഡ് ! അതെന്തുകൊണ്ട് ചിലര്ക്ക് മാത്രം ? മറ്റുള്ളവര് അവരുടെ ഇരകള് ആണോ ? . . . .</div><div><br />
പിന്നിടുള്ള ദിവസങ്ങളില് ചാനലില് അതൊരു ഉത്സവമായിരുന്നു . . . . " ഫേസ്ബുക്ക് ലൈഫ് ബുക്ക് ആയപ്പോള് " എന്നൊരു തലകെട്ടില് ലോകമത് കൊണ്ടാടി !<br />
ഗ്ലിസറിന് പുരട്ടിയ കണ്ണില് നിന്നും അവള്ക്കു വേണ്ടി അവളുടെ അമ്മ കണ്ണുനീര് പൊഴിച്ചു "</div><div>ലോകത്തില് ഒരമ്മയുടെ കണ്ണുനീര് കൂടി യുവസമൂഹം കാരണം എന്നൊക്കെയുള്ള തലകെട്ടില് മാതൃസ്നേഹം അവര് എഴുതി . . . . </div><div>പക്ഷെ സത്യമാരും അറിഞ്ഞില്ല . . . അറിഞ്ഞവര് അറിഞ്ഞതായി നടിച്ചില്ല . . . . . അതാണ് പുതിയ ലോകത്തിന്റെ മുഖംമൂടി . . . .<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://borderingonborderline.files.wordpress.com/2011/04/girl-walking-down-a-dark-path1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://borderingonborderline.files.wordpress.com/2011/04/girl-walking-down-a-dark-path1.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-14026567843573763612011-11-14T09:29:00.000-08:002011-11-15T05:17:12.883-08:00ആത്മാവിന്റെ യാത്ര<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://fc05.deviantart.net/fs40/f/2009/029/b/d/Serenity_by_DragonOfLust.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://fc05.deviantart.net/fs40/f/2009/029/b/d/Serenity_by_DragonOfLust.jpg" width="312" /></a></div><br />
<br />
<div>തണുപ്പിന്റെ ലോകമായിരുന്നു അത് . .<br />
വെളുത്ത കിടക്കയില് ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ അമ്മയുടെ കയ്യില് തന്റെ കൈയ്യകളാല് അമര്ത്തിപിടിച്ചവള് കിടക്കുന്നുണ്ട് . . </div><div>കണ്ണുകളിലെ പ്രകാശം മങ്ങാതെ അമ്മയെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവള് പറഞ്ഞു </div><div>" ഒന്നും അച്ഛനോട് പറയേണ്ട , അച്ഛന് വിഷമം ആവില്ലേ ? </div><div>എന്തിനും മരുന്നില്ലേ ഈ ലോകത്ത്? നമ്മുക്കും ശ്രമിക്കാം ജീവിക്കാന് ദൈവം അനുഗ്രഹികുന്നിടത്തോളം ജീവിക്കാം , </div><div>അതല്ല മറിച്ചാണ് വിധിയെന്കില് അങ്ങനെ " </div><div>കണ്ണുനീര് മാത്രമേ മറുപടിയായി അവള്ക്കു നല്കാന് ആ അമ്മയ്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ </div><div>അമ്മയുടെ കൈയ്യ മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടാവള് കിടന്നു . . . </div><div>മുറിയുടെ ഒരു മൂലയില് ഞാനും കാത്തു നിന്നു . .. </div><div>ദിവസങ്ങള് അവളുടെ കൂടെ മുറിയില് ഞാനും കഴിഞ്ഞു . . </div><div>ശരീരം കുത്തിതുളയ്ക്കുന്ന വേദനയില് അവള് കരയുന്ന രാത്രികളില് തുളഞ്ഞത് <br />
എന്റെ ഹൃദയമായിരുന്നു </div><div>അവള്ക്കയിട്ടാണ് ഞാന് കാത്തു നിന്നത് </div><div>അവസാനം ഡോക്ടര് വിധിയെഴുതി ഇനിയൊരു ജീവിതമില്ല </div><div> ഡോക്ടറുടെ വാകുകള്ക്ക് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് അവള് ജനാലയില് കൂടി പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു . . . . .</div><div>ഇഷ്ടങ്ങളെല്ലാം തീര്ത്തിട്ട് വേണം യാത്രയെന്ന് പലവട്ടം അവള് തന്റെ കൊച്ചു ഡയറിയില് കുറിച്ചിട്ടു . .</div><div>അതവള് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു </div><div>പ്രകൃതിയോട് കെഞ്ചി </div><div>പ്രകൃതി തന്റെ ചെപ്പിലോളിച്ചുവെച്ച കാഴ്ചകള് അവള്ക്കായി തുറന്നു കാട്ടി . . .</div><div>മഴയും . . തണുപ്പും മഞ്ഞും എല്ലാം അവള്ക്കായി കൂട്ട് വന്നു . . . </div><div>കാലം അവള്ക്കായി തന്റെ പതിവുകള് തെറ്റിച്ചു . .. </div><div>പുലര്കാലത്ത് മൂടിപുതച്ചുറങ്ങിയ കാലങ്ങളെ അവളോര്ത്തു ഇനി അവയെല്ലാം വെറുമൊരു സ്വപ്നമാണ് . . . </div><div>ഇനി ബാക്കി ഏതാനും നാളുകള് കൂടിയാല് മാസങ്ങള് . . അവയ്ക്കുള്ളില് എന്തെല്ലാം കാണാന് കഴിയും ? </div><div>മാസങ്ങളുടെ അകലം അവളും വീടും തമ്മില് വന്നുചേര്ന്നിരുന്നു </div><div> ആ വീട്ടില് ആരും അവള്ക്കുവേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടയില്ല . . .<br />
അവളുടെ മേശവലിപ്പിലെ ഡയറിയില് മാനം കാണാത്ത മയില്പ്പീലികള്ക്കൊപ്പം<br />
കണ്ണുനീരിന്റെ ഗന്ധം മണക്കുന്ന എഴുതി മുഴുമിപ്പിക്കാത്ത കടലാസു കഷ്ണങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു<br />
അതവള് വളരെ നാളുകള്ക്കു മുന്പ് അവളുടെ<br />
ആത്മാവായ എനിക്കായി എഴുതിയവയായിരുന്നു അതെല്ലാം . . . .. .<br />
കടുംചായങ്ങള് പൂശിയ മുറിയുടെ അകത്തേക്ക് കടക്കുമ്പോള് അവള് മുറി ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു<br />
ഒരു പാട് മാറ്റങ്ങള് വന്നിരിക്കുന്നു . . .<br />
അവള് മേശവലിപ്പിന്റെ താക്കോല് കയ്യിലിടുത്തു ആ<br />
മേശവലിപ്പില് നിന്നും ഡയറിയെടുത്തു<br />
ആ കടലാസു കഷ്ണങ്ങള് പുറത്തെടുത്തു </div><div>എഴുതിമുഴുമിപ്പിക്കാത വരികളില് കണ്ണുനീരോടെ തലോടി അവള് മുറിയില് നിനിറങ്ങി . . .</div><div>അവളുടെ വാക്കുകളില് ജീവിക്കുന്ന ഞാന് ഇനി ? </div><div>ഒരു ചോദ്യചിന്നമായി നില്ക്കവേ അവളാ മുറി പുറത്തുനിന്നു ഒരു ഏങ്ങലടിയോടെ അടച്ചു . . .</div><div>അറിയാമായിരുന്നു എനിക്കവളെ ആരെക്കാളും നന്നായി . . . </div><div>എന്റെ ഓര്മ്മകള്പോലും അവളെ ജീവിക്കാന് പ്രേരിപ്പികുന്നതാണ് </div><div>ആ മുറിയവള് നിറച്ചത് അക്ഷരങ്ങള്കൊണ്ടാണ് . . . ആ അക്ഷരങ്ങള് ഞാനാണ് . . . </div><div>ഇനിയവള് പോകുമ്പോള് . .. . ഞാന് ? </div><div>അവള് എഴുതിതീര്ക്കാത്ത അനേകം കടലാസ്കഷങ്ങള്ക്കിടയില് വീര്പ്പുമുട്ടുന്ന മനസുമായി </div><div>ഞാന് ആ മുറിയില് കുനികൂടി ഇരുന്നു . . .. . .</div><div>അടച്ചിട്ട മുറിയില് കിടക്കവേ </div><div>പുറത്ത് അവളെക്കാള് ഉച്ചത്തില് മഴ കണ്ണുനീര് പൊഴിക്കാന് തുടങ്ങി . . .. .<br />
നക്ഷത്രങ്ങളെയും ചന്ദ്രനെയും മാനത്തു നിന്നു വിലക്കി മഴ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു<br />
ആ രാത്രി പുലര്ന്നത് നിലവിളികള്കൊപ്പമായിരുന്നു . . . .<br />
വെളുത്ത തുണികെട്ടില് പൊതിഞ്ഞു അവളുറങ്ങുമ്പോള് . . .<br />
നിലവിളക്കുകള് അവളുടെ പുഞ്ചിരിയെ അന്ഗ്നികിരണങ്ങള് കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു<br />
ആ പുഞ്ചിരി എനിക്കുള്ള മറുപടിയായിരുന്നു . . . .<br />
ബാക്കി വെച്ച മോഹങ്ങള് , സ്വപ്നങ്ങള്<br />
എല്ലാം പൂര്ത്തികരിക്കാന് ഇനിയുമവള് എനിക്കായി ഒരിക്കല് വരുമെന്നുള്ള ഉറപ്പായിരുന്നു അത്<br />
പുറത്തവളുടെ ചിതയെരിഞ്ഞു തീരുമ്പോള്<br />
പുറത്തു മഴ എന്നെയും അവളെയും പുണര്ന്നു . . .<br />
അകലെനിന്ന് കിതച്ചെത്തിയ കാറ്റ് എന്നെ മാറോട് ചേര്ത്ത്കൊണ്ട് എങ്ങേക്കോ പറന്നകന്നു<br />
ചിലപ്പോള് മാനത്തെ അവളുടെ കൊട്ടരത്തിലെക്കോ<br />
അല്ലെങ്കില് അടുത്ത ജന്മത്തിലെക്കോ<br />
ഉള്ളൊരു യാത്രയാവാം അത് . . . . .<br />
<br />
<br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-21153004173496484572011-07-31T10:10:00.000-07:002011-07-31T10:18:22.071-07:00തൊടുപുഴ മീറ്റ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://boolokamonline.boolokamonline.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2011/07/31072011032-12-300x225.jpg?d9c344" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://boolokamonline.boolokamonline.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2011/07/31072011032-12-300x225.jpg?d9c344" /></a>അങ്ങനെ ഒരു മീറ്റും കൂടെ കൂടി<br />
<div>തൊടുപുഴയില് . . . </div><div>വന്നവരില് ചിലര്ക്കെങ്കിലും ഒരു സംശയം ഇല്ലാതിരിക്കില്ല " അല്ല ഈ കൊച്ചിന് വേറെ പണിയൊന്നും ഇല്ലേ എന്ന് " , അല്ല തുഞ്ചന്പറമ്പില് നിന്നും തുടങ്ങിയ മീറ്റല് അല്ലെ ?</div><div>സത്യം പറയാലോ എനിക്ക് മീറ്റ് കൂടി കൂടി ഇപ്പൊ എവിടെ മീറ്റെന്നു കേട്ടാലും </div><div>അറിയാതെയെങ്കിലും ഞാന് പേര് രജിസ്റ്റര് ചെയ്തു പോകും </div><div><br />
</div><div>ഇങ്ങനെ മീറ്റ് മീറ്റ് എന്ന് പറഞ്ഞു ഈ മാസം </div><div>ഒരുമാസത്തെ പരിശ്രമംകൊണ്ട് ഞാനുണ്ടാക്കിയ എന്റെ ഗ്രൂപ്പിന്റെ മീറ്റിങ്ങും മാറ്റി വെച്ചേച്ചു ഞാങ്ങന്നു പോവുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് ഗ്രൂപ്പിലെ പുലികള് ആദ്യം എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി </div><div>അര്ഥം മനസിലാക്കാന് നിഘണ്ടു ഒന്നും വേണ്ടല്ലോ ആ തിരുമുഖങ്ങള് ഞാന് വര്ഷങ്ങളായി കാണുന്നതല്ലേ ! </div><div>അങ്ങനെ ഇന്നലെയും ഞാനാ കടും കൈയ്യ ചെയ്തു , </div><div>" ഞാന് നാളെ മീറ്റിങ്ങിനു വരില്ല , നിങ്ങളൊക്കെ കൂടെയങ്ങ് നടത്തു , പറ്റിയാല് ഞാനിടയ്ക്കു വിളിക്കാം "</div><div>ഉടനെ വന്നില്ലേ ഉപ്പേരി " അല്ല അറിയാന് വയ്യാഞ്ഞിട്ട് ചോദിക്കാ ! ന്തൂട്ടിനാ ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ മീറ്റ് മീറ്റ് എന്ന് പറഞ്ഞു നീയങ്ങിട് മുങ്ങനെ , എന്റെ പട്ടി നടത്തും മീറ്റിംഗ് "</div><div>കര്ത്താവെ പണി പാളിയോ?</div><div>ചിന്തിച്ചു ചിന്തിച്ചു കാടും മലയും എല്ലാം കേറി കേറി പോകുമ്പോ </div><div>എന്റെ തലയില് ഒരായിരം ലഡു ഒരുമിച്ചു അങ്ങിട് പൊട്ടി </div><div>ഇനി സെന്റി എന്ന സെന്റ്അടിച്ചലെ രക്ഷയുള്ളൂ </div><div>അങ്ങനെ കരഞ്ഞു പിഴിഞ്ഞു ഒരു വിധം തലയൂരി എന്ന് പറഞ്ഞപോരെ</div><div>പിന്നെ കൂട്ടുകാരെയും വിളിച്ചോണ്ട് ഒരോട്ടമാണ് വീട്ടിലേക്കു </div><div> രാവിലെ ഇറങ്ങാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പും കാര്യങ്ങളും , കൂട്ടുകാരും കൂടി </div><div>എന്നെക്കാള് എന്റെ കൂട്ടുകാര്ക്കാണ് എന്നെ മീറിനു വിടാന് ആവേശം ! </div><div>രാത്രി അവരുടെ കൂടെ കത്തി വെച്ചും മറ്റുള്ളവരെ കളിയാക്കിയും നേരം കളഞ്ഞു </div><div>സത്യത്തില് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല . . . </div><div></div><div>അങ്ങനെ ഒരുവിധം നേരം വെളുപ്പിച്ചു . . </div><div>അഞ്ചു അഞ്ചര ആയപ്പോ ഉണര്ന്നു , ഞാന് ക്ലോക്ക് നോക്കും വീണ്ടും കിടക്കും </div><div>വീണ്ടും നോക്കും വീണ്ടും കിടക്കും അങ്ങനെ </div><div>അവസാനം ക്ലോക്ക് എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചോണ്ട് ആറുമണിയടിച്ചു </div><div>വേഗം ചാടിയോടി അമ്മയെ വിളിച്ചു റെഡിയായി </div><div>ഡ്രൈവര് ചേട്ടനെ വിളിച്ചു . . അതിനിടയ്ക്ക് കൂട്ടുകാരും വിളിച്ചു " ഹാപ്പി ജേര്ണി " നേര്ന്നു </div><div>പിന്നെ ചേട്ടന് കാറും കൊണ്ട് വന്നു . . </div><div>എന്റെ വായ അടച്ചു വെയ്ക്കാന് വേണ്ടി കാറില് കേറിയപ്പോ തന്നെ </div><div>പാട്ടും വെച്ചുതന്നു . . </div><div>അങ്ങനെ പാട്ടും കേട്ട് യാത്ര തുടങ്ങി . . </div><div>കുറച്ചു നേരം ഞാന് ചേട്ടനെ കത്തി വെച്ചു </div><div>പിന്നെ പെരുമ്പാവൂര് കഴിഞ്ഞപ്പോ നല്ല നല്ല സ്ഥലങ്ങള് കണ്ടു തുടങ്ങി . .</div><div>അപ്പൊ വായ തന്നെ അടഞ്ഞു , അത്രെയും നല്ല സ്ഥലങ്ങള് ഞാന് എന്റെ ജീവിതത്തില് ആദ്യമായാണ് കാണുന്നത് . . എന്തൊരു പച്ചപ്പ് . .</div><div>ക്യാമറ എടുക്കാതിരുന്നത് വലിയ നഷ്ടമായി എന്ന് തോന്നി . . </div><div>എന്നാലും ഏതു ക്യാമറയെക്കാളും നന്നായി കണ്ണും , സ്റ്റോര് ചെയ്യാന് ഏതു മെമറി കാര്ഡിനെ വെല്ലുന്ന മനസുമുള്ളപ്പോ എന്തിനൊരു ക്യാമറ ? </div><div>അല്ല അങ്ങനെയെങ്കിലും ഞാന് സ്വയം ആശ്വസിച്ചു . . </div><div>കാഴ്ചയും കണ്ടു അതില് മെല്ട്ടായി ഇരിക്കുമ്പോ കാര് നിന്നു</div><div>എന്തതിപ്പോ നിന്നെ ? കര്ത്താവെ കാര് കട്ടപ്പുറത്തയോ ?</div><div>ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മേനെ നോക്കി </div><div>" വല്ലതും വേണേ വാ , ഇനി വിളിച്ചില്ല എന്ന് പറയരുത് " എന്നാപ്പിന്നെ പോയേക്കാം . . </div><div>നല്ല ഹോട്ടല് , ഓര്ഡര് കൊടുത്താല് മിനിമം ഒരു അര മണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞാലെ വല്ലതും കിട്ടു . </div><div>അങ്ങനെ വെയിറ്റ് ചെയ്തു വെയിറ്റ് ചെയ്തു അവസാനം ഭക്ഷണം കിട്ടി </div><div>ഒന്നെനിക്ക് മനസിലായി , ആ ഹോട്ടല് അവിടെ ചെല്ലുന്നവര്ക്ക് ഭക്ഷണം കൂടാതെ </div><div>ഒരു ക്ഷമയുടെ ക്ലാസ്സും ഫ്രീയായി കൊടുക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് !</div><div>കിട്ടിയതും കഴിച്ചു അവിടുന്നിറങ്ങി കുറച്ചുനേരം ചുറ്റുമുള്ള കാഴ്ച കണ്ടുനിന്നു </div><div>നല്ല കാറ്റ് . . . . </div><div>അങ്ങനെ കാറ്റും കൊണ്ട് നില്ക്കുമ്പോ ഒരു അശിരിരി </div><div>" അല്ല കാഴ്ചയും കണ്ടു നില്ക്കനാനെങ്കി നീ നിന്നോ മീറ്റും കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും അങ്ങ് പോകും വാ "</div><div> .തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി ആ വേറാരുമല്ല എന്റെ അമ്മ തന്ന്യ </div><div>ഞാനും കാറില് കേറി . . </div><div>കാഴ്ചയും കണ്ടിരുന്നു നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല . . </div><div>അങ്ങനെ തൊടുപുഴ എത്തി . . </div><div>ഇനിപ്പോ ബാങ്ക് എങ്ങനെ കണ്ടു പിടിക്കും എന്നായി അടുത്ത സംശയം !</div><div>അവിടെ നിന്നിരുന്ന ഒരു നല്ല പോലീസുകാരന് കറക്റ്റ് ആയി വഴി പറഞ്ഞു തന്നു . . </div><div>അങ്ങനെ അവസാനം കണ്ടു പിടിച്ചു . .</div><div>അവിടെ ചെന്നപ്പോ എനിക്കാകെ ഒരു ശങ്ക !</div><div>ഇത് തന്നെയാണോ സ്ഥലം അതോ മാറിപ്പോയോ ? ആരെയും കാണുന്നില്ല </div><div>വരുന്നത് വരട്ടെ സ്റെപ് കേറി ചെന്നപ്പോ രണ്ടു മൂന്നു പേര് അവിടെ ഇവിടെ നില്പ്പുണ്ട് </div><div>മീറ്റ് മുതലാളി മൈക്ക് ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഉലാത്തുന്നു </div><div>ഒരു പാവം ചേച്ചി അവിടെ ഇരിപ്പുണ്ട് . . </div><div>പേര് ജെയ്നി , ബ്ലോഗ്ഗര് തന്നെയാ , ന്നാലും വല്ലാത്ത നാണമാണ് </div><div>കുറെ പേരെ നോക്കി ചിലരൊക്കെ ചിരിച്ചു ഞാനും ചിരിച്ചു </div><div>അങ്ങനെ തലയില് തെങ്ങ വീണ പോലെ നില്കുമ്പോ അതാ വരുന്നു സൂപ്പര്സ്റ്റാര്സ് ഓരോരുത്തരായിട്ടു , ആദ്യം വന്നത് യുസുഫ്പ , കൂടെ പൊന്മളക്കരാന് </div><div>പിന്നെ ജിക്കു , ജോ ആന്റി , ജോ ചേട്ടന് , നന്ദന്ചേട്ടന് , മനോരാജ്ചേട്ടന് , അങ്ങനെ</div><div>എല്ലാവരും വന്നു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു . . </div><div>പിന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരാളും " ഹാഷിം " അങ്ങനെ പറഞ്ഞാ ആര്ക്കും അറിയില്ല </div><div>കൂതറഹാഷിം എന്ന് പറഞ്ഞാ ബൂലോകത്തെ എല്ലാവരും അറിയും എന്നാണ് വിശ്വാസം !</div><div>വിശ്വാസം അതാണെല്ലോ എല്ലാം !</div><div>ബ്ലോഗ്ഗിണിമാര് ഒരു സൈഡ്ലും ബ്ലോഗ്ഗെന്മാര് ഇരു ധ്രുവം പോലെയിരുന്നപ്പോ </div><div>ഹഷിമ്ക്ക പ്രധിഷേധിച്ചു ,പാവം ഞാനും ജെയ്നി ചേച്ചിയും ജോ ആന്റി (മാണിക്ക്യം )</div><div> അമ്മയും കൂടി അങ്ങോട്ട് ചെന്നിരുന്നു </div><div>അപ്പോളേക്കും ചാടി വീണു ഒരു പൂട്ട്കുറ്റി പോലെത്തെ ക്യാമറയും കൊണ്ട് നമ്മുടെ റജിചേട്ടന് </div><div>ഫോട്ടോസ് എടുത്തു കൂട്ടി . . ( എവിടുന്നോ അടിച്ചോണ്ട് വന്ന ക്യാമറയാണെന്ന് കേട്ടു)</div><div>അതുകഴിഞ്ഞപ്പോ പൊന്മളക്കാരനും പോട്ടം പിടിക്കണം എല്ലാരും കൂടെ </div><div>ക്യാമറയെടുത്ത് അറ്റാക്കിംഗ് തുടങ്ങി . . </div><div>ഇതെല്ലം കണ്ടിട്ട് പാവം ജെയ്നി ചേച്ചി എന്നോട് ചോദിച്ചു " അല്ല ഒരു കല്യാണത്തിന് പോയ പോലെ ഉണ്ടല്ലോ ! നിറച്ച് ഫോട്ടോഗ്രഫെര്മാര് ! അല്ല അത്യാവശ്യം വെല്ല കല്യാണമുണ്ടെങ്കി ഇവരെ വിളിച്ചാ മതിയെല്ലോ ! എന്തിനാ വെറുതെ കാശ് കളയുന്നത് !</div><div>(എല്ലാരും സൂക്ഷിച്ചോ ! പണി കിട്ടാന് സാധ്യതയുണ്ട് . )</div><div>കുറച്ചുകൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോ മീറ്റ് മുതലാളിയും പിന്നെ വാഴക്കൊടനും കൂടി സ്റ്റേജ്ലേക്ക് കേറി </div><div>പരിചയപ്പെടല് തുടങ്ങി . .</div><div>ആദ്യം ആരാ പരിച്ചയപെടുത്തിയത് എന്നറിയില്ല ! ഒന്നറിയാം ജോആന്റിയും , ലതികആന്റിയും കഴിഞ്ഞു ഞാനാണ് പരിച്ചയപെടുത്തിയത് ! എന്നെ മഞ്ഞുകട്ട , ടൈറ്റാനിക് ഇടിച്ച മഞ്ഞുമല എനൊക്കെ ഇതിനു മുന്പ് നടന്ന കൊച്ചി മീറിനെ കുറിച്ചെഴുതിയ പോസ്റ്റില് ചില വിദ്വാന്മാര് വെച്ചു കാച്ചിയത് കണ്ടു ! എന്ത് തന്നെ പറഞ്ഞാലും അതുകുറച്ചു അന്യായമായിപ്പോയി . .</div><div>ആ പേരില് ഇളവ് തരാന് ഞാനവിടെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് , ഇവിടെയും പറയുന്നു . . പക്ഷെ ഗവണ്മെന്റ് ഓഫീസിലെ ഫയല് പോലെയാകരുത് . . . ഈ ഇളവ് വേഗം തന്നെ നിങ്ങളൊക്കെ എനിക്ക് അനുവദിച്ചു തരണം . . . </div><div>എന്തൊക്കെയായാലും ഒന്ന് പറയാതെ വയ്യ , പണ്ട് മൈക്ക് എന്ന സാധനം കയ്യേല് കിട്ടിയാല് നിന്നു വിറച്ചുവീഴുന്ന എന്റെ ആ പേടി മാറിയത് ഇങ്ങനെ മീറ്റുകളില് സ്വയം പരിചയപ്പെടുതുമ്പോലാണ് ഈ പേടി മാറി കിട്ടിയത് !</div><div>എന്റെ പരിചയപ്പെടുത്തല് കഴിഞ്ഞപ്പോ റെജിചേട്ടന് ക്യാമറയും കൊണ്ട് പരിചയപ്പെടുന്നവരുടെ ഫോട്ടോയെടുക്കാന് വന്നു , അവിടെ നിന്നു എന്നോടും കത്തി വെച്ചു , കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ </div><div>ഹബീബ് (കാട്ടുകുതിര ) , പൊന്മളക്കാരന് ,കുറെ പേര് അവിടെ കൂടി നിന്നു കത്തി വെയ്പ്പും ഫോട്ടോയെടുപ്പും ഗംഭീരമാക്കി </div><div>ഇതിനിടയില് റജിചേട്ടന് ജിക്കുവിന്റെ അനുഗ്രഹം വിത് ശിക്ഷണംസ്വീകരിച്ചു ( ഞാനും പൊന്മളക്കാരനും സാക്ഷി ) </div><div>ഇനി മുതല് ജിക്കുന്റെ ശിഷ്യനായിട്ടു ജീവിക്കുമെന്ന് റജിചേട്ടന് വാക്കും കൊടുത്തു. . . അനുഗ്രഹം കിട്ടിയത് വേഗം ഫലിച്ചു എന്ന് മനസിലാവാന് അധികനേരം വേണ്ടി വന്നില്ല ,</div><div> തൊട്ടപ്പുറത്തെ തെങ്ങില് ഒരാള് കള്ള് ചെത്താന് ഇരിക്കുന്നത് ജിക്കു എങ്ങനെയോ കണ്ടു ഉണ്ടാനെ തന്നെ റജി ചേട്ടനെ അങ്ങോട്ട് വിട്ടു ഫോട്ടോയെടുപ്പിച്ചിട്ടെ അവനു സമാധാനമായുള്ള്.....</div><div>ഈ സമയം പരിച്ചയപെടല് അവിടെ തകൃതിയായി നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു </div><div>പരിച്ചയപെടുമ്പോള് അനോണിയാണോ അനോണിബ്ലോഗുണ്ടോ ബസ്സ്ഉണ്ടോ ഇല്ലെയോ </div><div>എന്നൊന്നും ചോദിക്കാന് വാഴക്കോടന് മറന്നില്ല (അതിന്റെ പിന്നിലെ ഉദേശ്യം ശേരിക്കങ്ങോട്ടു ക്ലിക്ക് ആയില്ല ) ചിലപ്പോള് കഴിഞ്ഞമീറ്റില് കുമാരന് കാത്തിരുന്ന ത്രിപുര സുന്ദരിയെ പോലൊരു സുന്ദരി വഴക്കൊടനെയും പറ്റിച്ചുകാണും ! </div><div>അല്ലെ പറയാന് പറ്റില്ല അതാ കാലം !</div><div>അവസാനം ലതആന്റി മൈക്ക് വാങ്ങിച്ചു വാഴക്കോടനോട് പരിചയപെടാന് പറഞ്ഞു </div><div>ഒരു പാട്ടൊക്കെ പാടി ഗംഭീരമാക്കി വാഴക്കോടന് തന്റെ പരിചയപ്പെടുത്തല്<br />
കൊച്ചിമീറ്റിന്റെ ഭാഗമായിട്ട് നടന്ന ഫോട്ടോ മത്സരത്തിന്റെ അവാര്ഡുകള് നല്ക<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, verdana, tahoma, sans-serif; line-height: 19px;">ലതികാ സുഭാഷ് ,</span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, verdana, tahoma, sans-serif; line-height: 19px;">സജിം തട്ടത്തുമല , മാണിക്യം തുടങ്ങിയവര് അവാര്ഡുകള് വിതരണം ചെയ്തു. </span></div><div>പിന്നെ ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ , ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തു കഴിയുമ്പോ ഒരു ഫോട്ടോഗ്രഫേര് ഓടും പിന്നെ അടുത്തയാള് അങ്ങനെ അങ്ങനെ എടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു . . </div><div>ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതിനിടയില് ഭക്ഷണം വന്നു !</div><div>ഉടനെ ഒരു അശിരിരി എവിടെ നിന്നോ വന്നു </div><div>" ഫുഡ് വന്നേ ......................."</div><div>ഫോട്ടോ എടുത്തു കഴിഞ്ഞു പിന്നൊരു ഓട്ടമാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് . .............</div><div>ഫുഡും എടുത്തു വന്നിട്ടായിരുന്നു പിന്നത്തെ അറ്റാക്കിംഗ് . . . </div><div>എനിക്ക് കൂട്ടിനു അമ്മുന്റെ കുട്ടി (ജാനകി ചേച്ചി ) ഉണ്ടായിരുന്നു , ചേച്ചി എന്നെ വിളിക്കാന് തോന്നു എന്റെ അമ്മായിടെ പ്രായം ഉണ്ട് , </div><div>ചേച്ചിക്ക് ബിരിയാണി കഴിക്കാന് പറ്റില്ല , ചേച്ചി ഒരു കപ്പ് വെള്ളവും കുടിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കൂടി ! </div><div>ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കയ്യും കഴുകി വരുമ്പോ ഐസ് -ക്രീം എല്ലാവര്ക്കും തന്നു !</div><div>ഐസ് - ക്രീം തിന്നുമ്പോ പോലും ആരെയും വെറുതെ വിടാന് റജിചേട്ടന് ഉദേശമില്ല . .</div><div>ഐസ് ക്രീം തിന്നു തീര്ന്ന ജിക്കു ഈ ഫോട്ടോയെടുപ്പിന്റെ പേരും പറഞ്ഞു പൊന്മളക്കാരന്റെ കയ്യേല് നിന്നും ഒരെണ്ണം കൂടി വാങ്ങി പോസ് ചെയ്തു . . </div><div>സമയമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് എനിക്ക് വേഗം ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു . . </div><div>എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങളും ഇറങ്ങി . . . </div><div>അങ്ങനെ മൂന്നാമത്തെ മീറ്റും കൂടി ഞാന് എന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോന്നു </div><div><br />
</div><div><i>* ക്യാമറ എടുക്കാത്തിനാല് എനിക്ക് ഫോട്ടോ എടുക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല </i></div><div><i>ആരുടെയെങ്കിലും കയ്യില് നിന്നും കിട്ടുമ്പോള് ആഡ് ചെയ്യുന്നതാണ് </i></div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-33046876728712340292011-07-10T09:49:00.000-07:002011-07-10T09:49:30.734-07:00Kochi blogers Meet<iframe width="425" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/LldSGujmVlk?fs=1" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-49312335356109155662011-07-10T09:48:00.000-07:002011-07-10T09:48:42.051-07:00കൊച്ചി മീറ്റ് 09/07/2011രാവിലെ തന്നെ കിടന്നുറങ്ങുന്ന ചേട്ടനെയും കുത്തിപൊക്കി കൊച്ചിക്ക് കൊണ്ട് വന്നിട്ട് <div>അവസാനം കിടന്നുറങ്ങുന്നവനെ വിളിച്ചിട്ട് ചോറില്ല എന്ന്പറയുന്ന അവസ്ഥയായി </div><div>കൊച്ചിയായ കൊച്ചി മൊത്തത്തില് ചുറ്റിയിട്ടും ഈ ഹോട്ടല് മയുര പാര്ക്ക് ഹോട്ടല് ആര്ക്കും അറിയില്ലാന്നു വെച്ചാല് ? </div><div>കണ്ണ്കൊണ്ട് കൊല്ലുന്ന നോട്ടത്തില് നിന്നും പാവം കണ്ണ്കൊണ്ട് കാലു പിടിക്കുന്ന അവസ്ഥവരെയെത്തി . . പിന്നെ എന്റെ കത്തിവെപ്പും എല്ലാം കൂടെ ചേട്ടന് എന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും അവിടെ തള്ളിയിട്ടു പോയാ മതിയെന്നായി . . </div><div>അങ്ങനെ ഞാന് ഡോക്ടര് ചേട്ടായിയെ വിളിച്ചു എല്ലാം കൃത്യമായി ചോദിച്ചു വീണ്ടും ഒന്നുടെ വഴി </div><div>തെറ്റിച്ചു കൊടുത്തു . . അങ്ങനെ എട്ടു മണിക്ക് കൊച്ചിയിലെത്തിയ ഞാന് </div><div>ഹോട്ടല് കണ്ടു പിടിച്ചു കച്ചേരിപ്പടിയില് എത്തിയപ്പോ എട്ടര ഒന്പതു മണി </div><div>ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി ഇറങ്ങി </div><div>ഹോട്ടലിന്റെ മുന്പില് ചെല്ലുമ്പോ നല്ല ഒന്നാന്തരം കണി </div><div>ജിക്കുചേട്ടനും ജയന്ചേട്ടായിയും </div><div>അവിടെ കൂടി എന്തൊക്കെയോ എഴുതുന്നത് കണ്ടു </div><div>ജിക്കുന് എന്നെ കണ്ടപ്പോ തന്നെ ക്ലിക്ക് ആയി "അഞ്ജലി " കുറച്ചു ശങ്കയോടെ ജിക്കു ചോദിച്ചു </div><div>ഞാന് അതെ എന്ന് ഉത്തരവും കൊടുത്തു </div><div>എന്നെയും അമ്മയെയും കൊണ്ട് ജിക്കു ലിഫ്റ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോ </div><div>നീ എട്ടു മണിക്കല്ലേ വരാന്നു പറഞ്ഞെ പിന്നെ എന്തെ കൊച്ചെ ലേറ്റ് ആയെ എന്നൊക്കെ തനി അച്ചായന് ഭാഷയില് എന്നോട് ചോദിച്ചു , പാവം ഡ്രൈവര് ചേട്ടനെ ചുറ്റിച്ച കഥയൊന്നും ഞാന് പറയാന് പോയില്ല , എന്റെ കത്തിയുടെ മൂര്ച്ച പാവം ഇപ്പോളെ അറിയേണ്ടേ എന്ന് കരുതി മിണ്ടാതിരുന്നു . . . </div><div>ലിഫ്റ്റില് കേറി ചെന്നിറങ്ങിയപ്പോ ആരുമില്ല</div><div>കുറച്ചുപേരൊക്കെ ഉണ്ട് . . . ഞാനിങ്ങനെ അന്തം വിട്ടു നില്ക്കുമ്പോ ജിക്കു ഉറക്കെ ആരോടോ </div><div>വിളിച്ചു പറയുന്നതും എന്റെ തലയില് ലഡു പൊട്ടിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു </div><div>" ചാണ്ടിച്ചോ ദേ ഓസ്ട്രേലിയയില് ഉള്ള കൊച്ചാ ഇത് ! എന്റെ മാതാവേ ഞാന് എപ്പോള </div><div>ഓസ്ട്രേലിയയില് പോയത് , സ്പെല്ലിംഗിനു പോലും മരിയാതക്ക് എഴുതാന് അറിയാത്ത ഞാനോ ?</div><div>അകെ കൂടെ തലയില് ഇടി വെട്ടിയ പോലെ നില്ക്കുമ്പോ ജിക്കു തന്നെ ഓര്മിപ്പിച്ചു </div><div>കുറെ കാലം എന്റെ ഫേസ്ബുക്കില് ഓസ്ട്രേലിയ എന്നായിരുന്നു ഞാന് ഇട്ടിരുന്നത് </div><div>പിന്നെയത് മാറ്റിയതും ഇതുപോലെ ആരോ എന്തോ ചോദിച്ചപ്പോളാണ് </div><div>എന്നാലും ഫേസ്ബുക്ക് വരുത്തി വെച്ചൊരു വിനയെ !</div><div>ശ്യോ കൊടുങ്ങല്ലൂര് കിടക്കുന്ന ഞാന് ഓസ്ട്രേലിയയില് പത്തു പൈസ മുടക്കില്ലാതെ എത്തി </div><div>അതൊക്കെ ഓര്ത്തു നടക്കുമ്പോ കുമാരന് ചേട്ടന് ഇങ്ങോട്ട് കേറി അറ്റാക്ക് ചെയ്തു </div><div>തുഞ്ചന്മീറ്റിനു എന്നെ അറ്റാക്ക് ചെയ്യാന് കിട്ടാത്തതിന്റെ വിഷമം അങ്ങ് തീര്ത്തു </div><div>പിന്നെ നന്ദന്ചേട്ടനും സെന്തില് ചേട്ടനും വന്നു പരിചയപെട്ടു അങ്ങനെ ഒത്തിരി പേര് </div><div>അങ്ങനെ എല്ലാരേയും പരിചയപെട്ടു ചുമ്മാ നടക്കുമ്പോ ജയന്ചേട്ടായി രജിസ്റ്റര് ചെയ്യാന് വിളിച്ചു </div><div>ആദ്യം തന്നെ ആ ഭാഗ്യം എനിക്ക് കിട്ടി ! ഞാന് ആദ്യം രജിസ്റ്റര് ചെയ്തു </div><div>ചുമ്മാ ഇരിക്കുമ്പോ ജിക്കു വോട്ട് ചെയ്യാനുള്ള പേപ്പര് കയ്യില് തന്നു </div><div>സമയം ഒട്ടും പാഴാക്കാതെ അതൊക്കെ ഭംഗിയായി ചെയ്തു </div><div>അത് കഴിഞ്ഞു ആരോടോ സംസാരിച്ചു നില്ക്കുമ്പോള് പിന്നില് നിന്നും ഒരു വിളി </div><div>തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോ വീണ്ടും ജിക്കു ! കൂടെ സജീവേട്ടന് </div><div>എന്റെയി മരമോന്ത വരപ്പിക്കാതെ ഇവനെന്തിന്റെ അസുഖമാണ് എന്റെ കര്ത്താവെ !</div><div>എന്നെ തന്നെ വരപ്പിക്കണം എന്ന് ഇവനെന്തിനാ ഇത്ര നിര്ബന്ധം ?</div><div>മനസ്സില് ചോദിച്ചതാ പക്ഷെ ഉത്തരം ജിക്കുന്റെ വായെന്നു തന്നെ വന്നു </div><div>കൊച്ചെ , സജീവേട്ടന് പറഞ്ഞു സജീവേട്ടന് യോജിക്കുന്ന ഒരാളെ തന്നെ ആദ്യം വരയ്ക്കണം എന്ന് ! കര്ത്താവേ കുറച്ചു വണ്ണം ഉണ്ടെന്നു വെച്ച് ! ഇത് കൊലച്ചതിയായിപ്പോയി </div><div>അങ്ങനെ വരയ്ക്കാനിരുന്നു ! വരച്ചു കഴിഞ്ഞു എന്റെ മുഖവും വരച്ചതും കൂടി കണ്ടപ്പോ ഞാന് കരഞ്ഞു പോയി ! </div><div>എല്ലാരും വന്നു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ സെന്തില് ചേട്ടന് പരിചയപ്പെടല് എന്ന പരിചയും കൊണ്ടിറങ്ങി , കുറെ പേര് വിയര്ത്തപ്പോള് ചിലര് സെന്തില്ചേട്ടനെ വിയര്പ്പിച്ചു !</div><div>പരിചയപ്പെടലും അതിന്ടയിലെ കഥയുണ്ടാക്കി പറയലും നമ്പര് ഗെയിംമം </div><div>പരിചയപ്പെടല് കുറച്ചുടെ ഉഷാറാക്കി ! </div><div>പിന്നെയൊരു ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ ചിരിക്കാത്തവര് വരെ പിന്നിലും മുന്നിലും നില്ക്കുന്നവരുടെ കോമഡി കേട്ട് ഉറക്കെ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു ! (അതിന്റെ പ്രതിഫലനം ഫോട്ടോയില് കാണാം )</div><div>ഫോട്ടോയെടുപ്പ് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും ചാടിയോടി വീണ്ടും പരിചയപ്പെടല് തുടങ്ങി !</div><div>ഇത്തവണ ഞാനും വിട്ടില്ല സകലരെയും കത്തി വെച്ച് കൊന്നു ! </div><div>ഒരാളെയും വെറുതെ വിട്ടില്ല എന്നാണ് വിചാരിക്കുന്നത് ! </div><div>അതിനിടയില് അറിയാതെ ജയന് ചേട്ടായി എവിടെ എനോന്നു നോക്കി !</div><div>ചേട്ടായി എന്നെയും കണ്ടു , പാവം ആരൊക്കെയോ ചേട്ടായിയെ കത്തി വെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാ </div><div>അതും നോക്കി ചുമ്മാ ഒന്ന് ചിരിച്ചു ! എന്നെ അടുത്തോട്ടു വിളിച്ചു </div><div>അങ്ങോട്ട് ചെന്നപ്പോളാണ് മനസിലായത് സംഫവം പത്രകാരുമായിട്ടുള്ള സംസാരമാണ് </div><div>എന്നെ അവിടെ പിടിച്ചിരുത്തി ! ആ ചേച്ചി എന്നെയും നല്ലപോലെ ആക്രമിച്ചു </div><div>പോരാതെ പാവം എന്റെ ഒരു ഫോട്ടോയും എടുത്തു </div><div>പിന്നെ ആ ഏരിയയില് ഞാന് നിന്നില്ല , </div><div>മഹേഷ്വിജയനും , മാഷും , ഞാന് , ഇന്ദു ചേച്ചി , കുസുമം ചേച്ചി , എല്ലാരും കൂടെ നില്ക്കുമ്പോളാണ് മത്താപ്പ് , ഒരു മത്താപ്പ് ഇവിടെ കത്തിചെക്കാം എന്ന് കരുതി ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ട് ഓടി വന്നത് ! * എന്തോ ഒരു സംശയം മത്താപ്പ് മഹേഷ് വിജയനോട് മഹേഷിന്റെ കഥയെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചു ! ആര്ക്കും മനസിലായില്ലെങ്കിലും മത്താപ്പിന്റെ അടുത്ത് നിന്ന ഞാനത് വ്യക്തമായി കേട്ടു ! പാവത്തിനെ എല്ലാരും കൂടെ കത്തി വെയ്ക്കുന്നതിനിടയില് ജിക്കുവും ഓടി വന്നു ! ജിക്കു വന്നിട്ട് എന്നെ വിളിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് കൊണ്ടുപോയി , </div><div>കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോലും ആരും കത്തിവെപ്പോന്നും നിര്ത്തിയില്ല , </div><div>ഞാനും റെജിമാഷും അമ്മയും എല്ലാവരും കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും ജിക്കു അവിടുന്ന് മാറുന്നില്ല </div><div>അവസാനം ആരോ വന്നു വിളിച്ചുകൊണ്ട് പോയി ,</div><div>പിന്നെ ഞാനും കുമാരന്ചേട്ടനും കൂടിയായിരുന്നു കത്തിവെപ്പു</div><div>ജിക്കുവും കൂട്ടുകാരും അവിടെ ഫോട്ടോ മത്സരത്തിന്റെ മാര്ക്ക് കൂട്ടാനും കിഴിക്കാനും </div><div>കണക്ക് അറിയുന്നവരില്നിന്നും പഠിക്കാനും പോയി </div><div>പിന്നെയും കുറെ പേര് എന്നെയും ഞാന് അങ്ങോട്ടും കത്തി വെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു </div><div>സമയം പോയതാരും അറിഞ്ഞില്ല , സമയം മൂന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോ</div><div>ഞാനും എല്ലാവരോടും യാത്രപറഞ്ഞു സന്തോഷത്തോടെ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ! </div><div><br />
</div><div><b><u>ഇനി ബാക്കി ചിത്രങ്ങള് പറയട്ടെ</u></b> !</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpEYEI3ckGzSu7t_DY-DEBb4IKTVxGTuPoDK_fEyzDbzqEsqSPz2ugwMVQo8yFhk54EDeWScG_3CJ9D5p_XeN2u-HZIdU86TLbBpxiC8qcFYxfJFJboI88NO24vbaAEnMu4AynZsXtOz8/s1600/kochi-blog-meet-e-1024x522.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpEYEI3ckGzSu7t_DY-DEBb4IKTVxGTuPoDK_fEyzDbzqEsqSPz2ugwMVQo8yFhk54EDeWScG_3CJ9D5p_XeN2u-HZIdU86TLbBpxiC8qcFYxfJFJboI88NO24vbaAEnMu4AynZsXtOz8/s320/kochi-blog-meet-e-1024x522.jpg" width="320" /></a></div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yIDHilsFdBNBd4ztiStVi1zM-41wamxwUYrZLK3FDjGAZpAHytoK2tiarKcLlzfhWFoLRGMqyENkZzUSizJAasZepUbK4VdaYW898nR_c1LuEU1X5zUg-WX8lFWcSwJi8G6gbHI7zuE/s1600/P1000801+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4yIDHilsFdBNBd4ztiStVi1zM-41wamxwUYrZLK3FDjGAZpAHytoK2tiarKcLlzfhWFoLRGMqyENkZzUSizJAasZepUbK4VdaYW898nR_c1LuEU1X5zUg-WX8lFWcSwJi8G6gbHI7zuE/s320/P1000801+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">ഡോക്ടര് ചേട്ടായി </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7DLKfwbne45ZSO2IyfKhpcq6XOvv7m1ZEceIuwMeh7i5sUz4zpvhD9CRyHi2sTBbkaYzkadvtJ6BdwNc2cphVl17ntjIaMfMpqJhHLGnx5YH4kWFJxUGWW7W9v1slvEWO48CygVQeUg/s1600/P1000819+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7DLKfwbne45ZSO2IyfKhpcq6XOvv7m1ZEceIuwMeh7i5sUz4zpvhD9CRyHi2sTBbkaYzkadvtJ6BdwNc2cphVl17ntjIaMfMpqJhHLGnx5YH4kWFJxUGWW7W9v1slvEWO48CygVQeUg/s320/P1000819+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">ജോചേട്ടന് && സെന്തില് ചേട്ടന് </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm3tJWFjOpVf-MCkgUvyd1XmY_AM0Fptk_E6H93s-VMrcw664KgPzBEhbfahhaD8UiXjo9NYIGxicr09Sx7BUNZJwbKUB4qa8ZwHyAbrqjs8_hP6YHWFrEpgSpR55NuOe6EsiX4QwZaN0/s1600/P1000785+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm3tJWFjOpVf-MCkgUvyd1XmY_AM0Fptk_E6H93s-VMrcw664KgPzBEhbfahhaD8UiXjo9NYIGxicr09Sx7BUNZJwbKUB4qa8ZwHyAbrqjs8_hP6YHWFrEpgSpR55NuOe6EsiX4QwZaN0/s320/P1000785+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">ഫോട്ടോ പ്രദര്ശനം </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDHGq2ePwlpOTiERMX4z6sslW73Fxl_tpe4N50KdXQ7G7sikzwJUYXPyDg_oizJKl1jgLdQ1OfL0fLwvjM_Zed0ZrEs9H1pgtywDr6M29dAr6gBMosaNxEP8UVwdTFdRyP7LFYu-LmTZw/s1600/P1000816+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDHGq2ePwlpOTiERMX4z6sslW73Fxl_tpe4N50KdXQ7G7sikzwJUYXPyDg_oizJKl1jgLdQ1OfL0fLwvjM_Zed0ZrEs9H1pgtywDr6M29dAr6gBMosaNxEP8UVwdTFdRyP7LFYu-LmTZw/s320/P1000816+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3QU4D9MdgUGO9Rm6mNU-zvAa_tPho83_avvpQbmlvdA_4S4ywmWPGpxHpjnEQcF1w4urJt6WKn3GjC7v-ddW2fEW0-TortSiAP71QvjAPnGdgOII6Utx5PhBEGqTnhZwhe_5DEZbHNZ0/s1600/P1000818+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3QU4D9MdgUGO9Rm6mNU-zvAa_tPho83_avvpQbmlvdA_4S4ywmWPGpxHpjnEQcF1w4urJt6WKn3GjC7v-ddW2fEW0-TortSiAP71QvjAPnGdgOII6Utx5PhBEGqTnhZwhe_5DEZbHNZ0/s320/P1000818+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhZDY6A82FfEMgsXq6G4Thr6wP_vAt4UEx0Ovomq7Hp6e0GRfsaeMMLoKyNMWoGsZvq95F5GKwmJRA2JhdFLw6fHxSrQ1NjwVq34t7XmfiJj2kK7chNMBa6cSztII728goxD-bmF2xHzw/s1600/P1000822+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhZDY6A82FfEMgsXq6G4Thr6wP_vAt4UEx0Ovomq7Hp6e0GRfsaeMMLoKyNMWoGsZvq95F5GKwmJRA2JhdFLw6fHxSrQ1NjwVq34t7XmfiJj2kK7chNMBa6cSztII728goxD-bmF2xHzw/s320/P1000822+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwc3aPx_BuHVXQAM6UKGub3KH24V65XVR-MSgzRi2adij7qcLL15pws4iD1Mydu38pEEmfqqs4lzzzbHEb_7WB-9YYCBnFAKqE1ldAXJB9OyDgx2EcINqL2afKS8ASixPt-EyCV2ojtKA/s1600/P1000830+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwc3aPx_BuHVXQAM6UKGub3KH24V65XVR-MSgzRi2adij7qcLL15pws4iD1Mydu38pEEmfqqs4lzzzbHEb_7WB-9YYCBnFAKqE1ldAXJB9OyDgx2EcINqL2afKS8ASixPt-EyCV2ojtKA/s320/P1000830+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSE2qTCWg8_l7R97-YHU7_WaaNRUeYhyphenhypheny0AvEslAvW8p0PVktBL9e7htWKVevXjke9aIypPf85zJaH1ptRl9fkEbZOpWLWtL3znGVwtxnCXWcFVfOnde2_HrjCkKyrZeeIKYBedl2ynl4/s1600/P1000832+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSE2qTCWg8_l7R97-YHU7_WaaNRUeYhyphenhypheny0AvEslAvW8p0PVktBL9e7htWKVevXjke9aIypPf85zJaH1ptRl9fkEbZOpWLWtL3znGVwtxnCXWcFVfOnde2_HrjCkKyrZeeIKYBedl2ynl4/s320/P1000832+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWS63GiEQ4jovj1e9Kud8NG741Vof7brsN53MEzfmci_J3-DGjahr6KRnUKoT2V0_MXONjZ1ZWgwpdp8GcRpkjPMKKMV_cJZ5dsrz4EA7guqijaMgQT1kYL-HU9n5Ue2uzciJnlKLXbbo/s1600/P1000839+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWS63GiEQ4jovj1e9Kud8NG741Vof7brsN53MEzfmci_J3-DGjahr6KRnUKoT2V0_MXONjZ1ZWgwpdp8GcRpkjPMKKMV_cJZ5dsrz4EA7guqijaMgQT1kYL-HU9n5Ue2uzciJnlKLXbbo/s320/P1000839+copy.jpg" width="213" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT3V7qfeSR5pjUcStX6Dgfnc4AEoNLQQOSYVh03AIK5Bhue1yeEpd_aUDBpOcnlDrJiaYFa7c5BHdpaxgJbHtKn64KOQwQlyWQZ7Gmk8fgz2ZjXZzyTiGqSUzd9bIIhi_49-uLBEZejCY/s1600/P1000835+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT3V7qfeSR5pjUcStX6Dgfnc4AEoNLQQOSYVh03AIK5Bhue1yeEpd_aUDBpOcnlDrJiaYFa7c5BHdpaxgJbHtKn64KOQwQlyWQZ7Gmk8fgz2ZjXZzyTiGqSUzd9bIIhi_49-uLBEZejCY/s320/P1000835+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirHC-_Me5ly42JmEjb-cqKs_kztaHZ06x9ARxrm6SHur6_Zjdx9LBu0YkAQKfuSH-AjR1Vfnn9RaT-Jt4dq7ZaFgy3aUUhRwpB8YBYcgnYhgPHGetOHHfD-Bh8wwi_Epu7rjeOVIOxckw/s1600/P1000837+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirHC-_Me5ly42JmEjb-cqKs_kztaHZ06x9ARxrm6SHur6_Zjdx9LBu0YkAQKfuSH-AjR1Vfnn9RaT-Jt4dq7ZaFgy3aUUhRwpB8YBYcgnYhgPHGetOHHfD-Bh8wwi_Epu7rjeOVIOxckw/s320/P1000837+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqK_liYD_Sh33M9euvZocHIjeApoEBNK8DX7_Q8MFtHOEkQAwalGftHkHEGo-C975uHkFL8iI2CKdKephbXgWPoDjLznCXj3opTwWdlOFSlZ-gHmBPqfQB27aqvCsxtnIrfSxMsY9wHkE/s1600/P1000909+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqK_liYD_Sh33M9euvZocHIjeApoEBNK8DX7_Q8MFtHOEkQAwalGftHkHEGo-C975uHkFL8iI2CKdKephbXgWPoDjLznCXj3opTwWdlOFSlZ-gHmBPqfQB27aqvCsxtnIrfSxMsY9wHkE/s320/P1000909+copy.jpg" width="213" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_qawRHl7JC4jMN3zQFtNoL1WzpMwedndfRuB3XnSsst972CI8jiDd5FcJCljlL6lrUCnmBWeenZ5VOuUHaIi8ys_Wqg3iRJWTs2P1436IOCwSdlobugvVCkfrMXKrEVvu6uliIT7sQXs/s1600/P1000822+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_qawRHl7JC4jMN3zQFtNoL1WzpMwedndfRuB3XnSsst972CI8jiDd5FcJCljlL6lrUCnmBWeenZ5VOuUHaIi8ys_Wqg3iRJWTs2P1436IOCwSdlobugvVCkfrMXKrEVvu6uliIT7sQXs/s320/P1000822+copy.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-2462834987588351762011-07-03T02:40:00.000-07:002011-07-03T05:59:12.015-07:00കടലാസു വഞ്ചി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://farm5.static.flickr.com/4028/4692667173_50a41ff4d7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://farm5.static.flickr.com/4028/4692667173_50a41ff4d7.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>സമയം ഏറെ വൈകിയിരുന്നു . . .</i></span><br />
<div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ട്ട്രെയിന് വൈകിയാണ് വന്നത് . . പിന്നെ മഴയും </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മടെം അച്ഛന്റേം കൂടെ ഓടി വന്നു തോണിയില് കയറിത്</i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>യ്യോ . . ന്താവോ അതിങ്ങനെ ഇളകനെ? </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>നടുവില് ഞാന് അമ്മേടെ അടുത്ത് ഇരുന്നു </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>തോണിയില് ഇരിക്കവേ നാട്ടിലെ കാഴ്ചകളൊക്കെ ഞാന് നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മ പറഞ്ഞതിനേക്കാള് ഭംഗിണ്ട് </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>തോണിടെ ഏറ്റത് ഇരുന്നു പുഴയെ ഒന്ന് തൊടണം ന്നുണ്ട് </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പക്ഷെ ഉള്ളിലെ പേടി ഞാന് അമ്മയോട് ചേര്ന്നിരുന്നു . . </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ന്താവോ ഞങ്ങള് ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോ നല്ല മഴയായിരുന്നു </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇപ്പൊ മഴ എങ്ങോട്ടോ ഓടി പോയപോലെ </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അല്ലാ ഈ മഴയ്ക്ക് അങ്ങനെ ഓടാന് കഴിവുണ്ടോ ?</i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഉണ്ടാവും , ന്നാലല്ലേ എല്ലാടത്തും എത്താന് പറ്റുള്ളൂ !</i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും ഉള്ള മരങ്ങളിലെ ഇലകളില് വെള്ളതുള്ളികള് പറ്റിപിടിച്ച് ഇരിക്കനുണ്ട</i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇനിപ്പോ അത് എന്റെ മുറിലെ ആ ചുവന്ന റോസപൂവിലെ വെള്ളത്തുള്ളി പോലെ ആയിരിക്കോ ?</i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പക്ഷെ അത് എനഗാതെ ഇരിക്കും , ഇതുപോലെ കാറ്റ് വരുമ്പോ താഴേക്കു വീഴില്ല </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>റോസാപൂവിനെക്കാലും , ഫ്ലാറ്റിലെ ഗാര്ഡന്നിലെ പച്ചചെട്യെക്കാളും ഭംഗിണ്ട് മരോം </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ചെടികളും കാണാന് ! </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവടെ സ്കൂളില് കുട്ട്യോളെ പൊക്കംഅനുസരിച്ച് നിര്ത്തും പോലെയാ മരം വെച്ചിട്ടുല്ലേ </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇവടെ എല്ലാംകൂടെ പുഴ്യ്ടെ സൈഡ്ല് അടക്കി അടക്കി വെച്ചിട്ടുള്ളത് കാണാന് നല്ല </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഭംഗിണ്ട് . . </i></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>എല്ലാം നോക്കി നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോ തോണി ഒരിടത് നിന്നു !</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ആള്ക്കാരൊക്കെ തോണിന്ന് ചാടി കരയില്ക്ക് ഇറങ്ങാന് തുടങ്ങി</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>എന്നെ അപ്പാ എടുത്തു താഴെ നിര്ത്തി :)</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഞാന് എല്ലാരേം നോക്കി , വവേനെ എല്ലാരും ന്താ ഇങ്ങനെ നോക്കണേ !</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവിടുന്ന് അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം കൂടെ , പാടത്തിന്റെ നടുവില് കൂടി നടന്നു പോയി</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ന്ത് രസാ കാണാന് ! പാടം കഴിഞ്ഞു കുറച്ചങ്ങിട് നടന്നപോ അവിടെ ഒരു വീട്</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഓലയൊക്കെ വെച്ചിട്ട് ദെ അവിടെ ഒരു ചില്ല് കുപ്പില് തീ കാത്തനു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>വിരല് ചൂണ്ടി കാണിച്ചപ്പോ അപ്പ പറഞ്ഞു തന്ന്യ പറഞ്ഞു തന്നെ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>" വാവേ അത് റാന്തല് വിളക്കാ! "</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>റാന്തല് വിളക്കോ? ഞാന് അങ്ങനെ അതുനോക്കി നോക്കി നടന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇവടത്തെ ആള്ക്കാരൊക്കെ ന്താവോ കറത്തിരിക്കണേ ? അവടെ എല്ലാരും വെളുതിട്ടാ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവിടയൂല്ലൊരു അടുത്ത് വരുമ്പോ നല്ല മണാ ! ഇവിടെ എല്ലാര്ക്കും വിയര്പ്പിന്റെം</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പശുന്റെം മണാ . . .ന്നാലും ഇവര് ചിരിക്കണ കാണാന് നല്ല ശെലാ ! അവിടെ ഉള്ളോരു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ചിരികൂല എപ്പോളും ഗൌരവാ . . . ഇവരാ നല്ലത്</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കുറച്ചങ്ങിട് നടന്നപ്പോ പാലം ,ഞാന് അവിടുത്തെ റോഡു പാലം മാത്രേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇതെന്താപ്പോ മരം മുറിചിട്ടിരിക്കണോ? പേടിച്ചു പോയി . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പാവം അപ്പാ എന്നെ എടുത്തുകൊണ്ട് പാലം കടന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവിടുന്ന് നേരെയുള്ള വഴി തറവാട്ടിലെക്കാ . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഞാന് ഓടി മുറ്റത്ത് ചെന്ന് , അമ്മമ്മയും അപ്പുപ്പനും നാമം ജപിക്കാ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഓടി ചെന്ന് അമ്മുംമെടെ കണ്ണുപൊത്തി</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>" അമ്മുംമെടെ വാവുട്ടി വന്ന്വോ ?" കയ്യ് മാറ്റിക്കൊണ്ട് അമ്മമ്മ ചോദിച്ചു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മമ്മ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഭസ്മം എന്റെ നെറ്റിയില് തൊട്ട്തന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അപ്പുപ്പന് എന്നേം എടുത്തു ഉള്ളിലേക്ക് പൊന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മമ്മയും അപ്പുപനും എന്നെ കുളിപ്പിച്ച്</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മമ്മ വാങ്ങിയ പാവടെം ബ്ലൌസ്ഉം ഇട്ടു തന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഊണ് കഴിച്ചു , അമ്മമ്മ എനിക്ക് മാങ്ങാകറിയും പാല്പാസയവും</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഉണ്ടാക്കി വെച്ചതൊക്കെ കഴിച്ചു . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>തിടുക്കത്തില് അമ്മമെടെ കിടക്കില് കേറി കിടന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇങ്ങിട് വന്നത് തന്നെ അമ്മമെടെ കഥകേള്ക്കാനാ , അവിടെ അമ്മ ടിവിയില്</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ടോംമം ജെറിയും വെച്ച് തരും , ഒട്ടും കൊള്ളില്ല്യ . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മമ്മ പറയാനാ കഥ കേള്ക്കാന് നല്ല രസാ . . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>എല്ലാ ദിവസോം പുതിയ പുതിയ കഥ പറയും</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവടെ അച്ഛന് ആ രാമുഭാഗവതരുടെ ഹാര്മോണിയപെട്ടി</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>തുറക്കണ പെട്ടി പോലെത്തെ ഒന്ന് തുറന്നു</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>വന്നാല് മുതല് അതിലാ ! ലാപ്ടോപ് ആത്രേ , ഞാന് തൊടാനും പാടില്ല</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ന്നാലും ഇടയ്ക്ക് അതിന്റെ ആ തല ഞാനും പൊക്കി നോക്കും , ഒരു കറുത്ത ചില്ലാ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പേട്യാ അതോണ്ട് ഞാന് അടച്ചു വെച്ചിട്ട് പോരും . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>നിട്ടു ഒരിസം മിച്ചു വനിട്ടു അത് തുറന്നു വെച്ചിട്ട് പോയി</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അതിനു അമ്മ കുറെ അടിക്കേം ചെയ്തു . . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അതിപിന്നെ ആ മുറില് ഞാന് കേറുലാ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അപ്പ പോവ്വുമ്പോ അത് പൂട്ടിട്ടാ പോവ്വാ . . .</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവടതെക്കാലും രസം ഇവിടെയാ ,</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവടെ ചെറിയാ വീടാ , വേലിയ ഒരു വീടില് ചെറിയ ചെറിയ വീടുകള്</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അതിലൊന്നാ എന്റെ , അപ്പുറത്ത് അഫ്സും കൊയാലും ഒക്കിണ്ട്</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ന്നാലും എല്ലാരും ഇംഗ്ലീഷില്ലാ മിണ്ടാ അവര്ക്ക് മലയാളം അറിയുലാ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഇവടെ വന്നാ , ചിന്നും , കാര്ത്തികയും ഒക്കിണ്ട് അവടെ ആരുല്ല്യ</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കഥകേട്ട് ഉറങ്ങിത് എപ്പോലാന്നു അറിയില ,</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>വന്നതിലും തിടുക്കത്തില് അമ്മ ഉടുപ്പൊക്കെ എടുത്തു വെയ്ക്കനുണ്ട് </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഞാന് ചോദിച്ചപ്പോ ഒന്നും മിണ്ടില്യ </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അച്ഛനും മിണ്ടില്യ . . . </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മുമ്മയും ഉടുപ്പൊക്കെ മാറി , ഒന്നും എടുതില്യ അകെ ഗുരുവായുരപ്പന്റെ ഫോട്ടോയും </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പിന്നെ ഭാഗവതോം മാത്രം എടുത്തു </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അപ്പുപ്പന് കണ്ണടയും പിന്നെ ഒരു ചെറിയ ബാഗും മാത്രം </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ന്താവോ ല്ലാര്ക്കും പറ്റിയെ ?</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>എന്നേം ഉടുപോക്കെ മാറിച്ചു </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഉമ്മറത്ത് വന്നു കിടക്കുന്ന കാറില് കേറാന് പറഞ്ഞു </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കുറെ വാശിയെട്ത് കരഞ്ഞപ്പോ അമ്മ പറഞ്ഞു പോവ്വാന്നു </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കുറെ ദൂരം പോയി . . </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഒരു വെല്യ വീട്ടില് ചെന്ന് നിന്ന് . . </i></span><br />
<div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അപ്പുപ്പനും അമ്മുമ്മയും പോലെ കുറെപേരുണ്ട് അവടെ </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവടെ ഒരു ഓഫീസില്ല് കേറി അച്ഛനും അമ്മയും ന്തോക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കുറച്ചുടെ കഴിഞ്ഞപ്പോ അപ്പുപ്പന്റെ ബാഗും ഒക്കെ ഒരാള് എടുത്തോണ്ട് പോയി </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല . . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കുറേനേരം കഴിഞ്ഞു അച്ഛനും അമ്മയും തിരികെ വന്നു </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>" അമ്മമ്മ എവടെ അപ്പാ ?" </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>" അമ്മമ്മയും അപ്പുപ്പനും ഇനി ഇവടെയാ , " അച്ഛന് പറഞ്ഞു </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>"അപ്പൊ നമ്മള് ഇനി അവധിക്കു എങ്ങിടാ വര്വാ ?" </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>"നമ്മള് അമ്യുസ്മെന്റ് പാര്കില് പോവ്വും " അച്ഛന് മറുപടി തന്നു </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>വേറൊന്നും കേള്ക്കാന് നില്ക്കാതെ അച്ഛനും അമ്മയും കാറില് കേറി </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ഞാന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി . . . .</i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അപ്പുപ്പനും അമ്മുമ്മയും അവിടെ നിക്കാന് കരഞ്ഞോണ്ട് . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>എനിക്കും അവരടെ ഒപ്പം നിക്കണം ന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന് നെലോളി കൂട്ടി </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ആരും കേട്ടില്ലാ . . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>കാറ് നീങ്ങാന് തുടങ്ങി . . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അമ്മമ്മ ഉണ്ടാക്കിത്തന്ന കടലാസ് വഞ്ചി കയ്യില് നിനര്ടന്നു </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>പുഴയില് വീണു . . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>അവരെ പോലെ അതും എന്നില് നിന്നടര്ന്നു പോയി . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit; font-size: large;"><i>ബാല്യത്തിന്റെ നിറമുള്ള ഇതളുകള് പോലെ . . . . . </i></span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div><div><div><br />
</div><div><br />
</div></div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-90556841488830231172011-05-30T06:27:00.000-07:002011-05-30T09:20:53.246-07:00വൃദ്ധന്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5uQuTgp8nV-Yt6GXngzHNFwfK7I2UFhPr5AUa99V1mLhI-jNkHddgYqHFim7lx9DoIS03Zt9xqz4c2W50yvvfVpDTNwSAiwMHCrUuTfSAvVoJ5VKq5_gKdUv2tw4YhKaBe2CvHyhGarOx/s320/old-age.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5uQuTgp8nV-Yt6GXngzHNFwfK7I2UFhPr5AUa99V1mLhI-jNkHddgYqHFim7lx9DoIS03Zt9xqz4c2W50yvvfVpDTNwSAiwMHCrUuTfSAvVoJ5VKq5_gKdUv2tw4YhKaBe2CvHyhGarOx/s320/old-age.jpg" /></a></div><br />
<div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>പാതിരാകാറ്റിന്റെ വികൃതി മേശയില് അയാള് കത്തിച്ചു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>വെച്ച റാന്തല് വിളക്കിന്റെ വെളിച്ചം ഊതി കെടുത്തി എങ്ങോട്ടോ</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>തിരക്കില് ഓടി പോയി . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഇന്നലെ വരെ മാനത്ത് നോക്കി ചിരിച്ച താരകങ്ങളും എങ്ങോട്ടോ പോയിരിക്കുന്നു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അവിടെ ഇരുണ്ട കാര്മേഘങ്ങള് സ്ഥാനം പിടിച്ചു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അവ ഉറക്കെ ഉറക്കെ ശബ്ദകോലാഹലങ്ങള് ഉണ്ടാക്കികൊണ്ട്</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>മഴയെ മാനത് നിന്നും ഇറക്കി ഭൂമിയിലേക്ക് ഇറക്കി വിട്ടു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അവള് കരഞ്ഞിരിക്കണം . . . അവള് കണ്ണീരോടെ ഇറങ്ങി വന്നു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>മണ്ണിനോട് ചേര്ന്നിരുന്നു . . ചിലവര് മുത്തശി മാവിന്റെ കൊമ്പിലെ ഇലകളോട്</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>സ്വകാര്യം പറയാനെന്നവണ്ണം ഒളിച്ചിരുന്നു . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>എങ്കില് ചിലരോ . . ദ്രവിച്ചുതുടങ്ങിയ ഓലകള്കൊണ്ട് കെട്ടിയ മേല്കൂരയിലുടെ</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അയാളുടെ മേല് പതിച്ചു . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അയാള് ഓര്ത്തു . . എന്തിനാണ് അവള് വന്നു വിളിച്ചപ്പോള് പോവതിരുന്നത് ?</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ആരെ കാത്തിട്ടാണ് ? . . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>എഴുതി മുഴുമിപ്പിക്കാത്ത ഈ കടലാസുകഷങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടിയോ ?</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഇല്ല അയാള്ക്ക് ഉത്തരമില്ല ....</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>വീണ്ടും അണഞ്ഞ വിളക്ക് അയാള് കൊളുത്തി വെച്ചു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അണയാന് വെമ്പുന്ന തന്റെ ജീവനെ താന് നിലനിര്ത്തും പോലെ</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>മുറിയിലെ പ്രകാശം വീണ്ടും വീണ്ടും തെളിഞ്ഞും മങ്ങിയും ഇരുന്നു</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അയാളുടെ ഓര്മ്മകള് പോലെ . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i> കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിലും , കൊഞ്ചലും , തന്റെ പ്രിയ പത്നിയുടെ ചന്ദനം മണക്കുന്ന മുടിയിഴകളും</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഇടയ്ക്കിടെ ഇവിടെ വീണ്ടും അലയടിക്കുന്നത് പോലെ . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അയാള് തന്റെ വിളക്കും എടുത്തു മുറിയിലേക്ക് വെച്ചു വെച്ചു നടന്നു . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>കിടക്കയില് എലികള് സൃഷ്ടിച്ച മുറിവിന് മുകളില് താന് കയറ്റി വെച്ച തന്റെ </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>പെട്ടി തുറന്നു നോക്കി . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങള് , മങ്ങിയ ഫോട്ടോകള് </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>തന്റെ ജീവിതത്തിലെ സമ്പാദ്യങ്ങള് . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>കൂട്ടിവെച്ചത് മക്കള് പങ്കിട്ട്എടുത്ത് യാത്രയായപ്പോള് ബാക്കിയായത് അച്ഛനും അമ്മയും </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>തന്റെ മരണത്തില് കൂടി അമ്മ അത് സാധിച്ചു കൊടുത്തു . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അല്ലെങ്കിലും അമ്മമാര്ക്ക് മക്കളാണ് എന്നും മുഖ്യം ആരെക്കാളും മക്കളെ സ്നേഹിക്കാനും </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അവര്ക്ക് വേണ്ടത് പറയാതെ തന്നെ</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>സാധിച്ചു കൊടുക്കാനും അവര്ക്ക് കഴിഞ്ഞു , അവളും അത് തന്നെ ചെയ്തു </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i> പക്ഷെ താന് മാത്രം അവര്ക്കൊരു ഭാരമായി . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i> അല്ലെങ്കിലും ഭാര്യ മരിച്ചാല് പിന്നെ ഏതൊരു മനുഷ്യനും </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ആര്ക്കും ശല്യം തന്നെ . . അവര് ഉള്ളപ്പോള് അയാളുടെ കാര്യങ്ങള് എല്ലാം തന്നെ നോക്കാന് </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ആളുണ്ടായിരുന്നു . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഇന്ന് . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഈ ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങിയ വീട്ടില് തനിച്ചായി . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഓര്മ്മകള് കൂട്ടിനെതി . . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അവസാനം മക്കളുടെ ആവലാതി അയാളെ നാളെ ഒരു വൃദ്ധസദനത്തില് എത്തിക്കും </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ആവലാതി അല്ല , മക്കള് നോക്കുന്നില്ല എന്ന് നാട്ടുകാര് പറഞ്ഞാല് അവര്ക്കത് ഒരു കുറവാണത്രേ </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>പക്ഷെ </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>എങ്ങനെഇവിടം ഉപേക്ഷിച്ചു അയാള് പടിയിറങ്ങും ? </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അവള് ഉറങ്ങുന്ന ഈ മണ്ണില് നിന്നും . . .</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ഓര്മകളുടെപുഴയില് നിന്നും അയാള് നീന്തി കയറവെ </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അയാള് അവശനായിരുന്നു . . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>ക്ഷീണിച്ച ആ ശരീരത്തെ വിശ്രമിക്കാന് അനുവദിച്ച്</i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>അയാള് എങ്ങോട്ടോ നടന്നകന്നു . . </i></span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: large;"><i>മുത്തശി മാവിലെ മഴതുള്ളിപോല് </i></span></div><div style="color: red;"><b><span style="font-size: small;"><br />
</span></b></div><div style="color: red;"><b><span style="font-size: small;"><br />
</span></b></div><br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-6306033946572045422011-05-23T08:09:00.000-07:002011-05-23T08:09:38.225-07:00പ്ലേസ്കൂള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://wwwdelivery.superstock.com/WI/223/1525/PreviewComp/SuperStock_1525R-171597.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="http://wwwdelivery.superstock.com/WI/223/1525/PreviewComp/SuperStock_1525R-171597.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">നേരംപുലര്ന്ന്വരുന്നേയുള്ളൂ </div><div style="text-align: left;">ജൂണ്മാസിലെ മഴയുടെ തണുപ്പില് അമ്മഇന്നലെ പുതപ്പിച്ചുതന്ന ചുവന്നപൂക്കളുള്ള കമ്പിളിപുതപ്പില് </div><div style="text-align: left;">അപ്പു നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ് </div><div style="text-align: left;">" അപ്പു . ... . ഇതുവരെ ഉണര്ന്നില്ലേനീ ? ഇന്ന് സ്കൂളില് പോവ്വെണ്ടേ ? എണീക് "</div><div style="text-align: left;">അമ്മ അടുക്കളയില് നിന്നും വിളിച്ചു പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">അമ്മയുടെ ശബ്ദം വീട്മുഴുവന് മാറ്റൊലി കൊണ്ടാതല്ലാതെ അപ്പുവിനെ കണ്ടില്ല </div><div style="text-align: left;">ഉണര്ന്നിട്ടിലെന്നു മനസിലാക്കിയ അമ്മ , അടുക്കളയിലെ റാക്കില് നിന്നും അപ്പുവിനെ പേടിപ്പിക്കാനുള്ള വജ്രായുധം എടുത്തുകൊണ്ട് അപ്പുവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു . . . </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">ടോം ആന്ഡ് ജെറിയുടെ പടങ്ങള് പതിച്ച ചുവരില് അവന്റെ കുഞ്ഞുനാളിലെ ചിത്രങ്ങള് ഭംഗിയായി ഫ്രെയിംചെയ്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട് , പാവകളും കളിക്കുടുക്കയും മിട്ടായികടലാസുകളും </div><div style="text-align: left;">നിറഞ്ഞ ആ മുറിയുടെ ഒരു മൂലയിലാണ് അപ്പുവിന്റെ കട്ടില് </div><div style="text-align: left;">താന് പറഞ്ഞതൊന്നും അവന്കേട്ടിട്ടില്ല എന്ന് അവര് മനസിലാക്കി </div><div style="text-align: left;">അവന്റെയടുത് ചെന്ന് , പുതപ്പ് പതിയെ മാറ്റി </div><div style="text-align: left;">അവന്റെ ചെവിയിലൊരു നുള്ള് കൊടുത്തുകൊണ്ട് വഴക്കാരംബിച്ചു </div><div style="text-align: left;">"നിനക്കെന്താ വിളിച്ചാല് എണീറ്റ് വന്നുടെ അപ്പു ? നല്ലൊരു ദിവസായിട്ട് അടി വാങ്ങണോ ?"</div><div style="text-align: left;">വടി കാണിച്ചുകൊണ്ട് അവര് ചോദിച്ചു </div><div style="text-align: left;">"മോന് സ്കൂളില് പോവ്വേണ്ട , അച്ഛച്ചന്റെയും അമ്മുംമയുടെയും കൂടെ ഇവടെ ഇരുന്നോളാം </div><div style="text-align: left;">സ്കൂളിലെ ചീച്ചര്ന്നെ തല്ലുംമോന് സ്കൂളില് പോവ്വേണ്ട " </div><div style="text-align: left;">സ്കൂളില് ചേര്ത്താന് ചെന്നപ്പോലുള്ളഓര്മയില്അവന് കരയാന് തുടങ്ങി </div><div style="text-align: left;">"പറ്റില്ല , വേഗം റെഡിയാവു , അച്ഛന്സ്കൂളില് ആക്കിട്ടു പോവും , വൈകീട്ട് വരുമ്പോ നിനെയും </div><div style="text-align: left;">കൊണ്ട് വരും , മമ്മിക്ക് ഹോസ്പിറ്റലില് പോവണം വേഗവട്ടെ, ഇല്ലെങ്കി അറിയാലോ ?"</div><div style="text-align: left;">വടികാണിച്ചു ഒന്നുകൂടി പേടിപ്പിച്ച ശേഷം അവര് മുറിവിട്ടു പോയി</div><div style="text-align: left;">കുറച്ചുനേരം അവനവിടെഇരുന്നു കരഞ്ഞു ,</div><div style="text-align: left;">പിന്നെ കുളിച്ചു റെഡിയായി </div><div style="text-align: left;">ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു അച്ചന്റെയോപ്പം സ്കൂളിലേക്ക് തിരിച്ചു </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.niagararegion.ca/living/health_wellness/healthyschools/images/BoyWalkingToSchool.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.niagararegion.ca/living/health_wellness/healthyschools/images/BoyWalkingToSchool.jpg" /></a></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">ബട്ടര്ഫ്ലൈ " </div><div style="text-align: left;">അതാണ് അപ്പുന്റെ സ്കൂളിന്റെ പേര് . . സ്കൂളല്ല മൂന്നു വയസുമുതല് ഉള്ള കുട്ടികള്ക്കായുള്ള </div><div style="text-align: left;">ഒരു പ്ലേ സ്കൂള് , പക്ഷെ രണ്ടരവയസുഉള്ളവര് തുടങ്ങി അവിടുത്തെ വിദ്യാര്ഥികള്ആണ് </div><div style="text-align: left;">കുറെപൂക്കളുള്ള ഗാര്ഡന്ഉം , പച്ചയും പിങ്കും നീലയും ചുവപ്പും , മഞ്ഞയും </div><div style="text-align: left;">എല്ലാം ചാലിച്ച ചുവരുള്ള സ്കൂളും അവിടെ ഉറുമ്പുംകുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ അച്ഛന്റെയും </div><div style="text-align: left;">അമ്മയുടെയും വിരലില് തൂങ്ങി വരുന്ന കുട്ടികളെയും കണ്ടപ്പോള് അപ്പുന്റെ </div><div style="text-align: left;">പേടി പകുതികുറഞ്ഞു . . </div><div style="text-align: left;">അപ്പുവും അച്ഛനും നേരെ പോയത് , പ്രിന്സിപ്പളുടെ മുറിയിലാണ് </div><div style="text-align: left;">കറുത്ത കൊട്ടും , മിഡിയും ഉടുത്തൊരു സ്ത്രീ </div><div style="text-align: left;">ചുണ്ടില് ചുവന്ന നിറമുള്ള പെയിന്റ്അടിച്ചിട്ടുണ്ട് ,</div><div style="text-align: left;">കണ്ണിന്റെ മുകളില് ഒരു ചുവന്ന നിറം , </div><div style="text-align: left;">വീടിലെ പശുന്റെ കാലുപോലെയുണ്ട് ചെരുപ്പ് </div><div style="text-align: left;">ന്താ പൊക്കം </div><div style="text-align: left;">അപ്പു എല്ലാം കൌതുകത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">പെട്ടന്നാണ് എല്ലാം മാറിയത് ,</div><div style="text-align: left;">പ്രിന്സിപ്പല് ആരെയോ ഫോണില് വിളിച്ചു </div><div style="text-align: left;">വാതിലില് ആരോ മുട്ടി </div><div style="text-align: left;">" മേ ഐ കമെഇന് മേടെം " ഒരു ശബ്ദം </div><div style="text-align: left;">" യെസ് മിസ്സ് റോസലിന് " പ്രിന്സിപ്പല് പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">ചുവന്ന സാരിയുടുത്ത ഒരു ടീച്ചര് , തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു </div><div style="text-align: left;">" ഓക്കേ മിസ്റ്റര് ഗോപന് , ഉച്ചയ്ക്ക് രണ്ടുമണി മുതല് നിങ്ങള്ക എപ്പോ വേണമെങ്കിലും </div><div style="text-align: left;">ജിത്തിനെ കൊണ്ടുപോവാം " തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">"ജിത്തു റോസലിന് ടീച്ചറുടെ കൂടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയിക്കോ ," ഇത്രയും പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">പറഞ്ഞുതീര്ന്നപ്പോലെക്കും ടീച്ചര് അച്ഛന്റെ കയ്യില് നിന്നും ബാഗ് വാങ്ങി </div><div style="text-align: left;">ക്ലാസ്സിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി </div><div style="text-align: left;">അപ്പുന്റെ ക്ലാസ്സ് ചുവന്ന പെയിന്റ് അടിച്ച ക്ലാസയിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">അപ്പു ആരോടും മിണ്ടാതെ ടീച്ചര് പറഞ്ഞയിടത് തന്നെയിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">ആരും മിണ്ടിയില്ല , ഉച്ചയ്ക്ക് എല്ലാരും ഉറക്കായിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">മൂന്നുമണിക്ക് അച്ഛന് വന്നു വിളിച്ചു </div><div style="text-align: left;">എവിടുന്നോ രക്ഷപെട്ട പോലെയ അപ്പുനു അപ്പൊ തോന്നിത്</div><div style="text-align: left;">ബാഗും തൂക്കി അച്ഛന്റെ കൂടെ കാറില് വീടിലേക്ക് പോയി </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">അവിടെ ഉമ്മറത്ത് അമ്മ കാത്തു നിന്നിരുന്നു . . </div><div style="text-align: left;">കാറിനു ഇറങ്ങി ഓടിത്തു അച്ഛമ്മയുടെ മടിയിലിരുന്നു കരഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">" അവിടെ ആരും കൊള്ളില്ല , വല്ലാത്ത മണാ അച്ചമ്മേ , എല്ലാരും കരയാ , വീട്ടിപോണംന്നു പറയ </div><div style="text-align: left;">ടീച്ചര് പറയണത് ഒന്നും തിരിയില്ല . . . അപ്പുനു ഇനിയവടെ പോവ്വേണ്ട "</div><div style="text-align: left;">" അപ്പുനു പഠിക്കേണ്ടേ ? അച്ഛനെപ്പോലെ വെലിയാആള്ആവെണ്ടേ ? ന്റെ കുട്ടി കരയാതെ</div><div style="text-align: left;">വേഷം മാറി വല്ലതും കഴിക്കു , അമ്മ കാത്തിരിപ്പുണ്ട് അവിടെ "</div><div style="text-align: left;">അപ്പു ബാഗുംഎടുത്ത് മുറിയില്പ്പോയി വേഷംമാറി </div><div style="text-align: left;">വന്നിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">"അപ്പു . . പാല് കുടിച്ചേ , അമ്മയ്ക്ക് നാലുമണിക്ക് ഹോസ്പിറ്റലില് പോവണം " </div><div style="text-align: left;">മുറിയില് ഒരുങ്ങുന്നതിനിടയില് അമ്മ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">"കുടിച്ചു , ഞാന് പറമ്പില് പോവട്ടെ ?" യാചന പോലെയവാന് ചോദിച്ചു </div><div style="text-align: left;">"വേണ്ട , വെല്ല ജന്തുക്കള് ഒക്കെ ഉണ്ടാവും അവിടെ , ടിവി കണ്ടോ ," അമ്മ ആജ്ഞാപിച്ചു </div><div style="text-align: left;">അപ്പു മുറിയില് പോയി തനിച്ചിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">തിരക്കിട്ട ജീവിതത്തില് അമ്മ മകന് മറക്കാതെ നല്ക്കുന്ന ഒന്നാണ് </div><div style="text-align: left;">ഹോസ്പിറ്റലില് പോകുമ്പോള് അവന്റെ ചുവന്ന കവിളത്ത് കൊടുക്കുന്ന ഉമ്മ </div><div style="text-align: left;">തിരക്കിട്ട് അവരും പോയി , അച്ഛന് ഓഫീസ്റൂമിലാണ് ചെന്നാല് വഴക്ക് കേള്ക്കും </div><div style="text-align: left;">അവന് ടിവി വെച്ച്കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">ഇന്ന് രാത്രിയും അപ്പുനെ അമ്മ വേഗം ഉറക്കി , നാളെ സ്കൂള് ഉള്ളതല്ലേ </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">തിരക്കിട്ട ജീവിതത്തില് മക്കളെ നോക്കാന് നേരമില്ല </div><div style="text-align: left;">അവന്റെ ആവിശ്യങ്ങള് സാധിച്ചു കൊടുക്കാന് കഴിയുന്നില്ല </div><div style="text-align: left;">പിന്നെ കെയര് കിട്ടുന്നത് പ്ലേ സ്കൂള് പോലെയുള്ളവയില് നിന്നുമാത്രമാണ് </div><div style="text-align: left;">അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും വയസായി , അവര്ക്കെന്തെങ്കിലും അസുഖം വന്നാല് മോന് </div><div style="text-align: left;">മാത്രമാണ് ഇവിടെ അവനെന്തു ചെയ്യാന് ? അപ്പൊ പിന്നെ കെയര് കിട്ടുന്നത് </div><div style="text-align: left;">സ്കൂളില് നിന്നും മാത്രമാണ് . . </div><div style="text-align: left;">അവരുടെ ചിന്തകള് കാട്കയറവെ , നേഴ്സ് വന്നു വിളിച്ചു </div><div style="text-align: left;">ചിന്തകള് വീണ്ടും എങ്ങോ പാതി മുറിരിഞ്ഞവര് തിരക്കിലേക്ക് ഊളയിട്ടു </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">പിറ്റേന്നു രാവിലെതന്നെ </div><div style="text-align: left;">വീട്ടുമുറ്റത്ത് സ്കൂളില് പോവാന് റെഡിയായി ഇരിക്കുന്ന അപ്പുകണ്ടു </div><div style="text-align: left;">ബട്ടര്ഫ്ലൈ കിന്ടെര് ഗാര്ഡന് പ്ലേ സ്കൂള് </div><div style="text-align: left;">എന്നൊരു വണ്ടി വന്നു ഗേറ്റ്നു വെളിയില് നില്കുന്നത് </div><div style="text-align: left;">വണ്ടിയുടെ ഹോണ് കേട്ടയുടനെ അമ്മ തന്റെ ബാഗ് എടുത്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">"ഇന്ന് മുതല് അപ്പു സ്കൂള്വാനിലാ പോവ്വാ </div><div style="text-align: left;">വൈകുന്നേരവും അവര് ഇവിടെ കൊണ്ടക്കും , പേടിക്കെണ്ടാട്ടോ . . "</div><div style="text-align: left;">അരുമ മകന്റെ സുരക്ഷിതത്വം ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പാക്കി അവരവനെ വാനില് കയറ്റി വിട്ടു </div><div style="text-align: left;">മാസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു . . </div><div style="text-align: left;">സ്കൂളിലെ ഫീസ് ടേം ബൈ ടേം കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">ഒരു ദിവസം മകനെ ക്ലാസ്സില് വിട്ടശേഷം വീട്ടുപണികള് തീര്ത്തു ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് </div><div style="text-align: left;">ഇറങ്ങാന് തുടങ്ങവേ ന്യൂസ് ചാനലില് ഒരു ഫ്ലാഷ് ന്യൂസ് കണ്ടഅവരുടെ </div><div style="text-align: left;">നിലവിളി എത്ര ഉച്ചത്തിലായിരുന്നു എന്ന് അവര്ക്ക് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">" കിന്റെര് ഗാര്ഡന് സ്കൂള് വാന് അപകടത്തില് പെട്ട് എട്ടു കുഞ്ഞുന്ങ്ങള് മരിച്ചു"</div><div style="text-align: left;">അപ്പുവിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും </div><div style="text-align: left;">ആശുപത്രിയിലെ വാര്ഡുകളില് അരിച്ചുപെരുക്കിയെന്കിലും അവനെ കണ്ടില്ല </div><div style="text-align: left;">അവസാനം </div><div style="text-align: left;">ഐ സി യു യുണിറ്റിലെ അനേകം രോഗികളുടെ കൂട്ടത്തില് </div><div style="text-align: left;">തലയിലൊരു മുറിവുമായി അവനും </div><div style="text-align: left;">മണിക്കൂറുകളുടെ കാത്തിരിപ്പ് അവസാനിച്ചത് </div><div style="text-align: left;">ആ കുഞ്ഞുശരീരം ഒരു വെളുത്തതുണികെട്ടായി </div><div style="text-align: left;">പുറത്തേക്കു കൊണ്ടുവന്നു </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">അവനുറങ്ങുന്നമണ്ണിലേക്ക് കണ്ണുനട്ട് നില്ക്കവേ </div><div style="text-align: left;">അവരിയാതെ പറഞ്ഞു " വേണ്ടായിരുന്നു ഞാന് നോക്കുന്നതുപോലെ എന്റെഅപ്പുനെ </div><div style="text-align: left;">ആരാ നോക്കുക ? ആരെയും ഏല്പ്പിക്കെണ്ടായിരുന്നു ഞാന് തന്നെ നോക്കിയാ മതിയായിരുന്നു "</div><div style="text-align: left;">എവിടെ നിന്നോ വന്നകാറ്റില് അവരുടെ ആ തേങ്ങലും അലിഞ്ഞില്ലാതായി . . . .</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://cdn.babble.com/strollerderby/wp-content/uploads/2009/08/woman-crying.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://cdn.babble.com/strollerderby/wp-content/uploads/2009/08/woman-crying.jpg" /></a></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-55656479288540157552011-05-05T06:31:00.000-07:002011-05-06T22:48:30.636-07:00കണ്ണുനീരിന്റെ മണമില്ലാത്ത ഒരോര്മ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://blog.philippahammond.net/wp-content/uploads/2010/07/rosacea_diary.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" src="http://blog.philippahammond.net/wp-content/uploads/2010/07/rosacea_diary.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: left;">പുറത്തു കാലവര്ഷതിന്റെ വരവറിയിച്ചുകൊണ്ട് </div><div style="text-align: left;">ഇടിയും മിന്നലും ഭൂമിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിവന്ന രാത്രിയായിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">സമയം ഏറെ വൈകിയിട്ടും ഞാന് ഉറങ്ങിയിരുന്നില്ല </div><div style="text-align: left;">കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം എന്നെ തേടി വന്നില്ല , ഞാന് ഉറക്കാതെ തേടാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് , ഉറക്കം എന്നില് നിന്നും തെന്നിമാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">അവസാനം ഉറങ്ങാനുള്ള ശ്രമം അവസാനിപ്പിച്ചു</div><div style="text-align: left;">കിടക്കയില് നിന്നും എഴുനേറ്റു , </div><div style="text-align: left;">മേശക്കു സമീപം ചെന്നു അവിടെ ഒരുകൂട്ടം പുസ്തകങ്ങള്ക്ക് നടുവില് വെച്ചിരുന്ന എന്റെ ഡയറി തുറന്നു നോക്കി </div><div style="text-align: left;">അതില് മാനം കാണാത്ത മയില്പീലിക്കും , അമ്പലമുറ്റത്തെ ചന്ദനം പുരണ്ട </div><div style="text-align: left;">ആലിലകള്ക്കും കൂടെ ചുവന്ന കടലാസില് കുനു കുനെ എഴുതിയ </div><div style="text-align: left;">എഴുത്തുകള് . . . </div><div style="text-align: left;">പതിയെ ഞാന് അവ എടുത്തു . . </div><div style="text-align: left;">എനിക്കൊരുപാടിഷ്ടമായിരുന്നു ആ അക്ഷരങ്ങള് </div><div style="text-align: left;">അര്ച്ചകുട്ടിക്ക് എന്ന് തുടങ്ങുന്ന കത്തുകള് . .</div><div style="text-align: left;">ചെറിയ ഒരു തുണ്ട് കടലാസില് ഒരുപാട് എഴുതിയിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">ഓരോ കത്തുകള് എടുത്തു ഞാന് വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">തമാശയും , സംഗീതവും , കവിതയും നിറഞ്ഞ എഴുത്തുകള് </div><div style="text-align: left;">ഇടയ്ക്ക് വരച്ചിരുന്ന ചിത്രങ്ങള് . . </div><div style="text-align: left;">ആ കത്തുകളുടെ കൂട്ടത്തില് കടുംചുവപ്പ് കടലാസില് നീലമഷിപേന കൊണ്ട് എഴുതിയ ഒരു കത്തുണ്ടായിരുന്നു . . </div>എന്റെ പന്ത്രണ്ടാം പിറന്നാളിന് എനിക്കയച്ച കത്ത്<br />
ആരും ഓര്ക്കാത്ത എന്റെ പിറന്നാള് ദിനങ്ങളില്<br />
ആരും ആശംസകള് നേരാത്ത പിറനാള് ദിനങ്ങളില്<br />
ആ കത്തുകള് എന്നെ തേടി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു<br />
ഈ വര്ഷവും പതിവ് തെറ്റാതെ ആ കത്തുകള് എന്നെ തേടി വന്നു<br />
പതിവുപോലെ ചുവന്നകടലാസില് കുനു കുനെ എഴുതിച്ചേര്ത്ത ആശംസ<br />
വാചകങ്ങളും കവിതയും . .<br />
അതിനു കൂടെ ഒരു വെളുത്ത ഒരു കടലാസും ഉണ്ടായിരുന്നു<br />
അതില് ഒരു ചുവപ്പ് മഷികൊണ്ട് ഒരായിരം പിറന്നാള് ആശംസകള്<br />
എന്നാണ് ഒരു പുറം മുഴുവന് എഴുതിയിരുന്നത്<br />
<div style="text-align: left;">അപ്പുറത്തെ പുറം നിറച്ചു കൂട്ടുകാരുടെ വിശേഷങ്ങളും . .</div>നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങളും . . .<br />
അവസാനത്തെ വാചകം . .<br />
" അര്ച്ചകുട്ടി , ചിലപ്പോള് ഇതെന്റെ അവസാനത്തെ എഴുത്തായിരിക്കും ,<br />
അതിനു മുന്പേ നിന്നെ ഒന്ന് കാണണം എന്നുണ്ട് . . എഴുതാന് വയ്യാത്ത വിധം ഞാന് തളര്നിരിക്കുന്നു വിരലുകള് എഴുതാന് വിസമ്മതിക്കുന്നു . . .<br />
അസുഖം അത്അതിന്റെ സര്വശക്തിയും കൊണ്ട് എന്നെ തളര്ത്തുകയാണ് . . പക്ഷെ ഞാനെന്നും എന്റെ പ്രിയപെട്ടവളുടെ കൂടെ കാണും. .<br />
ഒരായിരം ജന്മദിനാശംസകള്നേരുന്നു<br />
ഞാനറിയാതെ എന്റെ മനസ് നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു<br />
ഒരുപാട് കാലം സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചുതീര്ക്കണം<br />
ഒരിക്കല് പോലും നെ കരയരുത് <br />
ആ ***** "<br />
തിടുക്കത്തില് എഴുതിയതുപോലെ തോന്നിയിരുന്നു<br />
വായിച്ച കത്ത് മടക്കി ഞാന് ഡയറിയില് തന്നെ വെച്ചു<br />
ഞാന് നാളെ അയക്കാന് വേണ്ടി എഴുതിയ കത്തും എടുത്തു നോക്കി<br />
ഒരായിരം വട്ടം എഴുതിയവ കീറി കളഞ്ഞു , അവസാനം എഴുതിവെച്ച<br />
എഴുത്തായിരുന്നു , വെട്ടിയും തിരുത്തിയും ആകെപ്പാടെ അത് വൃത്തികെടയത്പോലെ <br />
ഞാന് ആ എഴുത്തും കീറി കളഞ്ഞു . . .<br />
പുതിയത് എഴുതാന് എന്തോ അപ്പോള് തോന്നിയില്ല . .<br />
<br />
ഡയറിയിലെ നാളെത്തെ ദിവസത്തെ പേജില് ഞാന് എഴുതി<br />
" മരിക്കില്ല നീ ഒരിക്കലും<br />
ജീവനോടെ എന്നുമെന് ഹൃദയത്തില് എന്റെ ജീവനില്<br />
നീ ജീവിക്കും "<br />
അത്ര മാത്രം എഴുതി<br />
ഞാന് എന്റെ ജനാലക്കരികില് ചെന്ന് നിന്നു<br />
ചിന്നി ചിതറി താഴേക്ക് പതിക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികളെ നോക്കി നിന്നു<br />
അതിലൊരു തുള്ളി മാത്രം എന്റെ മുഖത്തേക്ക് വന്നു പതിച്ചു<br />
അതും എന്റെ കണ്ണുനീരില് ഒന്നായി ലയിച്ച് ഇരുളിന്റെ മറയില് എങ്ങോ<br />
മറഞ്ഞു . . .<br />
കാറ്റിന്റെ അലകള് പുണര്ന്നപ്പോള് എന്റെ ഡയറിയുടെ പേജുകള് എങ്ങോട്ടൊക്കെയോ മറിഞ്ഞു . . . .<br />
പിന്നെയും ജനഴികളിളുടെ കാറ്റുകള് എന്നെയും പുണര്ന്നുകൊണ്ട് എങ്ങോട്ടൊക്കെയോ മറിഞ്ഞു<br />
പിന്നെയെപ്പോഴോ എന്റെ കണ്ണുകളെ നിദ്രകീഴടക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോള്<br />
ഞാന് തിരിഞ്ഞു കിടക്കയിലേക്ക് നടക്കാന് തുടങ്ങുമ്പോള്<br />
എന്റെ മേശയില് ഞാന് കണ്ടു ,<br />
അനേകം പേജുകള് മറിഞ്ഞ എന്റെ ഡയറിയുടെ എട്<br />
<div style="text-align: left;">17/05/2009 . . </div><div style="text-align: left;">" ഇന്നൊരു സുഹൃത്തിനെ കിട്ടി , അവിചാരിതമായി കണ്ടുമുട്ടിയതാണ് </div><div style="text-align: left;">ഇനിയെന്നാണ് ഇയാളും പോകുന്നതെന്നറിയില്ല . . </div><div style="text-align: left;">എല്ലാവരും പോയില്ലേ ? ഒരു ഇല പോലെ പോഴിയുംപോലെ നിശബ്ദമായി </div><div style="text-align: left;">ഇയാളും പോയികൂടാ എന്നില്ല എല്ലാവരെയും പോലെ . . . </div><div style="text-align: left;">പറഞ്ഞും പറയാതെയും എന്നായാലും നാം പിരിയും </div><div style="text-align: left;">അത് സത്യമാണ് , ചിലര് നേരത്തേ , മറ്റുചിലര് വൈകി . . ."</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">ചിലതൊക്കെ ആ വാക്കുകള്ക്കു എന്നോട് പറയാനുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു </div><div style="text-align: left;">പക്ഷെ എന്റെ കണ്ണുകളെ നിദ്ര വന്നു തഴുകിയുറക്കി</div><div style="text-align: left;">ചിന്തകളും കാഴ്ചകളും എന്നില് നിന്നും മുറിഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">പിറ്റേന്ന് പിറന്ന പ്രഭാതം </div><div style="text-align: left;">തലേന്ന് പെയ്തപുതു മഴയുടെ ഗന്ധവും സൌന്ദര്യവും എവിടെയും നിറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">നില്കുന്നത് കണ്ടു . . .</div><div style="text-align: left;">വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് അലസമായി അച്ഛന് വയിച്ചിട്ട</div><div style="text-align: left;">പത്രത്തിന്റെ അവസാനത്തെ താളില് ഞാന് കണ്ടു </div><div style="text-align: left;">" ഇന്ന് സഞ്ചയനം " </div><div style="text-align: left;">" ആ****"</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">മരവിച്ച മനസുമായി മുറിയില് ചെന്നിരുന്ന ഞാന് കണ്ടത് </div><div style="text-align: left;">ഇന്നലെ കാറ്റ്മറച്ചുവെച്ചു പോയ ഡയറിയിലെ </div><div style="text-align: left;">അക്ഷരങ്ങളാണ് . . </div><div style="text-align: left;">" ഒരു ഇല പോലെ പോഴിയുംപോലെ നിശബ്ദമായി </div><div style="text-align: left;">ഇയാളും പോയികൂട എന്നില്ല എല്ലാവരെയും പോലെ . . . </div><div style="text-align: left;">പറഞ്ഞും പറയാതെയും എന്നായാലും നാം പിരിയും </div>അത് സത്യമാണ് , ചിലര് നേരത്തേ , മറ്റുചിലര് വൈകി . . ."<br />
<br />
നീ എന്നില് നിന്നും അകന്നു പോയെങ്കിലും<br />
നീ എന്നില് ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു<br />
എന്നിലെ ജീവന് അകലും വരെ<br />
നീ ഞാനയും ഞാന് നീയായും<br />
ഇവിടെ ജീവിക്കും . . .. . .<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"></div><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-24781390573724854512011-05-02T09:48:00.000-07:002011-05-02T09:49:35.373-07:00പലവര്ണങ്ങള് നിറഞ്ഞ ജീവിതതാളുകള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div style="text-align: left;">പലപ്പോഴും ഞാന് എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് </div><div style="text-align: left;">നീയൊരു മനുഷ്യ ജീവിയാണോ ? </div><div style="text-align: left;">ഉറക്കെ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു ഞാന് പറയുന്നു ,</div><div style="text-align: left;">അല്ല ഞാന് ഒരിക്കലും ഒരു മനുഷ്യ ജീവിയല്ല ,</div><div style="text-align: left;">എന്റെയീ അട്ടഹാസം കേട്ടന്നപോലെ എന്നെ വിട്ടകന്നവര് </div><div style="text-align: left;">ക്രുധമായി എന്നെ നോക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ട് </div>ആ നോട്ടംപോലും ഇന്നെന്നെ ചിരിപ്പിക്കുന്നു ,<br />
ഒരു കോമാളിയായി ഞാന് സ്വയം മാറുന്നു <br />
അതിനാല് എല്ലാത്തില് നിന്നും ഓടിയൊളിച്ചു എന്റെ ഹൃദയത്തില്<br />
ഞാന് സൃഷ്ടിച്ച ഇരുട്ടറയില് ഒരു തപസിനായി കയറിഇരുന്നു <br />
തപസ്? എന്തിനായിരുന്നുവെന്ന് ഇന്നെന്നെ<br />
വിട്ടകലാത്തവര് എന്നോട് ചോദിച്ചു<br />
" എന്നിലെ എന്നിലേക്കുള്ള മടക്ക യാത്ര "<br />
എന്ന് മാത്രം ഉത്തരം നല്കി ഞാന് അവരെ തള്ളി പുറത്താക്കി , ഹൃദയത്തിന്റെ വാതില് കൊട്ടിയടച്ചു "<br />
ഹൃദയത്തിന്റെ ഇരുട്ടറയില് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞാന് എന്റെ കഴിഞ്ഞ<br />
കാലത്തിലെ വര്ണങ്ങള് ചാലിച്ച താളുകള് ഞാന് മറിച്ചു നോക്കി<br />
അതില് കാലം കോറിയിട്ട വരികള് കണ്ണുനീരില് രൂപം കൊണ്ട വരികള്<br />
ഇന്നെന്നെ ചിരിപ്പിക്കുന്നു , ഒരു ചെകുത്താനെ പോലെ ഞാന് അവ<br />
കാണുമ്പോള് അലറി അലറി ചിരിച്ചു<br />
കാരണം ഇന്നെനിക്കു കണ്ണുനീര് എന്തെന്നറിയില്ല ! <br />
കണ്ണുനീര് എന്താണ് ? ഞാന് സ്വയം ഇന്ന് എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു<br />
അതിനിയും ഞാന് ഒത്തിരി പുറകോട്ടു നടക്കേണ്ടി വന്നു<br />
കാലത്തിന്റെ ചിറകിലേറി എന്റെ കഴിഞ്ഞകാലത്തില് ഞാന് ചെന്നിറങ്ങി<br />
അവിടെ ഞാന് കണ്ടു ,<br />
ഒരു ഹിന്ദുവിനെ സ്നേഹിച്ച കുറ്റത്തിന് ഞാന് കാരണം ബെലിയാടായ<br />
എന്റെ വാപ്പയെ ഉമ്മയെ ,<br />
ഹിന്ദു പെണ്കുട്ടിയെ വഴി തെറ്റിച്ചു എന്നാ കുറ്റത്തിന് നിക്കാഹ് സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങിയ എന്റെ കുഞ്ഞുപെങ്ങളുടെ<br />
മാനം നിഷ്കരുണം എന്റെ മുന്നില് വെച്ച് പിച്ചികീറുന്നത്<br />
ജീവനുറ്റ എന്റെ പെങ്ങളുടെയും മാതപിതാകളുടെയും ശരീരം നെഞ്ചോടു ചേര്ത്തുപിടിച്ചു തേങ്ങുന്ന എന്നെ ! <br />
മതങ്ങള് തമ്മില് കലഹമായി എന്റെ ഉപ്പയും ഉമ്മയും പെങ്ങളും കൊല്ലപെട്ടതുപോലെ അനേകം മനുഷ്യര് കൊല്ലപെട്ടു ,<br />
കരുണയുടെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും നേര് കാണിച്ചു<br />
തരുന്ന പുണ്യഗ്രന്ഥങ്ങളെ ,<br />
സമാധാനത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും<br />
സന്ദേശം ഭൂമിയിലെ മാനവന്മാര്ക്ക് പകര്ന്നു നല്കാന്അവതരിച്ചവരെ<br />
ഞാന് വെറുത്തു , മതങ്ങളെ വെറുത്തു<br />
അന്ന് വരെ എന്നിലുണ്ടായ പച്ചയായ മനുഷ്യനിലെ കരുണയും സ്നേഹത്തെയും ഞാന് എന്റെ ഹൃദയത്തില് നിന്നും തുടച്ചുമാറ്റി<br />
പകരം പകയും പ്രതികാരവും ഞാന് എന്റെ ഹൃദയത്തില് വിതച്ചു<br />
അവ വളര്ന്നപ്പോള്<br />
ഞാന് ഒരു രാജദ്രോഹിയായി , മനസ്സില് കരുണയില്ലാതവനായി<br />
ഒരായിരം മനുഷ്യരുടെ രക്തം എന്റെ കരങ്ങളില് പുരണ്ടു<br />
എന്നിലെ പകയാളിക്കത്തികാന് ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടായിരുന്നു<br />
അവര്ക്ക് വേണ്ടി ആരെയോക്കോ കൊന്നു<br />
പതിയെ ഞാനൊരു മരവിച്ച മനസിനുഉടമയായി<br />
മഞ്ഞുപുതച്ച മനസിന്റെ താഴ്വരയിലേക്ക് ഞാന് നടന്നിറങ്ങി<br />
ഇന്നിതാ ഇരുട്ടിന്റെ ലോകത്ത് , ഇരുള് മാത്രം നിറഞ്ഞ മനസുമായി ഞാന്<br />
ഓര്മകളില് നിന്നും ഞാന് തിരകെ എന്റെ വര്ത്തമാനകാലത്തിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് ഞാന് പോലുമറിയാതെ എന്റെ കണ്ണില് നിന്നും നീര്തുള്ളികള് എന്റെ കവിളുകളില്കൂടി ഒഴുകാന് തുടങ്ങി . .<br />
ഇരുട്ടിന്റെ ലോകത്ത് തളച്ചിട്ട എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ താളുകളില്<br />
അവസാന വാക്കുകളും കോറിയിട്ട് ഞാനിന്നു യാത്രയാവുകയാണ്<br />
തൂക്കുമരത്തില് ജീവനര്പിച്ചു<br />
ഞാന് ഇന്ന് യാത്രയാവുകയാണ് , ആരും വെറുപ്പോടെ മാത്രം ഓര്ക്കുന്ന രാജ്യദ്രോഹികളുടെ കൂട്ടത്തില് ഇനി ഞാനും . . .<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;"> </div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-20061657067093611092011-04-29T12:49:00.000-07:002011-04-29T13:09:43.699-07:00ആത്മാവിന്റെ പ്രാര്ത്ഥന<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">അവള് ആര്ക്കും പരിചിതയായിരുന്നില്ല<br />
ഏകാന്തതയുടെ തടവറയില് അവള് സ്വയം തന്നെ അടച്ചുവെച്ചു<br />
എങ്കിലും ഏകാന്തമായ അവളുടെ മനസിനെ എന്നും സന്തോഷിപ്പിച്ചിരുന്നത്<br />
മാറി മാറി പ്രകൃതിയെ പുണര്ന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ഋതുക്കളായിരുന്നു<br />
<div><div>ശിശിരവും ഹേമന്തവും ഗ്രീഷ്മവും ശരത്കാലവും എല്ലാം അവളെ തഴുകി മറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോലും <br />
അവളെ സ്നേഹിക്കുവനായി ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല<br />
അവളെ സ്നേഹിക്കാന് അവള് മാത്രം<br />
അങ്ങനെ തോന്നിതുടങ്ങിയ നിമിഷങ്ങളില്<br />
അവളുടെ മനസ് അവള്ക്കായി ഒരു കൂട്ടുകാരനെ സമ്മാനിച്ചു ,<br />
അവളുടെ ആത്മാവിനെ , <br />
അവള് സ്നേഹിച്ചു ,<br />
ഇന്നേവരെ ആര്ക്കും നല്കാത്ത സ്നേഹം അവള് തന്റെ ആത്മാവിനു നല്കി . ആ ആത്മാവ് നിശബ്ദമായി അവള്ക്ക് പകരം വാക്കുകളുടെ അക്ഷയപാത്രം സമ്മാനിച്ചു ,<br />
ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത ആ അക്ഷയപാത്രത്തിലെ വാക്കുകള് അവള് അവളുടെ ആത്മാവിനു സമ്മാനിച്ചു<br />
ആ വാക്കുകള് അവളുടെ ആത്മാവിനു മാത്രമുള്ളതായിരുന്നു<br />
ഇന്നേ വരെ തന്റെ ജീവതേജസിനെ സ്നേഹിച്ച<br />
അവളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക്<br />
ഒരു പുരുഷന് കടന്നുവന്നപ്പോള് , തന്നെ സ്നേഹിക്കാന് തനിക്കു സ്നേഹിക്കാന് സംസാരിക്കാന് തന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് പങ്കുവെയ്ക്കാന് മോഹങ്ങള് സഫലമാക്കാന് ഒരാള്കൂടി വന്നപ്പോള് അവള് സന്തോഷിച്ചു<br />
ലോകത്തിന്റെ കാപട്യങ്ങള് അറിയാത്ത അവളുടെമനസു അവനെ വിശ്വസിച്ചു , അവനു വേണ്ടി ജീവിച്ചു ,<br />
അവള്ക് എല്ലാം അവനായി മാറിയപ്പോള് അവളുടെ ആത്മാവ് നിശബ്ദമായി<br />
അവളുടെ കൂടെ ഒരു നിഴല് മാത്രമായി മാറി<br />
പക്ഷെ ഒരിക്കലും അവളെ ഉപേക്ഷിച്ചു അകലാന് അത് തയ്യാറായില്ല<br />
അവള് അവനാവിശ്യപെട്ടതെല്ലാം നല്കിയപ്പോള് ,<br />
അവന്റെ ആവിശ്യങ്ങല്ക്<br />
ശേഷം അവളെ അവന് വലിച്ചെറിഞ്ഞു<br />
തകര്ന്ന മനസുമായി , അവള് അലഞ്ഞു<br />
അവസാനം തന്റെ കളങ്ങപെട്ട മനസിനും ശരീരത്തിനും<br />
അവള്തന്നെ ശിക്ഷ വിധിച്ചു<br />
മാനം മഞ്ഞിനെ പ്രണയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു രാവില് അവള് <br />
പകുതി മറയാന് തുടങ്ങിയ കണ്ണുകള് വീണ്ടും വിടര്ത്തി കയ്യില് നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന തന്റെ രക്തം കൊണ്ട് അവള് എഴുതി ഒരാള്കടന്നു വന്നപ്പോള് അവളുപെക്ഷിച്ച തന്റെ ആത്മാവിനു<br />
തന്നെ മൌനത്തിന്റെ ഭാഷയില് സ്നേഹിച്ച<br />
തന്റെ ആതാമാവിനോട് മാത്രമേ അവള്ക്കു<br />
യാത്രപറയുവാന് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു . . .<br />
അവസാന വാക്ക് മുഴുമിപ്പികുവാന് അവളുടെ കണ്ണുകളും കരങ്ങളും<br />
അവളെ അനുവദിച്ചില്ല . .<br />
പതിയെ അവളും ആ നിദ്രയ്ക്കു കീഴടങ്ങി . .<br />
പിന്നെയവള് കണ്ണുതുറന്നത് ഒരു പുതിയ ലോകത്തായിരുന്നു<br />
ഇരുള് മാത്രം നിറഞ്ഞ നരച്ച ചുവരുള്ള ഒരു മുറി <br />
അവളുടെ കരങ്ങളും കാലുകളും ഇരുമ്പ് ചങ്ങലകള്ക്ക് കീഴടങ്ങിരിക്കുന്നു<br />
നീണ്ടു ഇടതൂര്ന്ന മുടിയിഴകള് ജടപിടിച്ചു ,<br />
ചുവന്ന അധരങ്ങളില് കറുപ്പ് നിറം പടര്നിരിക്കുന്നു<br />
സാധാസമയം ആ ചുണ്ടുകള് എന്തോ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു<br />
മുറിയുടെ മൂലയില് ബന്ധിക്കപെട്ട അവളെ നോക്കി നിറകണ്ണുകളോടെ അവളുടെ ആത്മാവ് അവളുടെ സമീപം നിന്നു<br />
" ഇത്രയേറെ ഞാന് സ്നേഹിച്ച നീ എന്തിനാ എന്നെ പറ്റിച്ചിട്ട് പോയത് ? നീ വരും എനിക്കറിയാം നീ വരും "<br />
അവള് അവളുടെ പുതിയലോകത്തും തേടിയത് അവനെയായിരുന്നു<br />
വേറെ എങ്ങോ പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങി സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്ന അവനെ ,<br />
പക്ഷെ അവളെയെന്നും സ്നേഹിച്ച സ്വന്തം ആത്മാവ് അവള്ക്കായി കാത്തിരുന്നു . . .<br />
അവള് സ്നേഹിച്ച ഋതുകള് പോയും വന്നുമിരുന്നു പക്ഷെ ഒരിക്കല്പോലും അവള് തിരിച്ചു വന്നില്ല<br />
മഴതകര്ത്തു പെയുന്ന ഒരു കര്ക്കിടകമഴയില് അവള് യാത്രയി , ഒരിക്കല് അവള് യാത്ര തിരിച്ച ലോകത്തേക്ക്<br />
ഒരു ജന്മം മുഴുവന് അവള്ക്കായി അവളായി ജീവിച്ച അവളുടെ ആത്മാവ് നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളുടെ ശരീരം വെളുത്ത തുണിയാല് മറച്ചുകൊണ്ട് ചിതയിലേക്ക് എടുക്കുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ടു നിന്നു<br />
നിറഞ്ഞ കണ്ണുനീരോടെ ആ ആത്മാവും യാത്രയായി നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക് , കാത്തിരുന്നു കണ്ണീരോടെ അവളായി വീണ്ടും പിറക്കാന്<br />
പാതിവഴിയില് ഗതിമാറി ഒഴുകാത്ത ഒരു പുഴപോലെ , താളം തെറ്റാത്ത സംഗീതംപോലെ . . . <br />
അവള് സന്തോഷത്തോടെ ഒരായുസ് ജീവിച്ചു തീര്ക്കുന്നത് കാണാന് . . .<br />
ഇന്നും കാത്തിരിക്കുകയാണ് ആ അവള്ക്കായി <br />
അവള് എഴുതിതീര്ക്കാതെ പോയ കവിതാശകലങ്ങളും ചേര്ത്തുപിടിച്ച്<br />
കാത്തിരുന്നു ഒരു പ്രാര്ത്ഥന പോലെ<br />
<br />
<br />
</div></div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-49072895298120246322011-04-19T10:32:00.000-07:002011-04-19T10:38:25.363-07:00ഒരു മഞ്ഞുകാലത്തിന്റെ ഓര്മ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://fc03.deviantart.net/fs71/f/2009/355/4/1/41560e60836bd4971f3a8272a6dc57cd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://fc03.deviantart.net/fs71/f/2009/355/4/1/41560e60836bd4971f3a8272a6dc57cd.jpg" width="320" /></a></div><br />
ഇന്നലെ പെയ്തകന്ന മഞ്ഞില് പ്രകൃതി ആകെ സുന്ദരിയായത് പോലെ തോന്നിച്ചു വിടരാന് കൊതിക്കുന്ന ചെറു മുട്ടുകളും വിടര്ന്നു പുന്ചിരിതൂകി നില്കുന്ന ചെറു പുഷ്പങ്ങളും ഇലകളും മഞ്ഞിന്റെ കുളിര്അണിഞ്ഞു നില്കുന്നത് പോലെ ഇനിയും പൂര്ണമായും അകലാത്ത മഞ്ഞുപടലങ്ങളെ ഇടയ്ക്ക് കീറി മുറിച്ചുകൊണ്ട് സൂര്യനും തന്റെ കിരണങ്ങലാല് പ്രകൃതിയെ ഒരു വശ്യ മോഹിനിയാക്കികൊണ്ടിരുന്നു . .<br />
എപ്പോളോ വിടര്ന്നു പൊഴിഞ്ഞു വീണ പുഷ്പദളങ്ങള് ആ പാതകളെ പുഷ്പങ്ങളുടെ മെത്തയാക്കി മാറ്റി<br />
അതില്കൂടി ആരോ കടന്നു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു <br />
<div style="text-align: left;">മൌനത്തിന്റെ ലോകത്ത് തപസുചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന പ്രകൃതി ആ കാല്പെരുമാറ്റം കേട്ടുന്നര്ന്നുവെന്നു തോന്നുന്നു</div>വാകമാരത്തിന്റെ ഇലകള് പൊഴിഞ്ഞ ഒരു ശാഖയില് കൂടുകൂട്ടിയ പ്രാവുകള് ചില ശബ്ദങ്ങള് പുരപെടുവിച്ചു പറന്നകന്നു , ചിലപ്പോള് കാല്പെരുമാറ്റം പോലും അവയെ ശല്യപെടുതിയിരിക്കാം . . . <br />
അവിടെ തങ്ങി നിന്ന നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് അവളും അവനും മഞ്ഞിന്റെ മൂടുപടലത്തില്<br />
കൈയ്യകള് ചേര്ത്ത്നടന്നുവന്നു <br />
ഏറെനേരത്തെ നടപ്പിന് ശേഷം ഒരു വാകമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലുള്ള ബെഞ്ചില് അവര്ഇരുന്നു കായലിന്റെ ഭംഗിയും ആസ്വദിച്ചു രണ്ടുപേരും പരസ്പരം ചേര്ന്നിരുന്നു<br />
ഉണര്ന്നു വരുന്ന സുര്യരശ്മികള് കായലിന്റെ ഓളങ്ങളില് മിന്നിതിളങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു<br />
പെട്ടന്ന് ഒരു സൈക്ലിന്റെ ആലോരസപെടുതുന്ന ശബ്ദം കേട്ടവര് ഇരുവരും തിരിഞ്ഞു നോക്കി<br />
ഇരുവര്ക്കും ഓരോ പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് അവരെ ലക്ഷ്യമാകി സൈക്കിള് വന്നു നിന്നു<br />
ഒരു കൂടപൂവും എടുത്തു ഒരുവള് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു<br />
മൂവരും കൂടിയുള്ള സംസാരം കുറച്ചു നേരം നീണ്ടു നിന്നു<br />
അതിനു ശേഷം അവനോടപ്പം ആദ്യം കയ്കോര്ത്തു നടന്നവള് തന്നെ<br />
പിന്നീട് വന്ന അവളുടെ കൈയ്യ അവന്റെ കരങ്ങളില് ചേര്ത്ത് വെച്ചു<br />
സൂര്യന്റെ രശ്മികള് അവരിരുവരുടെയും കണ്ണുകളില് ആശ്ചര്യം നിറച്ചു<br />
അവള് ഒരു വേദനയൂറുന്ന പുഞ്ചിരിയും സമ്മാനിച്ച് കണ്ണുകള് ഇറുക്കിയടച്ചു അവിടെ നിന്നും<br />
നടക്കാന് തുടങ്ങി , മനസിലെ മോഹങ്ങളും സ്വപ്നവും കായലിലെ ഓളങ്ങളെ പോലെ ഒന്നിന് മീതെ ഒന്നായി പതിച്ചു ആഴങ്ങളില് മുങ്ങി . .<br />
കണ്ണിലെ കണ്ണുനീര് തുള്ളികളെ തുടച്ചുമാറ്റി , തന്റെ പ്രിയപെട്ടവന്റെ മനസാഗ്രഹിച്ചത് അവന് പറയാതെ അറിഞ്ഞു അവനു സമ്മാനിച്ച്<br />
ഒരു മഞ്ഞുപടലത്തില് എങ്ങോട്ടോ പോയി മറഞ്ഞു<br />
<br />
<div style="color: red;">* ഈ കഥ എന്റെ സഹോദരന് വിനുവുമായി ഞാന് ഒരിക്കല് ചാറ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കെ </div><div style="color: red;">അവനു ചോദിച്ച ഒരു ചോദ്യത്തിന്ഉത്തരമായി പറഞ്ഞുകൊടുതതാണ് </div><div style="color: red;">അത് കുറച്ചുകൂടി നന്നാക്കി എവിടെ ചേര്ക്കുന്നു</div><div style="color: #cccccc;"><span style="color: red;"></span></div><div style="color: #cccccc;"><span style="color: red;"></span></div><br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-59342437337285339912011-04-18T12:09:00.000-07:002011-04-18T12:09:19.393-07:00ഇതുമൊരു ലോകം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">നഗരത്തിന്റെ കാപട്യങ്ങള് അണിഞ്ഞ മുഖങ്ങളില്നിന്നും തീര്ത്തും വെത്യസ്തയയിരുന്നു അവള്<br />
നാഗരികതയുടെ ചമയങ്ങള് അണിയാത്ത അവളെ ഞാന് എന്ന് തുടങ്ങി ശ്രദ്ധിച്ചു എന്നറിയില്ല<br />
യാത്രയുടെ വിശ്രമ വേളകളില് ചില വഴിയോരകാഴ്ചകളില് ഒരു ചിത്രമായി അവളും എന്റെ മനസ്സില് കടന്നു വന്നിരുന്നോ? അറിയില്ല . .<br />
ഒരുപക്ഷെ അവളുടെ പുഞ്ചിരികള് എന്റെ കണ്ണുകള് കൂടുതല്കാണുവാന് ശ്രമിചിരിക്കില്ല<br />
പക്ഷെ എന്നോ ഒരു ദിവസം ഐശ്വര്യമണിഞ്ഞ ആ സുന്ദരമുഖം<br />
പെട്ടന്ന് ഒരു വിഷാധതിന്റെ മൂടുപടം എടുത്തണിഞ്ഞ പോലെ തോന്നി <br />
<br />
അവള് എനിക്കും ഞാന് അവള്ക്കും ഒരു അപരിചിതയയിരുന്നു , അവള് കേവലം ഒരു പൂകച്ചവിടക്കാരി , അവളെന്നും ഒരുചിരി സമ്മാനിച്ച് പൂകുടയുമായി വരുമ്പോള് ഒരു മുഴംപൂവ് വാങ്ങാന് ഞാന് ഒരിക്കലും മറന്നില്ല<br />
അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്നെകാണുമ്പോള് ഒന്ന് ചിരിക്കാനും അവളും മറന്നില്ല<br />
ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതെ അവളോട് ഞാന് മിണ്ടികൊണ്ടിരുന്നു , ചോദിക്കാനുള്ള ചോദ്യങ്ങള് ഞാന് മിഴികളാല് ഞാന് അവളോട് ചോദിച്ചു ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു<br />
അങ്ങിനെ എന്റെ യാത്രയില് ഒരുദിവസം<br />
<div style="text-align: left;">ഞാന് അവിചാരിതമായി അവളെ ബസ്സ്റ്റോപ്പില് വെച്ച് കണ്ടു . . </div><div style="text-align: left;">ആളുകള് തിങ്ങിനിറഞ്ഞു നിന്ന ആ ബസ്സ്റ്റോപ്പില് അവളോട് ഒന്ന് മിണ്ടുക </div><div style="text-align: left;">എന്നത് അസാധ്യമാണ് , അവളുടെ അടുത്തേക്ക് എത്താന് ശ്രമിച്ചു എങ്കിലും വിഫലമായി </div><div style="text-align: left;">എങ്ങിലും ഞെങ്ങി ഞെരുങ്ങി ഒരു വിധം അവള്ക്കു കാണാന് ആവും വിധം തലപുറത്തിട്ടു </div><div style="text-align: left;">അവളെന്നെ കണ്ടു ഞങ്ങള് പരസ്പരം ഒരു പുഞ്ചിരി കയ്യ്മാറി</div><div style="text-align: left;">കുറച്ചു നിമിഷങ്ങള്കൊണ്ട് തിരകൊന്നുഒതുങ്ങി , ഞാന് ഒരുവിധം അവളുടെ അടുതെത്തി </div><div style="text-align: left;">ഒരു ചിരിയോടെ ഒട്ടും അപരിചിതത്വം ഇല്ലാതെ അവള് എന്നോട് ചോദിച്ചു</div><div style="text-align: left;">"ചേച്ചി ഈ ബസ്സ്റ്റോപ്പില് നിന്നാണോ ബസ് കയറുന്നെ ?"</div><div style="text-align: left;">"അതെ , നീ എന്താ ഇവിടെ? സാധാരണ നീ പറവൂര് സ്റ്റാന്ഡില് വെച്ചല്ലേ കേരുന്നെ ?</div><div style="text-align: left;">ഇന്നെന്തു പറ്റി ഇവിടെ?" ഞാന് അവളോട് ചോദിച്ചു </div><div style="text-align: left;">പക്ഷെ ഒരു വിഷാദത്തില് ചാലിച്ച ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രമയിരുന്നു എനിക്കവളുടെ മറുപടി </div><div style="text-align: left;">ഉടനെ വന്നൊരു ബസില് കയറി അവള്എങ്ങോട്ടോ മറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">ഞാന് അപ്പോളും അവളെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു , കുറച്ചു നിമിഷങ്ങല്കുളില്</div><div style="text-align: left;">എനിക്ക് പോകുവാനുള്ള ബസും വന്നതിനാല് അധികം ചിന്തകള്ക് ഇട കൊടുകാതെ </div><div style="text-align: left;">തിരക്ക് പിടിച്ച ആ ബസില് അനേകം മനുഷ്യവാവലുകള്ക്കിടയില് ഞാനും ചേര്ന്ന് കൊണ്ട് </div><div style="text-align: left;">തിരിച്ചുള്ള യാത്ര തുടങ്ങി . .</div><div style="text-align: left;">എങ്കിലും വീട്ടില്എത്തിയ ശേഷവും അവളുടെ ആ പുഞ്ചിരി എന്റെ മനസ്സില് നിന്നും മാഞ്ഞു പോയില്ല, നാളെ കാണുമ്പൊള് സമയം കിട്ടിയാല് ചോദിക്കാം എന്ന്ഉറപ്പിച്ചു ഞാന് </div><div style="text-align: left;">ഉറങ്ങാന് കിടന്നു , </div><div style="text-align: left;">പിറ്റേന്ന് പതിവുപോലെ യാത്ര തുടങ്ങിയപോള് പതിവിലേറെ മനസു എന്തിനോ വേണ്ടി</div><div style="text-align: left;">തിടുക്കം കൂട്ടും പോലെ തോന്നി </div><div style="text-align: left;">എന്നത്തേയും പോലെ പറവൂര്സ്റ്റാന്റ് എത്തിയപ്പോള് അനേകം പേര് ബസില് നിന്നും ഇറങ്ങി </div><div style="text-align: left;">അതിനാല് ഞാന് എന്നും ഇഷ്ടപെട്ടിരുന്ന സൈഡ് സീറ്റ് തന്നെ എനിക്ക് കിട്ടി </div><div style="text-align: left;">കയ്യില് കരുതിയ പുസ്തകതാളുകള് മറിച്ചും , വാച്ചില് സമയം നോക്കിയും ഞാനിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">കുറച്ചു കഴിയെ തന്റെ വെള്ളികൊലുസ് കിലുക്കിക്കൊണ്ട് അവള് ബസിലേക്ക് കയറി വന്നു </div><div style="text-align: left;">കുറച്ചുപേര് പൂക്കള് വാങ്ങിയപ്പോള് മറ്റുചിലര് അവളെ ശ്രദിച്ചത്പോലുമില്ല </div><div style="text-align: left;">ഞാനും പതിവുപോലെ ഒരു മുഴം പൂവ് വാങ്ങി , അവളെന്നോട് ചിരിച്ചു </div><div style="text-align: left;">അന്നുപക്ഷേ അവള് ബസില് നിന്നും ഇറങ്ങിയില്ല , പകരം അവളും ഒരു ടിക്കറ്റ് എടുത്തു </div><div style="text-align: left;">എന്റെ അടുക്കല് ഒഴിഞ്ഞുകിടന്ന സീറ്റില് വന്നിരുന്നു . . </div><div style="text-align: left;">കുറച്ചു നേരത്തെ മുനതിനു വിരാമമിട്ടു അവള് തന്നെ എന്നോട് സംസാരിക്കാന് തുടങ്ങി </div><div style="text-align: left;">പഠനം മുടങ്ങിയതും അപ്പന്റെ മരണത്തെ കുറിച്ചും അമ്മവേറെ ഒരാളുടെ ഭാര്യയതും അവളും ഒരു</div><div style="text-align: left;">കുഞ്ഞനുജന് മാത്രം വീട്ടില് തനിച്ചയാതും എല്ലാം അവള് പറഞ്ഞു</div><div style="text-align: left;">പക്ഷെ അവയെല്ലാം എന്നോട് വിശദീകരിച്ചു പറയുമ്പോള് ഒരിക്കല് പോലും അവളുടെ കണ്ണുകള്</div><div style="text-align: left;">നിറഞ്ഞിരുന്നില്ല പകരം ഒരു നിര്വികാരതയിരുന്നു . .</div><div style="text-align: left;">അങ്ങിനെ എന്നെകുറിച്ചും അവള് ചോദിച്ചു . . ഓരോ കാര്യങ്ങള് ചോതിച്ചും അറിഞ്ഞും സമയം നീങ്ങവേ തലേന്ന് ചോദിച്ച ആ ചോദ്യം ഞാന് വീണ്ടും അവള്ക് മുന്നിലേക്ക് എറിഞ്ഞിട്ടു </div><div style="text-align: left;">കൂടെ എന്തിനാണ് നീയപ്പോള് ചിരിച്ചതും എന്നും ആരഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">കുറച്ചു നേരം എന്തോ ആലോചിക്കുമ്പോള്ഇരുന്നു അവള് പറയാന് തുടങ്ങി</div><div style="text-align: left;">അവളുടെ ഒന്പതാമത്തെ വയസില് അവളും അനിയനും തനിച്ചു ജീവിക്കാന് തുടങ്ങിയതാണ്</div><div style="text-align: left;">അവര് താമസികുന്നത് ആരുടെ ഭൂമി എന്നുപോലുമറിയാതെ കുറെയേറെ നാടോടികളും ഭിക്ഷകാരുകളും തിങ്ങിപാര്കുന്ന പ്രദേശം , കുറച്ചു വര്ഷങ്ങളായി അവിടെ ആരും </div><div style="text-align: left;">അവിടെ ഉടമസ്ഥാവകാശം പറഞ്ഞു വന്നില്ല , അങ്ങിനെയയപ്പോള് അനേകം നാടോടികള് അവിടെ താമസക്കാരായി അതില് ഒരാളായി അവളും അനിയനും </div><div style="text-align: left;">പൂമാല വിറ്റു കിട്ടുന്ന പണവും പിന്നെ അല്ലറ ചില്ലറ വീട്ടുജോലിയും ചെയ്തു </div><div style="text-align: left;">സ്വന്തം അനിയനെ വിശപ്പിന്റെ വിളിയറിയാതെ വളര്ത്താന് അവള് അവളെകൊണ്ടാവും </div><div style="text-align: left;">വിധം പണിയെടുത്തു . . </div><div style="text-align: left;">അങ്ങനെ ഉടമസ്ഥാവകാശംഇല്ലാതെ ഉടമസ്താരായി അവര് അവിടെ ജീവിച്ചുപോന്നു </div><div style="text-align: left;">കുറച്ചുനാള് മുന്പ് കുറെയാളുകള് വന്നു അവരുടെ കുടിലുകള്ക് തീവെയ്കുകയും </div><div style="text-align: left;">തല്ലുകയും ചെയ്തു , പ്രായപൂര്ത്തിയായ പെണ്കുട്ടികളെ ഉപദ്രവിച്ചും </div><div style="text-align: left;">അവരെ അവിടെ നിന്നും തുരത്താന് അവര് ഒരു മടിയും കാണിച്ചില്ല </div><div style="text-align: left;">അങ്ങിനെ അനെകംപെര്ക്ക് കുടിലുകള് നഷ്ടപെട്ടു </div><div style="text-align: left;">അവളും അനിയനും കിട്ടിയതൊക്കെ വാരി പെറുക്കി അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി</div><div style="text-align: left;">ഇറങ്ങി ഒരു വഴിയോരത്ത് ഇരിക്കവേ ഒരു കാര് അവരുടെ മുന്പില് വന്നു നിന്ന് </div><div style="text-align: left;">അതില് നിന്നും ഒരു മധ്യവയസ്കന് ഇറങ്ങി വന്നു </div><div style="text-align: left;">അവരുടെ അവസ്ഥകള് അയാള് ചോതിച്ചു മനസിലാക്കി</div><div style="text-align: left;">അവരെ സഹായിക്കാം എന്നും അയാള് ഉറപ്പിച്ചു </div><div style="text-align: left;">അനിയനെ സ്കൂളില് അയക്കാം എന്നുകൂടി പറഞ്ഞപ്പോള് അവള് എല്ലാം മറന്നു </div><div style="text-align: left;">കൂടെ പോകുവാന് തയ്യാറായി <br />
</div><div style="text-align: left;">അയാള് അവരെ മറ്റൊരു കൊച്ചുവീടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി </div><div style="text-align: left;">അതൊരു ഗസ്റ്റ്ഹൌസ് ആയിരുന്നു , അവിടെ അവള്ക്കു ജോലി കൊടുത്തു </div><div style="text-align: left;">താമസിക്കാനുമുള്ള സൌകര്യവും ചെയ്തു കൊടുത്തു <br />
</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">അവളെ സംബന്ധിച്ച് അതൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു </div><div style="text-align: left;">പക്ഷെ ജോലിയുടെ ആദ്യദിവസം തന്നെ അവിടെ താമസിക്കുന്ന ഒരു ഉയര്ന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥന് </div><div style="text-align: left;">ചായ കൊണ്ടുകൊടുക്കാന് മുറിയില് പോയതായിരുന്നു ആ പതിമൂന്നു വയസുകാരി </div><div style="text-align: left;">അന്നവള് ആ മുറിക്കു പുറത്തുവന്നത് കീറിപരിഞ്ഞവസ്ത്രങ്ങളും , പാറിപറന്നമുടിയും പിന്നെ അഞ്ഞൂറിന്റെയും ആയിരത്തിന്റെയും നോട്ടുകേട്ടുകല്കൊണ്ടായിരുന്നു . . കണ്ണില്നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീര് തുടച്ചുകൊണ്ട് </div><div style="text-align: left;">ആ നോട്ടുകള് അവള് മുഖത്തോട് ചേര്ത്തുവെച്ചു </div><div style="text-align: left;">പിന്നീട് അതൊരു പതിവായി ഒരു കളിപാവയെപോലെ പലരും അവളെ ഉപയോഗിച്ച് വലിച്ചെറിഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">ഇടറുന്ന വാകുകളില് ഇവയെല്ലാം പറഞ്ഞുകൊണ്ടവള് തുടര്ന്നു</div><div style="text-align: left;">എനിക്ക് വിഷമമില്ല ചേച്ചി കാരണം എന്റെയനിയന്നു പഠിക്കാന് പറ്റുന്നുവേല്ലോ</div><div style="text-align: left;">അവന് വിശപ്പ്എന്തെന്ന് അറിയുന്നില്ല </div><div style="text-align: left;">നിറഞ്ഞകണ്ണുകള് തുടച്ചുകൊണ്ട്അവള് തുടര്ന്നു . . </div><div style="text-align: left;">ഒരു മാറാരോഗം അവളെ ഈ ചെറുപ്രായത്തില് പിടികൂടിയിരിക്കുന്നു </div><div style="text-align: left;">ഇനി ദിവസങ്ങളും വര്ഷങ്ങളും ഒന്നുമില്ല , കാത്തിരിക്കാന് ആകെയുള്ളത് </div><div style="text-align: left;">ഒന്നുമാത്രം മരണം , എങ്കിലും അവള് ഒരു പരമാണുകൊണ്ടുപോലും ആരെയും വെറുത്തില്ല</div><div style="text-align: left;">അവസാനമായി ഒരു ചിരി സമ്മാനിച്ച് എല്ലാം കേട്ട് സ്തബ്ധയായി ഇരിക്കുന്ന എന്നോട് അവള് യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങിപോകുമ്പോള്</div><div style="text-align: left;">ഒരു തരം മരവിപ്പായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില് കൂടെ ഈ സമൂഹത്തിനോടുള്ള വെറുപ്പും </div><div style="text-align: left;">അമ്മയെ അമ്മയും പെങ്ങളെ പെങ്ങള്ആയും കാനുള്ള കഴിവ് </div><div style="text-align: left;">നമ്മുടെ സമൂഹത്തിനു നഷ്ടപെട്ടുകൊണ്ടിരികുകയാണ് </div><div style="text-align: left;">അല്ലെങ്ങില് നാമ്പിട്ടു വിടരാന് കൊതിച്ചു തപസില് കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഈ പാവം </div><div style="text-align: left;">പൂവിനെ നാം നശിപിച്ചു കളയുമായിരുന്നോ ?</div><div style="text-align: left;">പിന്നീട് കുറച്ചുനാള് ഞാന് അവളെ കണ്ടില്ല , എങ്കിലും പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാന് എന്നും അവള്ക്കു</div><div style="text-align: left;">വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു , ആ കാത്തിരിപ്പവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് </div><div style="text-align: left;">ഒരു ദിവസം ഞാന് പത്രത്താളില് വായിച്ചറിഞ്ഞു അവള് ഈ ലോകം വിട്ട്പോയെന്നു . . .</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"> <br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-12246063817520022672011-03-19T02:03:00.000-07:002011-04-17T09:43:27.178-07:00ചാറ്റ് ചെയ്യു ചീറ്റ് ചെയു<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">നമ്മള് മലയാളികള്ക് പൊതുവായി ഒരു സ്വാഭാവമുണ്ട്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഒത്തിരി പാഠം പഠിച്ചാലും " എന്നെ തല്ലേണ്ട അമ്മാവാ ഞാന് നന്നാവില്ല "</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്ന ഒരു സ്വഭാവം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ശാസ്ത്രം കണ്ടുപിടിച്ചത് ഒരു മനുഷ്യന്റെ ജീവിതം മറ്റൊരുവന്റെ കയ്യാല്നശിപ്പിക്കാന് ആണെന്ന പറയേണ്ട ഒരു കാലമല്ലേ ഇത്? </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇവിടെ ശാസ്ത്രം പറയേണ്ട കാര്യം എന്താണെന്നു വെച്ചാല്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ശാസ്ത്രം നമ്മുക്ക് തന്ന പൊന്നോമന പുത്രനും പുത്രിയുമല്ലേ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇന്റര്നെറ്റ്ഉം മൊബൈലും ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതാണ് ഇവിടുത്തെ നായകനും നായികയും</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇതൊരു കഥയല്ല , ഒരാളുടെ അനുഭവമാണ് , അതിവിടെ പോസ്റ്റ്ആക്കാന് മാത്രമുണ്ടോഎന്ന് എനിക്കറിയില്ല ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എങ്കിലും എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരികുന്നത് നന്നായിരിക്കും . . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇവിടെനമ്മുക്ക് നായികയ്ക്ക് " നന്ദു " എന്ന് പേരിടാം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഒരുവലിയ രാജകുടുംബത്തിലെ അംഗമാണ് നന്ദു , അച്ഛനും അമ്മയും</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അത്ര രസതില്ലല്ല ജീവികുന്നത് എങ്കിലും , സംഗീതം , വര ,സാഹിത്യം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്നിവയില് തന്റെ വിഷമങ്ങള് ചാലിചില്ലതാകാനും , അതില് സന്തോഷം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">കണ്ടെത്താനും അവള്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">സ്മാര്ട്ട് ആയ ഒരു പെണ്കുട്ടി , ചെറുപ്രായത്തില് തന്നെ അവള് ഇന്സ്ട്രുമെന്റ് മ്യൂസിക് അവള് പഠിച്ചിരുന്നു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ചില പ്രോഗ്രാമിന് വേണ്ടി അവ വായിച്ചു അല്പം പോക്കറ്റ് മണി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഉണ്ടാക്കാനും അവള്ക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നു . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ആതൊക്കെ മാറി മറഞ്ഞത് അവള് ഏഴാംക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോള്ആയിരുന്നു </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"> ഗള്ഫില് ജോലിനോക്കുന്ന അച്ഛന് അത്തവണ ലീവിന് വന്നപ്പോള് അവള്ക്കൊരു കമ്പ്യൂട്ടര്ഉം ഇന്റര്നെറ്റ്കണക്ട്ഇഒനും </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">സമ്മാനിച്ചതോടെ എല്ലാം ആകെ മാറി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതുവരെ അമ്പലവും , പ്രാര്ത്ഥനയും , പഠനവുമായി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ജീവിതംനയിച്ചിരുന്ന നന്ദു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നെ ഇരുപത്തിനാല്മണികൂറും കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്പില്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">സമയം പാഴാക്കാന് തുടങ്ങി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതുവരെ ശനിയും ഞായറും അവള്ക ഒഴിവ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല , നല്ലൊരു ദൃംസ്പ്ലയെരും , ഗിത്താര് പ്ലയെരും ആയിരുന്ന നന്ദു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതൊക്കെ മറന്നുകമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്പില് തന്നെയായി ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഓര്ക്കുട്ട്ഉം , ഫേസ്ബുക്ക്ഉം മാത്രമായി അവളുടെ ലോകം,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നെ സൈബര് ഫ്രണ്ട്സ്സുമായ് ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഫോണ്നമ്പര് ഷെയര് ചെയ്തു സംസാരവും തുടങ്ങി . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">നന്നായി പഠിക്കുന്ന വിദ്യാര്ഥിയായിരുന നന്ദു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നീട് അവള് ആ ക്ലാസ്സിലെ ഏറ്റവും മോശമായി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പഠിക്കുന്ന വിദ്യാര്ഥിയായി ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">രാത്രിയും പകലും , ഉറക്കം പോലുമില്ലാതെ അവള്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവളുടെ കൂട്ടുകാരുമായി ഫോണ്സംസാരം തുടര്ന്ന് ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഓരോ കൊല്ലവും എങ്ങനെയൊക്കെയോ പാസ്സായി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അങ്ങനെയിരിക്കെ അവള് ഒരു പുതിയ കൂട്ടുകരേനെ പരിചയപെട്ടു.</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"> ആ പുതിയകൂടുകാരന് , അവളുടെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആയി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നെ ആ ബന്ധം വളര്ന്നു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പക്ഷെ ഫോണില് കൂടിയുള്ള സംസാരം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ . . അവനൊരു ഫ്ലിര്റ്റ് ആണെന</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ലോകം എന്തെന്നറിയാത്ത ആ പതിമൂന്നു കാരിയെന്ങ്ങനെ മനസിലാകാന് ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ദിവസങ്ങള് ആഴ്ചകള് എല്ലാം കടന്നുപോയി ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവന്റെ അവിശ്യങ്ങള് എല്ലാം അവന് ഫോണില് കൂടി സാധിച്ചു . . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവളും അവനെ അന്ധമായി വിശ്വസിച്ചു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പറഞ്ഞതരത്തില് പറഞ്ഞ രീതിയില് അവന് ആവിശ്യപെടുമ്പോള്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവള് അവളുടെ ഫോട്ടോകള് എടുതയച്ചു കൊടുത്തു . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നീട് അവന്റെ ആവിശ്യങ്ങള് എല്ലാം തീര്ന്നപോള് , ഒരുദിവസംഅവളെകുറെ തെറിയും വിളിച്ചു അവനിറങ്ങി പോയി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അപ്പോളേക്കും അവന് അവളുടെ ഫോണ്നമ്പര് അവന്റെ കൂട്ടുകര്കും</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഓര്ക്കുട്ട്ഇലെ കൂട്ടുകര്കും അയച്ചു കൊടുത്തു . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവള്ക് താങ്ങാന്ആവുന്നതിലുംഅപ്പുറം അവനവളെ നാണം കെടുത്തി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവനോടൊപ്പം അവള് സംസാരിച്ച ഓഡിയോ ക്ലിപ്പ്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എല്ലാം അവന് അപ്ലോഡ് ചെയ്തു . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എല്ലാവരും അവളെ പഴി പറഞ്ഞു . .</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നെ അവളും വിചാരിച്ചുഎന്തിനു ഞാന് ഇനി നന്നായി നടക്കണം ? എന്തായാലും ചീത്തയായി ഇനി അങ്ങനെ തന്നെ പോട്ടെ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്ന് അവളും കരുതി . . പലരും അവളെ പറ്റിച്ചു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവസാനം ആദ്യത്തെ നായകന് വീണ്ടും വന്നു , അവളെ കുറിച്ച് വീണ്ടുംഅപവാദം പറഞ്ഞു പരത്തി , ഇന്നും അവനത് തുടരുന്നുണ്ട്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ജീവിതം നശിച്ചു എന്നുതന്നെ അവളും ഉറപ്പിച്ചു , നന്നാവാന് ആരും സമ്മതിക്കില്ല എങ്കിലും ചീതയാകാന് സഹായിക്കാന് ഒതിരിപെരുണ്ടാവുമെല്ലോ ? അങ്ങനെ അവളും ചീത്തയായി മനസുകൊണ്ട് മാത്രം , മറ്റുള്ള വഴികൊന്നും പോകാന് എന്തുകൊണ്ടോ അവള്ക തോന്നിയില്ലഅത് ഈശ്വരന്റെ നന്മ </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അപ്പോളും ആദ്യത്തെ നായകന് അവളെ ഉപ്ദ്രവിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവനോടു അവളെന്തു തെറ്റ് ചെയ്തു ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതിനവന് അവള്ക് കൊടുത്ത ഉത്തരം വളരെ രസകരമായിരുന്നു " ഞാന് ഒരു പെന്കുട്ട്യെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു അവളെന്നെ പറ്റിച്ചുപോയി , അതുകൊണ്ട് അവന് അവളോടുള്ള വൈരാഗ്യം തീര്ത്താ"</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതും ഒന്നും അറിയാത്ത ഒരു പാവം പെണ്ണിനോട് ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">വൈരാഗ്യം ഉണ്ടെങ്കില് അവന് അത് അവളോട് തീര്ത്താല് പോരെ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്തിനാണ് മറ്റുള്ളവരെ ഉപദ്രവികുന്നത് ? ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പലതരത്തിലുംഉപദ്രവിച്ചുഅവളെ നാണം കെടുത്തി ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഓര്ത്തു നോക്ക് , ഈ നായകനും ഉണ്ട് ഇതേ പോലെ ഒരു പെങ്ങള്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"> അവള്ക് ഈ ഗതി വരുമ്പോള് മാത്രമേ അവനതു മനസിലാക്കു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അപ്പോള് നായകന് പറഞ്ഞ മറുപടി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">" എന്റെ പെങ്ങള് കുടുംബത്തില് പിറന്നത നിന്റെ പോലെ അല്ല എന്ന് "</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇതേ പോലെ തന്നെയല്ലേ അവളും , അവളും ഒരു പെങ്ങളാണ്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഒന്നും അറിയാത്ത അവളെ അവന് ചതിച്ചതല്ലേ </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അപ്പോള് പിന്നെ അവന്റെ പെങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് അവനെന്തു ഉറപ്പാണ്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഉള്ളത്? അവളെ ചതിക്കാനും ഇതേപോലെ ആരെങ്കിലും</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഉണ്ടാകാതിരികില്ലല്ലോ ? </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എല്ലാ ആങ്ങലമാര്ക്ക്ഉം ഈ ഉറപ്പു ഉണ്ട്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എങ്കിലും ഈ ആങ്ങളമാര് തന്നെ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇത്രെയും ദുഷ്ടതരം കാണിക്കുമ്പോ അതൊക്കെ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുക ചില്ലപോ അവര് കൂടുതല്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">സ്നേഹിക്കുന്ന അമ്മയോ പെങ്ങലോ ആവാം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു , അവന്റെ അടുത്ത പ്രസ്താവന അവളെ കൊന്നുകളയും എന്നായിരുന്നു , നായിക അതിലും പേടിച്ചില്ല ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്തിനാണ് പെടികുന്നത് ? എല്ലാം നശിചില്ലേ ? നശിപ്പിച്ചില്ലേ ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇനി ചത്താല് എന്താണ് ജീവിച്ചാല് എന്താണ് ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്ന നിലപാടാണ് അവള്ക്ക്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">കുറച്ചു മാസങ്ങള് കൂടി കടന്നുപോയി ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നെ ഒരു ദിവസം അവള് കേട്ടത തന്റെ അമ്മയെ പറ്റി അവന് അപവാദം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പറഞ്ഞു പരത്തുന്ന വാര്ത്തയാണ് ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എല്ലാവരും അവളെ അതുവെച്ച് പലതും പറഞ്ഞു പരത്തി , </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതുമാത്രം അവള്ക് സഹിച്ചില്ല , തന്നെ എന്തുവേണമെങ്കിലും പറയട്ടെ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എന്തിനു ഒന്നും അറിയാത്ത തന്റെ പാവം അമ്മയെ പറയുന്നു ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അത് ചെന്നവസാനിച്ചത് കൊച്ചിയിലെ അമൃത ആശുപത്രിയിലാണ്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവള് തന്റെ അലേര്ജി ടാബ്ലെട്സ് ഒക്കെയെടുത്തു കഴിച്ചു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഹൈ ഡോസ്മരുന്ന് കഴിച്ചു തലകറങ്ങി വീണതോ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">സ്ടിര് കേസില് നിനും താഴേക്ക്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ആ വീഴ്ചയില് തല ചെന്ന് കൂര്ത്ത ഒരു ഗ്രാനൈറ്റ് സ്റെപില് അടിച്ചു </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അത് അവളെ ഒരു മാസം ഹോസ്പിറ്റലില് കെടുത്തി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ആശുപത്രി വിട്ടിറങ്ങുമ്പോള് പുതിയൊരു അസുഖവും കൂടെ കിട്ടി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">" ബ്ലഡ് ക്ലോറ്റ് "</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എങ്ങനെയിരിക്കുന്നു ഇന്റര്നെറ്റ് വരുത്തി വെച്ചൊരു വിന ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ജീവിതകാലം മുഴുവന് ഓര്മിക്കാന് ഉള്ളൊരു സമ്മാനം</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">മരുന്നുകൊണ്ട് വേദന കുറയ്ക്കാം എന്നൊരു വഴി മാത്രമേഉള്ളു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">പിന്നെ ഉള്ളൊരു മാര്ഗം ഒരു സര്ജെറി , അത് ചെയ്താലും ആളു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">തിരികെ വേരുമെന്നൊരു ഉറപ്പുമില്ല അതുകൊണ്ട് എല്ലാം മനസിലടക്കിജീവിതം മുന്പോട്ടു കൊണ്ട് പോകുന്നു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇതുപോലെ ഒരുപാട് നന്ദു മാരും അതുപോലെ ചാറ്റ് ചെയ്ത ചീറ്റ് ചെയാന്ഒരുപാട് പേര് നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്ഉണ്ടെല്ലോ </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇവരുടെയൊക്കെ കയ്യില്പെടാതെ എത്ര പേര് എന്ന് ജീവികുന്നുണ്ടാവും ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എനിട്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും അവളെ പറ്റി അപവാദംപറയാന് എങ്ങനെ നാവു പൊന്തുന്നു ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഒരു മുറിക്കുള്ളില് ഇന്നും കഴിഞ്ഞ ആ കാലത്തിന്റെ സമ്മാനം പേറി</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഭക്ഷണത്തില്കൂടുതല് മരുന്നും കഴിച്ചു അവള് ജീവിക്കുന്നു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ജീവിതത്തില് ഇനിയൊരു പ്രതീക്ഷപോലും ഇല്ലാതെ . . . </span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അവനോ പുതിയ ഇരയെ തേടി കഴുകന്റെ കണ്ണുകളുമായി ഇന്നും അവിടെ</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഓരോ പെണ്ണിനും പിന്നില് വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്നു</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഇവിടെ ആരാണ് തെറ്റുകാര് ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">കമ്പ്യൂട്ടര് വാങ്ങിച്ചുകൊടുത്ത അച്ഛനോ ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അതോ അവനെ അന്ധമായി വിശ്വസിച്ച അവലോ ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">അല്ലെങ്കില് അവനോ ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഒറ്റവാക്കില് ഉത്തരം ആസധ്യമാണ്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">കാരണം അവളുടെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട് , അവന്റെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഈ കമ്പ്യൂട്ടര് വാങ്ങി നല്കുമ്പോള് അച്ഛനൊരു കടമയില്ലേ ?</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">മകളെ ഒന്ന് പറഞ്ഞു ബോധ്യപെടുതാം അതിന്റെ നന്മ തിന്മകളെ കുറിച്ച്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">* കൊച്ചു വായിലെ വലിയവര്ത്തമാനം ആണെന്നഅറിയാം ഈ പോസ്റ്റ്</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">എങ്കിലും ഈ പോസ്റ്റ് ചിലപ്പോ ചിലര്ക്ക് കുറ്റബോധവും , മറ്റുചിലര്ക്ക്ഒരു കരുതലോടെ മക്കളെ വളര്ത്താനും ഉള്ളൊരു പോസ്റ്റ് ആകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു ,</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;">ഞാനും ഒരു ഒരു കൊച്ചു കുട്ട്യാണ് , ഇത് എനിക്കും ഉള്ളൊരു പാഠം ആണെന്ന അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് പോസ്റ്റ് ഇട്ടത്*</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="color: black;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-25645748032998027562011-03-09T08:37:00.000-08:002011-03-09T10:31:23.393-08:00എന്തിനോ വേണ്ടി പായുന്ന മനുഷ്യന്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://static2.bigstockphoto.com/thumbs/0/6/6/large2/6605837.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://static2.bigstockphoto.com/thumbs/0/6/6/large2/6605837.jpg" width="202" /></a></div>ക്ലോക്കിന്റെ ആലോരസമായ കരച്ചില് വീണ്ടും വീണ്ടും അവളുടെ നിദ്രയ്ക് </div><div style="text-align: left;">ഭംഗം വരുത്തിയപ്പോള് അവള് കുറച്ച ദേഷ്യത്തോടെ എങ്കിലും തന്റെ</div><div style="text-align: left;">മുഖം മൂടി ചേര്ന്നുകിടക്കുന്ന പുതപ്പെടുത്തു നീക്കികൊണ്ട് </div><div style="text-align: left;">കണ്ണുതുറന്നു നോക്കി ,</div><div style="text-align: left;">നേരം പുലരുന്നത്തെ ഉള്ളു , കൊച്ചു മടിയോടെ</div><div style="text-align: left;">എണിറ്റു കട്ടിലില് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ജനവാതിലിലുടെ പുറത്തേക്കു കണ്ണുനട്ടു. </div><div style="text-align: left;"> മഞ്ഞു തുള്ളികള് തങ്ങി നില്കുന്ന പ്രകൃതി </div><div style="text-align: left;">ഉണരാന് മടിച്ചു തണുപ്പിന്റെ മടിത്തട്ടില് ആലസ്യത്തോടെ മയങ്ങാന് കിടക്കും പോലെ തോന്നി അവള്ക് </div><div style="text-align: left;">കട്ടിലില് നിന്നും എണിറ്റു അവള് ഇന്നലെയടച്ച ജനലുകള് വീണ്ടും തുറന്നു വെച്ചു , ഒരു ചെപ്പില് നിറച്ചുവെച്ച മുത്തുമണികള് ഒരുമിച്ചു പോഴിയുംപോലെ സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങള് അവളുടെ മുറിയിലേക് </div><div style="text-align: left;">ഒഴുകിയെത്തി . . </div><div style="text-align: left;">കുറച്ചുനേരം എന്തോ ചിന്തയിലെന്ന പോലെ അവള് </div><div style="text-align: left;">പുലര്ന്നുവെരുന്ന സൂര്യന് നേരെ മിഴിനട്ടു </div><div style="text-align: left;">പിന്നെ , ചുരുളഴിഞ്ഞ തന്റെ തലമുടി വീണ്ടും കെട്ടികൊണ്ട് </div><div style="text-align: left;">മുറിവിട്ടിറങ്ങി . . . </div><div style="text-align: left;">ഹാളില് കൂടി അടുക്കളയിലേക് നടക്കുമ്പോള് അവള്കണ്ടു </div>ഒരു ചുമന്ന പനിനീര് പുഷ്പം കൊണ്ടാലങ്ങരിച്ച തന്റെ അച്ഛന്റെ<br />
ഫോട്ടോ , തനിക് സ്വന്തമെന്നു പറയാനും സ്നേഹിക്കാനും<br />
ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേ ഒരാള് , തന്റെ അച്ഛന് . .<br />
ഒരു മഴകാര്മൂടിയ ജൂണ് മാസം<br />
കുടംബകോടതിയിലെ പ്രതികൂട്ടില് തന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും<br />
എരുതീയില് ഇട്ടു തന്റെ അച്ഛനെ കൊല്ലുംപോലെ അമ്മയുടെഭാഗം വാദിച്ച വകീല് അച്ഛനെ ചോദ്യങ്ങള് ചോദിച്ചു കൊന്നു<br />
അന്ന് ആ കോടതിമുറിയില് തന്റെ പത്താമത്തെ വയസില് ആദ്യമായി താന് തന്റെ അച്ഛന്റെ കണ്ണുനീര് കണ്ടു ,അതുപോലെ തന്റെ അച്ഛന്റെ കണ്ണുനീര്തുള്ളി കണ്ടു നിര്വൃതിയടയുന്ന അമ്മയെയും ,<br />
ബന്ധം വേര്പെടുത്തി അമ്മ ഇറങ്ങുമ്പോള് തിരിഞ്ഞൊരു നോട്ടംപോലും താരാതെ അവര് ഒരു കാറില് കയറിപോയി , അന്നവിടെ കരഞ്ഞുതളര്ന്ന താന് ഇറങ്ങി അച്ഛനോടൊപ്പം . .<br />
പിന്നീടു അമ്മയും അച്ഛനും എല്ലാം<br />
തനിക് അച്ഛന് തന്നെ ,<br />
തന്നെ പഠിപ്പിച്ചു ,<br />
ഒരു കരപറ്റിയതിനു ശേഷമാണ് അച്ഛന്പോയത്ത്<br />
ഒരിക്കല് പത്രത്താളില് നിന്നുംഅറിഞ്ഞു അമ്മയുടെ മരണവാര്ത്ത . . അന്ന് തന്റെ മുഖത്ത് വിടര്നത് വിഷാധമല്ല<br />
ഒരു പരിഹാസമായിരുന്നു , ബന്ധങ്ങളുടെ വില എന്താണെന്ന് മനസിലാകാതെ<br />
അവരെ ഈശ്വരന് വിളിച്ചു , അതറിയാന് പോലും അവര്ക്ക്അര്ഹത ഇല്ലെന്നു അവള്ക് തോന്നി , നൊന്തു പെറ്റമ്മയെന്നു പോലും വിസ്മരിച്ചവള്<br />
സന്തോഷിച്ചു . . .<br />
പക്ഷെ ഇന്ന് തന്നെ സ്നേഹിച്ചഅച്ഛന് അവളെ തനിച്ചക്കിപോയപ്പോള്<br />
അവള് വെറുത്തു ഈ ലോകത്തെ <br />
ഇനി താന് തനിച്ചു , തനിക്ക് ഇനിയും ദൂരം സഞ്ചരിക്കണം . .<br />
ആ യാത്രകിടയില് അവളും ഒരാളെ കണ്ടുമുട്ടുമയിരികും , അയാളുടെ ഒപ്പം ജീവിക്കും , അയാളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അമ്മയാവും . . അവസാനം താനും<br />
ഈ ലോകത്തുനിന്നും വിടപറയും , അപ്പോളും തനിച്ചു<br />
ഈ ലോകത്ത് ബന്ധങ്ങള്ക് എന്തുവില ? സ്നേഹത്തിനു എന്തുവില?<br />
പെറ്റമ്മയുടെ സ്നേഹംപോലും കപടം , വിശ്വസിച്ചവര് പോലും പണത്തിനായി മരണത്തിന്റെ പാത നമ്മുക്കായി വെച്ചുനീടുന്നു<br />
എല്ലാവരും പായുകയാണ് തന്നെകൊണ്ടാവുന്ന പോലെ ഈ ലോകംവേട്ടിപിടിക്കാന് , എങ്ങോട്ട് പാഞ്ഞാലും ഒരു ദിവസം എല്ലംവിട്ടു<br />
പോവണം ഈ ലോകം തന്നെവിട്ടുപോവനം , അറിഞ്ഞുകൊണ്ടും മനുഷ്യന് വീണ്ടും പായുന്നു , അതില് ഒരുവളാണ് ഞാനും , അവളും ,എല്ലാവരും<br />
<br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-31008003927626709712011-03-04T05:24:00.000-08:002011-03-04T05:42:06.583-08:00എന്റെ ചവിട്ടുനാടകത്തിന്റെ സ്മാരകം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;">ഇന്നോര്ക്കുമ്പോള് ചിരിയാണ് , പക്ഷെ ഞാനെന്റെ ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി </div><div style="text-align: left;">വേദന പേടി ഇതൊകെ എന്താണെന്നു അറിയുന്നത് ഈ സംഭവത്തോട്കൂടിയാണ് </div><div style="text-align: left;"> . . ഒരു ജനുവരി മാസം ഞാന് അന്ന് നാലാംക്ലാസ്സില് പഠികുകയാണ് , ക്രിസ്മസ് പരീക്ഷയുടെ പേപ്പര് ഒകെ കിട്ടി " ഓസ്കാര്" കിട്ടിയ സന്തോഷത്തോടെ ഞാന് എല്ലാ പേപ്പറും പൊക്കി പിടിച്ചു വീട്ടില് കാണിക്കാന് ഓടി . . </div><div style="text-align: left;">ബസില് നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങിയപോ ഒരു കിളി വയറിന്റെ ഉള്ളില് നിന്നും പറന്നു പോയ പോലെ തോന്നി പക്ഷെ കയ്യില് ഓസ്കാര് അല്ലെ ഇരികുന്നത് </div><div style="text-align: left;">അതുകൊണ്ട് ഞാന് അതൊന്നും കാര്യമാകിയില്ല . . വീട്ടില് ചെന്ന് അത്അമ്മയെ കാണിച്ചു , സൌദിയില് ഇരിക്കുന്ന അച്ഛനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു , അത് പോരാഞ്ഞു രണ്ടു മൂന്നു കിലോമീറ്റര് അപ്പുറത്തുള്ള തറവാട്ടിലും ഞാന് എന്റെ ഓസ്കാര് പേപ്പറും കൊണ്ട് പ്രദര്ശനത്തിനു പോയി . . . </div><div style="text-align: left;">വൈകുന്നേരം വീട്ടില് വന്നു കയറിയപോ വീണ്ടും ഒരു കിളി പറന്നു പോയപോലെ തോന്നി പിന്നെ എന്റെ അലര്ച്ച , അതുമാത്രമേ എനിക്ക് എപോലും ഓര്മയുള്ളൂ . . അമ്മ ഓടി വന്നു എന്തുപറ്റി എന്തുണ്ടായി , എന്തേലും കടിച്ചോ മുറിഞ്ഞോ എനൊക്കെ ചോദിച്ചു . . ഞാന് എന്റെ വയറും പൊത്തിപിടിച്ചു ഒന്നുകൂടെ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു . . </div><div style="text-align: left;">അപ്പോലെകും എന്റെ അയല്വാസികള് ഒകെ വീടിലിക്ക് എന്റെ സൈറന് കേട്ട് ഓടി വന്നു , പിന്നെ എന്റെ അച്ഛമ്മയും പാപനും . . കരയാതെ കാര്യം എന്താ എന്നോകെ ചോദിച്ചു എനിക്ക്ആണെങ്കില് ജീവന്പോവുന്ന വേദന . . </div><div style="text-align: left;">ഒരു വിധം എന്റെ പാപ്പന് എന്നെ എടുത്ത് മുറിയില് കൊണ്ടുപോയി കിടത്തി</div><div style="text-align: left;">എനിട്ടും ഞാന് കരച്ചില് നിര്ത്തിയില്ല . . . പിന്നെ ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപോ വേദന കുറഞ്ഞപോലെ തോന്നി , എല്ലാവരും അഭിമുഖസംഭാഷണം പോലെ ഓരോന്നു ചോദിയ്ക്കാന് തുടങ്ങി </div><div style="text-align: left;">എവിടാ വേദന , എപ്പോലോക്കെ എങ്ങനെ , എവിടുന്നു വരുന്നു എന്നോകെ ചോദിച്ചു . . ഞാന് മനസിലോര്ത്തു " ശെടാ ഇവിടുന്നു വരുന്നു എന്ന് ചോദിച്ച ഇതിപോ സൌദി എയര്ലൈന്സ്ഇന് വന്നു എന്ന് പറയാന് പറ്റുമോ ?"</div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;">ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് ഒരു കിളി പറന്നു പോവുംപോലെ , എന്ന് ഞാന് ഒരുവിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു . . , അതുകെട്ടപോള് എല്ലാവരും ജഗതിയുടെ കോമഡി കേട്ടപോലെ ചിരിക്കാന് തുടങ്ങി ,എനിക്ക് ദേഷ്യമാണ് വന്നത് എന്റെ അവസ്ഥ എനികല്ലേ അറിയൂ </div></div><div style="text-align: left;">കുറച്ച്കഴിഞ്ഞപോ വീണ്ടും സുനാമി പോലെ വേദന വീണ്ടും വന്നു , ഇത്തവണഎന്റെ കരച്ചില് കുറേകൂടി സൌണ്ടില് ആയിരുന്നു . . അങ്ങനെ </div><div style="text-align: left;">ഹോസ്പിറ്റലില് കൊണ്ട് പോയി , അവിടെ ചെന്ന് ഡ്യൂട്ടിഡോക്ടര് </div><div style="text-align: left;">ചോദ്യംചെയ്യാന് തുടങ്ങി . . കുറെ ചോദ്യവും ഉത്തരവും പറഞ്ഞശേഷം </div><div style="text-align: left;">അഡ്മിറ്റ് എന്ന് പറഞ്ഞു അങ്ങേരു ഏതോ വഴിക്ക് പോയി </div><div style="text-align: left;">അതിനു ശേഷം വന്നത് വെള്ളുടുപ്പിട്ട രണ്ടുമൂന്നു ചേച്ചിമാരും ചെട്ടന്മാരുമാണ് </div><div style="text-align: left;">നല്ലപോലെ എന്നെ നോക്കിച്ചിരിച്ചു എവിടെയാ പഠികുന്നത് എന്നോകെ</div><div style="text-align: left;">ചോദിച്ചു . . എനിട്ട്അവരുപോയി പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു ഒരു ബോക്സ്ഉം കൊണ്ടുവന്നു </div><div style="text-align: left;">അതില് നിന്നും ഒരു എന്തോ ഒരു മരുന്ന് എടുത്ത് പഞ്ഞിയില് മുക്കി കയ്യില് തേച്ചു </div><div style="text-align: left;">എനിട്ട് കയ്യില് ഒറ്റ അടി , ഞാന് ഷോക്ക് അടിച്ചപോലെ ആ ചേച്ചിയെ നോക്കി</div><div style="text-align: left;">അപോ എന്നോട് പറഞ്ഞു "മോളെ ഞെരമ്പ് കിട്ടാനാ എന്ന് പറഞ്ഞു" ഓ ശെരി എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന് സമാധാനത്തോടെ അങ്ങോട്ടും എങ്ങോട്ടും നോക്കികൊണ്ട് കിടന്നു കുറച്ച്കഴിഞ്ഞപോ വീണ്ടും ഒരു അശിരിരി പോലെ ആ ചേച്ചിപറഞ്ഞു "ഒരു ഉറുമ്പ് കടിക്കുന്ന വേദന ഉണ്ടാവും കയ്യെനകല്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞു"</div><div style="text-align: left;">ആ ഉറുമ്പ് അല്ലെ അതോകെ നമ്മുക്ക് ഒന്നുമല്ല എന്നഭാവതോട് കൂടി ഞാന്</div><div style="text-align: left;">കിടന്നു , കുറച്ച്കഴിഞ്ഞപോ എന്തോ ഒരു സാധനം കയ്യീല് തോളഞ്ഞു കേറുന്നത് പോലെ തോന്നി , ഞാന് ഉറക്കെകരഞ്ഞു . . മുന്പ് കണ്ട ചേട്ടന്മാര് വന്നു കയ്യ് മുറുക്കി പിടിച്ചു , പിന്നെ എനികൊന്നും ഓര്മയില്ല . . കട്ടിലില് കിടന്നു എന്തൊകെയോ ചവിട്ടി , അവസാനം എന്റെ കയ്യില് നിന്നും പിടി വിട്ടു </div><div style="text-align: left;">കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കുമ്പോ കട്ടിലിന്റെ താഴേന്നു നേരത്തെ കണ്ട ചേട്ടന്മാരുടെ കൂടെ ഉള്ള ഒരാള് എണിറ്റു വരുന്നത് കണ്ടു , എനികൊന്നും മനസിലായില്ല </div><div style="text-align: left;">ആ ചേട്ടന് എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി ഒരുമാതിരി പാക്കിസ്ഥാന്കാര് , ഇന്ത്യകാരെ</div><div style="text-align: left;">നോക്കുമ്പോലെ . . . പിന്നെ എന്നെ ഒബ്സേര്വിംഗ് റൂമില്ആകി പോയി </div><div style="text-align: left;">പിന്നെ അവിടെ ഡ്രിപ് ഇടാന് വന്ന ഒരു നേഴ്സ് ചേച്ച്യ പറഞ്ഞെ , കയ്യില് നീടില് വെയികുമ്പോ ഞാന് കുറെ കാലിട്ടടിച്ച് കരഞ്ഞെല്ലോ അപ്പൊ </div><div style="text-align: left;">എന്റെ കാലു പിടിക്കാന് വന്ന ചേട്ടന്റെ നെഞ്ചിനിട്ടാ ഞാന് ഗോള് അടിച്ചത്</div><div style="text-align: left;">അങ്ങനെയ ആ ചേട്ടന് താഴെ വീണത് എന്ന് . .</div><div style="text-align: left;">ഞാന് ഒരു ആഴ്ച കൊണ്ട് ആശുപത്രി വിട്ടു . . . പിന്നീടു ഒരിക്കല് ഞാനവിടെ ചെന്നപോള് ആ ചേട്ടന് അതാ അവിടെ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട്നില്കുന്നു , ഞാന് ഒരുമാതിരി പുളിമാങ്ങ തിന്ന അവസ്ഥയിലായി , അങ്ങനെ നില്കുമ്പോ അതാ ആ ചേട്ടന് എന്റെ അടുത്തേക് നടന്നു വരുന്നു , ഞാന് അകെ പുലിവാല് പിടിച്ചവളെ പോലെ നിന്നു<br />
ആ ചേട്ടന് എന്നോട് ചോദിച്ചു " അന്ന് മോള് എന്റെ നെഞ്ചില് ചവിട്ടുനാടകം അരങ്ങേറ്റം ചെയ്തതാ ഓര്മ്മയുണ്ടോ എന്ന് ? ഞാന് പറഞ്ഞു ചേട്ടാ മനപൂര്വം അല്ല പറ്റിപോയതാ സോറി എന്ന് പറഞ്ഞു </div><div style="text-align: left;">അപ്പൊ ആ ചേട്ടന് എന്നോട് പറഞ്ഞു " ഏയ് അത് കുഴപ്പമില്ല വേദന രണ്ടു ദിവസമേ ഉണ്ടായുള്ളൂ പക്ഷെ ഇവിടുത്തെ എല്ലാവരും എനികൊരു ഓമന പേര് തന്നു "ചവിട്ടുകൊള്ളി " ഇപ്പോളും എന്നെ അത് വിളിച്ചു കളിയാക്കാറുണ്ട് എന്ന് " സത്യത്തില് അപ്പൊ ഞാനും ചിരിച്ചുപോയി</div><div style="text-align: left;">ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം ചുമ്മാപോലും ആ വഴിപോയാല് ഞാന് അമ്മയോട് പറയും " ദേ അമ്മെ എന്റെ ചവിട്ടുനാടകത്തിന്റെ സ്മാരകം"<br />
<br />
<br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-91983072839371916462011-03-02T08:26:00.000-08:002011-03-02T08:28:51.221-08:00ഓര്മചെപ്പിലെ ചന്ദ്രകാന്തം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1z1ZTvAGefJkhNor4GeVnjuewf8t5q60ou5p3TJ0v3KtTBqqeTL3a0TZfaZSU1apYrMVCrVoUEavLIqJkRVvwhbuBQB2Bmo-gTUmdEDNO8AOX597Dnosymi1WKBGkwjTnMg1wSY_hODQ/s1600/Girl-in-Moonlight.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1z1ZTvAGefJkhNor4GeVnjuewf8t5q60ou5p3TJ0v3KtTBqqeTL3a0TZfaZSU1apYrMVCrVoUEavLIqJkRVvwhbuBQB2Bmo-gTUmdEDNO8AOX597Dnosymi1WKBGkwjTnMg1wSY_hODQ/s320/Girl-in-Moonlight.jpg" width="230" /></a></div><br />
<br />
രാത്രികാലങ്ങളില് എന്റെ മുറിയുടെ ജനവാതിലുകള് തുറന്നുവെച്ചു<br />
ചിന്നിച്ചിതറിയ താരകങ്ങളെയും , പാല്പുഞ്ചിരി പൊഴിച്ചു നില്കുന്ന <br />
<div style="text-align: left;">അമ്പിളിഅമ്മാവനെയും നോക്കി നില്കുന്നത് എനിക്ക്എന്നും ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു വിനോദമായിരുന്നു . ഇടയ്ക്ക് ആ ചിന്നിച്ചിതറിയ നക്ഷത്രകൂട്ടങ്ങളില് </div>ഒരു ഇന്ദ്രനീലവര്ണമുള്ള ഒരു താരകം എന്നെ നോക്കിപുഞ്ചിരികുന്നതായി <br />
എനിക്ക് തോന്നും , എന്നും ആ നക്ഷത്രം എനിക്കായികാതുനിന്നു <br />
ഞാനും എന്നും ആ താരകത്തെ പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ ജനവാതിലുകള് തുറന്നുവെച്ചു . . കുറഞ്ഞ നാളുകള്കൊണ്ട് ആ കുഞ്ഞുനക്ഷത്രം എന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹുര്ത്തായി മാറികഴിഞ്ഞു . . തണുത്തകാറ്റ് വീശുന്ന രാത്രികളില് ഞാന് ആ താരകത്തിന് എന്റെ വയലിന് തന്ത്രികളില് എന്റെ വിരലുകളാല് സംഗീതവിസ്മയം തീര്ത്തു . . മഞ്ഞു പൊഴിയുന്ന രാവുകളില് ഞാന് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സുഹുര്ത്തിനു മാത്രമായി ഒരു രാഗം ഞാന് എന്റെ വയലിന് തന്ത്രികളില് <br />
മെനഞ്ഞെടുത്തു . . മഞ്ഞുപൊഴിയുന്ന രാവുകളില് ഞാന് വയലിനുമായി എന്റെ മുറ്റത്തെ നീര്മാതളത്തിന്റെ ചുവട്ടില് നിന്നുകൊണ്ട് എന്റെ കുഞ്ഞുനക്ഷത്രതിനായി മാത്രം വായിച്ചു എന്റെ മാത്രം സുഹുര്ത്തിനുവേണ്ടി <br />
മഞ്ഞുമാറി വേനല്കാലം ആഗമിച്ചു . . വേനല് മാറി ഇടവപാതി അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു . . പതിയെ രാത്രിയെ മഴമേഘങ്ങള് പുണരാന് തുടങ്ങി . . ആ കുഞ്ഞുതാരകം എന്നോടായി ഒരിക്കല് മന്ത്രിച്ചു " നീ എന്നെ മറക്കരുത് എന്റെ ഉറ്റതോഴിയായി എന്നോടൊപ്പം നീ ഒരുപാട് രാവുകള് ചിലവഴിച്ചു . . നിന്റെ കണ്ണുനീരിലും സന്തോഷത്തിലും ഞാന് എന്റെ<br />
<div style="text-align: left;">പ്രകാശം വര്ഷിച്ചു തന്നു . . ഇന്നിപ്പോള് ഇതാ നാംപിരിയേണ്ട ദിനം സമാഗതമായിരികുന്നു . . നാം പിരിയാന് പോവുന്നു . . എന്റെ ഓര്മയ്ക്കായി നിനക്ക് ഞാന് എന്റെപ്രകാശത്താല് ഒരു ചന്ദ്രകാന്തം സമ്മാനിക്കുന്നു , ഇനിയും നമ്മള്ക് തമ്മില് കാണാന് സാധിക്കില പക്ഷെ ഓര്മകള് ഒരിക്കലും നശികുകയില്ല , അതുകൊണ്ട് ഈ നീലച്ചന്ദ്രകാന്തം ഞാന് നിന്റെ </div>ഓര്മചെപ്പിലാണ് ഞാനീ ചന്ദ്രകാന്തം നിക്ഷേപികുന്നത് . . അതെന്നും നിന്റെ മനസ്സില് പ്രകാശം ചൊരിയും നിന്റെ സന്തോഷത്തിലും വിഷമത്തിലും "<br />
ഇത്രയും പറഞ്ഞശേഷം ആ നക്ഷത്രം എങ്ങോ പോയിമറഞ്ഞു <br />
ഞാന് കാത്തിരുന്നു , പക്ഷെ തിരികെവന്നില . . പക്ഷെ കാണാതെ ഞാന് ആ സാമീപ്യം എന്നില് തന്നെ അനുഭവിച്ചു . . . . "<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-43224967167444637412011-03-01T23:43:00.000-08:002011-03-02T05:38:34.780-08:00ആരാധന<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.travelwithacouple.com/wp-content/uploads/2009/08/jaintemple.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://www.travelwithacouple.com/wp-content/uploads/2009/08/jaintemple.jpg" width="320" /></a></div><br />
സോപാനത്തിന്റെകല്പടികളില് കണ്ടുഞ്ഞാന്<br />
തൂക്കുവിളക്കില്നിന്നും തൂവിതെറിച്ച എണ്ണപാടുകള്<br />
ആ എണ്ണപാടുകളില് പതിഞ്ഞ പാദമുദ്രകള്<br />
ആരുടെയാവം അത് ?<br />
പൂജകഴിഞ്ഞടച്ചു പോയ പൂജാരിയുടെയോ<br />
അതോ വാവലും എലികളും സ്വര്യവിഹാരം നടത്തി<br />
പോകവേ പതിഞ്ഞ കാല്പാടോ?<br />
പൊടിപിടിച്ചുതുടങ്ങിയാ ഒട്ടുമണികള് അതില്അതാ ഒരു<br />
ചിലന്തികൂട്കൂട്ടികൊണ്ടിരിക്കുന്നു . . ഇന്നത് ആരും ചലിപ്പികുന്നില<br />
അതിന്റെയാ ഇമ്പമാര്ന്ന സ്വരം എങ്ങും അയലടിക്കുന്നില്ല<br />
അത് നിര്ജീവമയിരികുന്നു<br />
ഞാന് എന്റെ കയ്യ്കളാല് ശ്രീകോവിലിന് വാഥയാനം തള്ളിത്തുറന്നു<br />
കണ്ടു ഞാന് ആ അഞ്ജനവിഗ്രഹം<br />
കളഭകൂട്ടാല് അലകരിച്ച ആ ചൈതന്യം വര്ഷിക്കുന്ന സുന്ദരരൂപം<br />
ഇന്നിതാ അതുവെറുമൊരു കരികഘല് ശിലയായിമാറി<br />
വെയിലും മഴയും മഞ്ഞും കൊള്ളുന്ന വെറുമൊരു ശില<br />
ചന്ദനസുഗന്ധവും പൂജാദ്രവ്യങ്ങളും മാത്രം മണത്തിരുന്ന ആ ശ്രീകോവില്<br />
ഇന്നിതാ ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ പൂജവസ്തുകളുടെയും ,<br />
ജീവികളുടെ അവശിഷ്ടതാല് ദുര്ഗന്ധം വമിക്കുന്നു<br />
പൂജികുവാന് പൂജാരികളില്ല ആരാധിക്കാന് ഭക്തന്മാരില ,<br />
<div style="text-align: left;">പള്ളിയുറങ്ങാന് പള്ളിയറസംഗീതമില്ല </div><div style="text-align: left;">ഉണര്ത്തുവാന് സോപാനസംഗീതമില്ല </div>ഉടുക്കുവാന് പട്ടുചേലയില ,<br />
അണിയുവാന് തിരുവാഭരണമില്ല <br />
എങ്ങും കനത്ത നിശബ്ധതയും ഏകാന്തതയും മാത്രം<br />
എങ്ങു നിന്നോ വളര്ന്നു വന്ന വള്ളിച്ചെടികള് മാത്രം<br />
ആ വിഗ്രഹത്തെ പൊതിഞ്ഞു നിന്നൂ <br />
ഒരു പട്ടുചെല പോലെ . . <br />
ഈ കല്ശിലയെ ഇനി പൂജികുവാന് പ്രകൃതി മാത്രം<br />
മഴയും വെയിലും മഞ്ഞും , ഗ്രീഷ്മവും , ഹേമന്തവും , ശിശിരവും മാത്രം . .<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-4520360560590885872011-02-25T22:44:00.000-08:002011-02-25T22:44:45.239-08:00സുന്ദരമായ ഒരു സ്വപ്നം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://twotoned.files.wordpress.com/2010/10/girl-sleeping-in-bed.jpg?w=300&h=208" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="http://twotoned.files.wordpress.com/2010/10/girl-sleeping-in-bed.jpg?w=300&h=208" width="320" /></a></div><br />
<br />
നരച്ച ചുവരുകല്കുളില് ഒതുങ്ങി കൂടിയ അവളെ പുറംലോകവുമായി ബാന്ധിപിക്കുന്ന്നത് ഒരു ജനലയാണ് നിറം മങ്ങി ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങിയ ആ ജാലകങ്ങളിളുടെ അവള് ലോകത്തെ കണ്ടു , മഴയും , മഞ്ഞും , വേനലും എല്ലാം<br />
എങ്കിലും തന്നെ ഈ ആശുപത്രി മുറിയില് തളച്ചിട്ട വിധിയോട് അവള് ഒരിക്കലും പരാതി പറഞ്ഞില , പകരം അവള് സ്നേഹിച്ചു, അവള് സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു ഈ ഏകാന്തത , അതവളെ തന്റെമാത്രമായ ഒരു<br />
ലോകത്തേക് ക്ഷണിച്ചു . . അതില് അവള് സന്തുഷ്ടയായിരുന്നു <br />
തന്റെ സ്വന്തം വേദനകളിലും വിഷമങ്ങളിലും അവള് അവളുടെതായ സന്തോഷം കണ്ടെത്തി . .<br />
രൂക്ഷമായ മരുന്ന് ഗന്ധതെയും അവള് സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി . . തന്റെ ബാല്യവും കൌമാരവും എല്ലാം ഈ ഗന്ധമാണ് ആസ്വദിച്ചത് . .<br />
അതിനാല് ആരെയും മനം മടുപിക്കുന്ന ആ ഗന്ധം അവളെ ഒരിക്കലും<br />
മടുപ്പിച്ചില, <br />
ഒരു നാള് , ഇടവപാതി മഴ തകര്ത്തു പെയ്തൊഴിഞ്ഞ പ്രഭാതത്തില്<br />
ഒരു നനുത്ത പുഞ്ചിരിയുമായി ഒരാള് തന്റെ അരുകിലെക് നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടു , അവളും പുഞ്ചിരിച്ചു വേദന എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്നു അന്വേഷിച്ചു<br />
പ്രഭാത ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം കഴികേണ്ട മരുന്നും നല്കി<br />
കുറച്ചു നേരം അവളോട് സംസാരിച്ച ശേഷം അയാള് തന്റെ മരുന്ന് പെട്ടിയും<br />
കൊണ്ട് യാത്രയി , നാല് മാസമായി അവളുടെ ആകെയുള്ള ഒരു സുഹുര്താണ്<br />
അയാള് , വേദനിച്ചു ഉറങ്ങാന് കഴിയാത്ത രാത്രികളില് അയാള് അവള്ക്<br />
വേദന സംഹാരികള് നല്കി , അതിനെക്കാള് അവള് അയാളുടെ സാമീപ്യം<br />
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു ,<br />
അയാള് അവള്ക് വായിക്കുവാന് പുസ്തകങ്ങള് സമ്മാനിച്ചു , ഒഴിവു നേരം<br />
അയാള് അവളെ വീല്ചെയറില് ഇരുത്തി ആശുപത്രിയില് കൊണ്ട് നടന്നു . . .<br />
പുറം ലോകം എന്തെന്നറിയാത്ത അവള്ക് അയാള് സ്നേഹത്തിന്ടെ ഒരു ലോകം അയാള് അവള്ക്കായി തുറന്നു വെച്ചു , ഒരിക്കലും ചിരികാനറിയാത്ത അവള് അവന്റെ<br />
സാമീപ്യത്തില് ചിരിച്ചു , തമാശകള് പങ്കുവെച്ചു . .<br />
രാത്രിയുടെ രാഗവും താളവും , മഴയുടെ ഗന്ധവും നിറവും എല്ലാം അവര് ആസ്വദിച്ചു , ജീവിതം അവള്ക്ഒരു വസന്തകാലം സമ്മാനിച്ചു . .<br />
പിന്നെ കുറച്ചു നാള് അയാള് അവളെ കാണുവാന് വന്നില<br />
എങ്കിലും എന്നും പ്രഭാതത്തില് അവള് അയാളുടെ വരവിനായി കാത്തിരുന്നു . . . ആരും വന്നില. . . അവള് കാത്തിരുന്നുവെങ്കിലും <br />
ഇന്നെപോഴോ കണ്ണീരോടെ അവള് തന്റെ തലയിനകടിയില്<br />
നിന്നും ആ നിറം മങ്ങിയ പത്രത്താളുകള് . . തന്റെ വിറയാര്ന കയ്കളാല് <br />
എടുത്തു നിവര്ത്തി നോകി അതില് അവള് കണ്ടു പുഞ്ചിരിച്ച തന്റെ സുഹുര്ത്തിന്റെ മുഖം . . . <br />
തന്നില് നിന്നും വിധി തട്ടിപറിച്ചു കൊണ്ട് പോയ തന്റെ സുഹുര്ത്ത് <br />
അവള് തന്റെ ജാലകങ്ങളിളുടെ പുറത്തേക് കണ്ണുനട്ടു. . ചിനം പിന്നം മഴത്തുള്ളികള് താഴെ വീണു ചിതറി . . അതിലൊരു തുള്ളി അവളുടെ കന്നുനീരിനോട് ച്ചേര്ന്നു അവളുടെ കവിളുകളിളുടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി <br />
പെട്ടന്ന് എപോഴോ ഗതി മാറി വന്നൊരു കാറ്റ് ആ പത്രതാളുകള് മറച്ചു<br />
കണ്ണുകളടച്ചു അവള് കിടന്നു ,. . . <br />
പ്രഭാതത്തില് നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി<br />
വരുന്ന സുഹുര്തിനെ കാത്തുകൊണ്ട് , കഴിഞ്ഞതെല്ലാം ഒരു കൊച്ചു സ്വപ്നമായി മറക്കാന് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് . . . .<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3416567174938728767.post-73778835038277945982011-02-14T06:47:00.000-08:002011-02-14T06:47:56.007-08:00പ്രണയം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ഓര്മയുടെ തീരത്ത് ഞാനെന്റെ ഓര്മതന് മണിച്ചെപ്പ് തുറന്നുവെച്ചു<br />
അതില്നിന്ന് ഒരായിരം ഓര്മതന് മുത്തുകള്<br />
എന്നിലായി പൊന് പ്രഭ ചൊരിഞ്ഞു നിന്നു<br />
വജ്രവൈരം പോല് എന്ന കൌമാരത്തിന് ഓര്മ്മകള്<br />
എന്ന മിഴികളില് ഞാന് പ്രതിഫലിച്ചു കണ്ടു<br />
ആ ചുമന്ന പനിനീര് പുഷ്പതിന് തിളക്കം ഞാന് കണ്ടു<br />
നമ്മള് ഒന്നിച്ചു നടന്നയ മഞ്ഞു വീണ വീഥികള് കണ്ടു<br />
എങ്കിലും എന്തിനായി ഒരു സ്വപ്നം പോലെ<br />
നാം മിഴിപൂട്ടി തുറക്കുംപോലെകും അകന്നു പോയി<br />
ഞാന് ഇന്ന് നിന് അരികിലേക് വരുമ്പോള് നീ എന്തെയെനന്<br />
പുഞ്ചിരി കാണുനില്ല ?<br />
എന്തെയെനന് നൊമ്പരം നീ അറിയുന്നില<br />
എങ്കിലും നീ എന്തിനായി എന്നില് നിന്നും ഇത്രയുമാകന്നു<br />
ഇന്ന് നീ എന്റെ ശവകല്ലറയില് പുഷപങ്ങളും നിന്റെ കണ്ണുനീര് തുള്ളികളും<br />
ആറര്പ്പികുവാന് വേണ്ടി മാത്രമായി വന്നെത്തുന്ന അഥിതിയായി<br />
വേണ്ടായിരുന്നു നമ്മള് സ്നേഹിക്കുവാന് പാടില്ലായിരുന്നു <br />
കണ്ണുനീര് പൊഴിക്കാനും , ഹൃദയം മുറിപെടുതുവാന് വേണ്ടിയുമാണ്<br />
പ്രണയമെങ്കില് നാം ഒരിക്കലും കണ്ടുമുട്ടരുതയിരുന്നു<br />
<br />
പ്രണയം <br />
<br />
<br />
</div>അഞ്ജലി അനില്കുമാര്http://www.blogger.com/profile/09963643147168061776noreply@blogger.com5